เหนื่อยมาก จะทำยังไงดีคือเรา(ผู้หญิง) วันเเรกที่เเม่พาพ่อเลี้ยงมาอยู่บ้านบอกเลยว่าเราดีใจมากๆที่จะได้มีพ่อเเบบคนอื่นพอเวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งปีแม่เรามาบอกเราว่าเเม่ท้องคือตอนนั้นก็ตกใจน่ะเพราะว่าได้ยินเพื่อนพูดบ่อนๆว่าการมีน้องเหมือนโดนเเย่งความรักเราก็พยายามทำความเข้าใจตอนนั้นเเม่เราไปเข้าห้องนํ้าเราอยู่กับพอเลี้ยงสองคนเรากำลังเล่นเกมอยู่เเล้วทีนี้พอเวลาเดินไปที่ไหนพ่อเลี้ยงตามตลอดเเล้วมีอยู่วันหนึ่งพอเลี้ยงเราเเอบดูเราเข้าห้องนํ้าเราตกเพราะได้ยินเสียงลมหายใจเราบอกเเม่น่ะเเต่เเม่เราก็บอกว่าเราไร้สาระคือเราก็ไม่รุ้จะทำยังไงบองทั้งลุงทั้งน้าไม่มีใครเชื่อเเล้ววันที่เเม่คลอดเเม่อยู่โรงพยาบาลพ่อเลี้ยงเราพาเรามาที่บ้านเก็บของเพิ่มอยู่ดีดีเค้าก็เดินมาหอมเเก้มเราคือเราตกใจเลยตะโก้นว่าทำอะไรเนียเราโกรธมากตอนนั้นเราวิ่งขึ้นห้องเเล้วโทรบอกเเม่เเม่ก็ยังบอกว่าเราไร้สาระอยู่เราไม่รู้จะทำยังไงเเล้วเราต้องทนกับเบบนี้มา2ปีเต็มเเล้วน้องเราก็ออกมาเเล้วเราเหมือนไม่มีตัวตนในบ้านเลยอ่ะเราพยายามเข้าใจน่ะว่าเเบบน้องเป็นเด็กเราเป็นพี่เเต่ว่าบางที่มันเกินไปอ่ะคือเเม่เราเวลาพูดกับน้อง น้อง...คะ เเล้วเรียกกัยเราเเบบ อี... อ่ะเราไม่เข้าใจโรงเรียนเราถึงก่อนน้องเราเเต่เเม่ก็ไม่ไปส่งเรามันเป็นทางผ่านอ่ะเราก็ไม่เข้าใจเค้าเลยอ่ะ