ฉันเคยทำงานให้กับธนาคารสินเชื่อแห่งหนึ่งซึ่งตอนนั้นธนรแห่งนี้กำลังเป็นที่นิยมและขยายสาขา มากมายทั่วประเทศ ฉันเป็นผู้บุกเบิกสาขาเปิดใหม่ หาลูกค้า หายอดให้กับทางธนาคาร จู่ๆ อยู่มาได้ 6-7เดือนการทำงานก็เป็นไปด้วยดี ลูกค้าที่ฉันดูแลเริ่มเยอะขึ้น ลูกค้าที่ดีก็ดีใจหาญ ลูกค้าที่ไม่ดีไม่มีไม่จ่ายไม่หนี้ก็มีเยอะไป วันนั้นฉันผ่านที่เก็บกับลูกค้ามาแล้วฉันไม่ออกใบเสร็จ เนื่องจากฉันกดไม่รับงานรายนี้ออกไปเพราะเป็นค่ที่จ่ายมาหลายอาทิตย์ ซึ่งที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันกลัวลูกค้ารายนี้จะไม่จ่ายอีก จึงเก็บเงินละบอกว่าจะเอาใบเสร็จมาให้พุ่งนี้  โอเค เงิน1000นั้นก็เก็บไว้เพื่อจะจ่ายบิลในวันรุ่งขึ้น แต่ยังไม่ข้ามวัน ฉันก็ไดเรับโทรศัพท์จาก เบื้องบน ให้ฉันทำหน้าที่ทุกอย่าง แล้วรอคนจากเบื้องบน มามาสอบสวน ถึงวันที่สอบสวนฉันไม่กลัวอะไรเลย เพราะฉันไม่ได้เอาเงินลูกค้าคนนั้นไปไหน ก็จ่ายบิลให้แล้วเอาใบเสร็จไปให้  แต่มันเป็นกฏของธนาคาร ก็ทำใจยอมรับความผิดนั้น หลังนั้น เบื้องบนก็ยึดบัตรประจำตัวพนักงายและให้หยุดททำงานจนกว่าจะมีการตัดสินว่าจะให้ออกหรือยังงัย แต่ฉันคิดไว้แล้วว่า ไม่ใครช่วยฉันได้ ฉันจึงตัดสินใจลางาน เพื่แไปสมัครงานใหม่ ฉันลางานติดกัน 3วัน เอานี้ฉันก็ผิดที่ลางานเกิน3วัน จนผจก.ยืนใบลาออกให้ฉันแจ้งว่าขาดงาน3วัน ทั้งๆที่ฉันสามารถยื่นลาป่วยก็ได้ลากิจก็ได้ แต่ผจก.ไม่ทำให้ โอเคฉันเข้าใจทุกอย่าง ฉันจึงเขียนใบลาออกเอง ที่ตั้งวันนี้ ฉันจะบอกว่า เงิน 1000 บาทฉันไม่เอาไปหรอก เงินแค่นี้ แต่ฉันเป็นคนบุกเบิกและหายอดหารายได้ให้กับสาขา  ฉันไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอธิบายอะไรเลย ถ้าฟังฉันอธิบายหรือลงมาเจอลูกค้ารายนั้น มันก็มีวิธีเดียวที่ฉันต้องทำ 
ธนาคารปลาตะเพียน ที่ไม่ยอมรับฟังเหตุพนักงานไทยเครดิต ..... 👎👎