คือตอนนี้เรารู้สึกเครียดมากเราไม่รู้จะทำยังไงดี...พ่อเป็นคนที่ใจร้อน ชอบพูดจาด่าคนอื่น  ชอบพูดด่าเราในทางที่ไม่ดีอยู่บ่อยๆ  ชอบขึ้นเสียงดังใส่  ชอบด่าดังๆให้ชาวบ้านได้ยินเรารู้สึกอายนะบางที     พอเราเถียงกลับเขาก็ไม่ฟัง   เวลาไปกินเหล้าเมากับมาก็มาลงที่เรา  มันเเบบนี้ตั้งเเต่ที่เราจำความได้เราโตมาในสภาพที่พ่อทะเลาะกับเเม่เเละก็ตีเเม่อยู่บ่อยๆตนเเม่เราต้องพาเราไปอยู่ที่บ้านคนนั้นบ้านคนนี้จนพอเราอายุ9ขวบเเม่ก็พาเราไปอยู่ที่ต่างจังหวัดคือบ้านเกิดของเเม่ เราไปอยู่ที่นันเรารู้สึกสบายใจมากที่เราไม่ต้องอยู่กับพ่อ   เเต่หลังจากนัน3ปีเเม่เราก็ป่วยเป็นมะเร็งเรารู้สึกเครียดเเทนที่พ่อจะเป็นที่พึ่งพิงให้เราเเต่พ่อกับเเช่งด่าเเม่ผ่านทางโทรศัพท์เกือบทุกวันไม่พอเราของเงินค่ารักษาเเม่จากพ่อพ่อกับบอกว่าไม่ให้เเล้วก็ว่างโทรศัพท์ทิ้งไป  ผลสุดท้ายเป็นอย่างที่เค้าพูดเเม่เราตายในวันที่เเม่เราตายเรารู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นเพราะเราอยู่กับเเม่ตั้งเเต่เล็กเราสนิทกับเเม่มากที่สุดเเม่เป็นคำปรึกษาที่ดีที่สุดเเต่พอเราโทรไปบอกพ่อพ่อกลับบอกว่าดีเเล้วที่มันตาย หลังจากนั้นพ่อก็บังคับให้เรากลับมาอยู่บ้านกับเขาพอเรากลับมาเค้าด่าว่าเเม่ขึ้นเสียงใส่เรา ตะคอกอยู่เเบบเดิม  ไม่พอบังคับไม่ให้เราติดต่อกับพี่เรา   หรือญาติคนไหนฝ่ายเเม่  เเต่พอญาติโทรมาถามว่าทำไมเราไม่รับโทรศัพท์เขาพ่อกลับบอกว่าเราไม่อยากคุย  เราไม่อยากติดต่อ   เราเคยเเอบโทรไปครั้งหนึ่งเขาได้ยินเขาก็ด่าว่าเราสารพัด เรารู้สึกเราไม่เหลือใครเลย เราเครียดเราไม่รู้เราต้องทำยังไง  เราเหนื่อย เรารู้สุกอึดอัดมาก