คือหนูเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออกค่ะมีความเขินอายเยอะมากเข้ากับคนอื่นๆค่อนข้างยากเป็นแบบนี้ตั้งแต่ประถมเลยค่ะช่วงป.5-ป.6ก็พยายามทำปลอบใจตัวเองไม่ให้อายก็อายอยู่ดีค่ะก็เลยติดเป็นนิสัยเลยค่ะพอช่วงมัธยมต้นก็ยังเป็นแบบนี้อยู่ค่ะแต่ก็ดีขึ้นมากกว่าตอนอยู่ประถม ปกติแล้วไม่เก่งกีฬาเลยพอครูให้เล่นเราก็ไม่มีความมั่นใจเลยค่ะหวั่นๆใจก็ไม่รู้ทำไม!เป็นมาเรื่อยๆพอม.3เวลาที่ครูให้เล่นเป็นทีม เรามักเป็นคนที่ทำให้เสียแต้มก็เลยกังวลที่ทำให้เพื่อนไม่ได้เล่นเพราะเราทำเสียตลอดเลย เราเป็นคนที่ไม่เก่งอะไรเลยค่ะ🙁ก็แอบเศร้าอยู่ ปกติเป็นคนคิดมากค่ะก็เลยยเศร้าบ่อย เวลาที่เพื่อนทำงานกลุ่มเราก็ไม่ค่อยได้ช่วยค่ะแต่ใจจริงก็อยากช่วยแต่จะยุ่งมากกว่า แล้วความที่เราหน้าตาก็ไม่ได้สวยก็ยิ่งไม่มีความมั่นใจอีกค่ะอะไรที่เขาพูดถึงเราเช่นแบบคนนี้ขาแตกขาลายอะไรแบบนี้เสียความมั่นใจไปเลยค่ะในใจก็แอบเฟลแต่ก็ปลอบตัวเองตลอดค่ะ55