คือต้องบอกก่อนว่าผมอายุแค่15แต่ผมมีความรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ตอน12เพราะแม่ผมเอาแต่ด่าผมทำร้ายผมไม่ว่าจะตบตีกระทืบแต่เรื่องทำร้ายร่างกายหลังๆก็เริ่มซาๆลงมาแล้ว ส่วนเรื่องด่าก็ยังมีอยู่แต่ถ้าด่าปกติผมจะไม่อะไรเลยแต่แม่ผมเขาชอบด่าแบบทำร้ายจิตใจอะครับ ความจริงแม่ผมเขาเป็นงี้มาตั้งแต่ผมป.1แล้วแต่ผมก็เก็บมาตลอดจนป.6ผมเริ่มไม่ไหวแล้วอะ ส่วนใหญ่คำที่แม่ผมด่าก็จะประมาณว่าโง่ ไม่ไฝ่สูงเป็นได้แค่พวกชั้นต่ำ แล้วตอนเข้าม.4แม่ผมอยากให้ผมเข้าแผนการเรียน วิทย์ คณิต แต่ผมชอบด้านภาษามากกว่า เลยไปบอกแกแต่แกก็ด่าผมกลับมาว่าทำไมถึงเป็นพวกขี้เกียจไร้ความพยายามแบบนี้ ทั้งๆที่ผมพยายามสุดๆแล้วอะ ที่พูดไปข้างต้นคือตัวอย่างความจริงมันมีมากกว่านี้อีกครับ แต่คำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกดิ่งที่สุดคือ เกิดมาทำไม ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย ผมอยากจะรู้ว่าผมมันไม่ดีตรงไหนครับ ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ