พ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอยู่ป.3ค่ะ พอขึ้นม.1เราไปอยู่กับพ่อเพื่อเรียนต่อ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะที่จะต้องอยู่กับแฟนใหม่พ่อ ช่วงแรกๆเขาก็ดีค่ะ เราก็พยายามคุย ชวนไปนั่นนี่ตลอด จนหลังๆมาเขาเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับเราเราเลยตีตัวออกห่างไม่คุยด้วยทั้งสอง เราจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่อยากเห็นหน้าเลย จนทะเลาะบ่อยเราเลยโทรบอกแม่ว่าไม่อยากอยู่กับพ่อแล้ว เราอยู่ที่นั่นเราแอบออกไปร้องไห้คนเดียวตลอด โทรระบายกับเพื่อนเสมอ คนแถวบ้านก็มองเราไม่ดีหาว่าเราหนีไปกับผช.ทั้งๆที่มันไม่รู้อะไรเลย เรารู้นะว่ามันนิททา ไม่รู้หรอกว่าแฟนใหม่ไปเล่าอะไรให้พวกมันฟัง เราไม่โอเคจริงๆ พอมาอยู่กับแม่ช่วงแรกแฟนใหม่แม่ดีมากเลยนะคะ เขาก็มีทะเลาะบ้าง แต่บ่อยมาก แต่นับวันมันเริ่มทะเลาะหนักขึ้น ถึงขั้นจะฆ่ากัน เราเห็นตอนที่เขาทำร้ายแม่ มันเคยพูดกับแม่เราว่า "ถ้าเอากูเข้าคุก กูจะออกกลับมาฆ่า" เพราะเราโทรแจ้งตำรวจ ต่อจากนั้นมา เราก็อคติไปเลย ไม่อยากเห็นหน้ามัน เกลียดไปแล้ว แล้วต้องอยู่บ้านเดียวกันอีก แค่เสียงมันเรายังไม่อยากได้ยินเลย  เวลาเจอหรือได้ยินเสียงมันเราจะใจขุ่นมัวไปหมด ทั้งแฟนใหม่และแฟนใหม่แม่ทำเราไว้หลายเรื่องมาก แต่ถ้าเล่าคงจะยาว
เราไม่รู้จะไประบายกับใครแล้วจริงๆ ขอบคุณที่อ่านนะคะ หากมีอะไรเเนะนำบอกเราได้เลยค่ะ