คือเราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงตอนเด็กเราจำ/ด้แค่ว่าตั้งแต่เกิดมาเราอยู่กับปู่มาตลอดแทบจัไม่เคยเห็นแม่เลย ตอนนั้นเรามีความสุขมาก เราอยู่กับปู่ที่ตามใจเราทุกอย่าง ซื้อขนมข้าวของต่างๆมาให้เราหมดเรากับปู่สนิทกันมากเราอยู่กับปู่มาต้งแต่เกิดปู่เราทำงานไฟฟ้าเงินเดือนที่ได้สูงมากเราโครตจะมีความสุขเลยช่วงนั้นแต่กัยกันพ่อนานๆทีมาเยี่ยมเขาพาเมียใหม่มาทุกครั้งไม่เคยซ้ำกันพ่อเราค้ายา พ่อไม่เคยแสดงความรักต่อเราเลยที่มาหาเราก็เเค่อยากคุยธุระกับปู่แค่นั้น พ่อไม่เคยหอมแก้มเรา กอดเรา แม้แต่กินข้าวเท่าที่เราจำได้มีเเค่ครั้งเดียวเองคือวันรวมญาติ ปู่เรารักน้องสาวเรามากกว่า(หรือลูกอาเรา)เราเห็นได้ชัดมากว่าเขาซื้อนู้นซื้อนี่ให้ หอมแก้มและอุ้มมันเราเกลียดมันมากมันชอบแกล้งเร่สารพัดเวลาเราไปหานอนค้างกับอาเราทำไรไม่เคยได้เลยแม้แต่จะฟ้องก็ไม่กล้า เราจึงรักปู่มาก มีวันนึงเราไปโรงเรียนตอนเย็นปู่ฝากพ่อเรามารับ เรารอพ่อนานมากจนคุณครูมาตามให้ไปรอพ่อเราที่ห้องซึ่งครูคนนั้นคือผู้ชาย เป็นครูสอนวิชาคอมฯ เขาพาเราไปพักที่ห้องคอม แต่เขาก็ดันล็อคห้อง เราเองก็ยังเด็กเราเองก็ไม่รู้อะไร เขาเรียกเราไปนั่งใกล้ๆเขา เขากลัยลวมลามเราเขาบังคับให้เราถอดเสื้อผ้า เราก็ ต้องทำ.. เขาจึงเริ่มการข่มขืนเรามันเป็นสิ่วที่แย่มากเขาสั่งเราห้ามบอกใครเราก็ไม่กล้าบอกเวลาผ่านไปนานก็ยังไม่มีใครมารับเรา มีคุณครูผู้หญิงคนนึงมาเคาะห้องเขาเลยเปิดประตูเราดันเจอปู่เราที่มาพร้อมครูผู้หญิง  เราร้องไห้ออกมาปู่เราควคิดว่าที่เราต้องร้องไห้คือการที่ไม่มีใครมารับ แต่สิ่วที่เราร้องนั้นไม่ใช่เลย เราเห็นปู่ขอบคุณครูผู้ชายคนนั้นมากที่ดูแลเรา เราทำได้แค่ร้องไห้เราไม่กล้าพูดไรไปเราอาย กลับมาเราทำทุกอย่างให้ปกติ  เรามีปู่คอยดูแลตลอดส่วนครูผู้ชายคนนั้นก็ต้องย้ายออกไปต่างจังหวัด มีครูคนอื่นมาแทน เรารู้สคกสบายใจขึ้นแต่มันก็ยังมีความกลัวอยู่จึงทำให้เราไม่ค่อยกล้าเล่นกับเพศตรงข้ามมาตลอด จู่ๆปู่ก็เป็นนี้กลายล้านปู่เราล้มละลาย ปู้ราเลยส่งเรามาอยู่กับแม่ ซึ่งมันแย่มากในตอนนั้นเรามาอยู่กับแม่เขาฝากเราไว้กับยาย ยายคอยใช้เราทำงานบ้านตอนนั้นเราก็ทำเพราะเรากลัวไปๆมาๆเขาใช้เราหนักมากวันๆนึงเราแทบไม่เคยหยุดเราต้องซักผ้าให้คนทั้งบ้านไม่ว่าพี่ชายสามคน(ลูกพี่ลูกน้อง) ยายเราเหนื่อยมากในช่วงนั้นเขาใช่เราไปซื้อของข้างนอก เราต้องทำอาหารถ้าทำไม่อาร่อยเราก็โดนด่าเรื่องนี้แม่ไม่รู้มีแค่ตนที่บ้าน เขาชอบด่าเราทุกวันด่าหยาบคายมากเราพึ่งอยู่แค่ป.4เอง เขาใช้เราทุกอย่างจริงๆนะ เยอะมากแล้วคือที่บ้านเป็นบ้านสองชั้นมีดาดฟ้าเขาใช้เราทุกอย่างแบบเยอะมากและทุกคนในบ้านคือใช่เราทำเกือบหมด ตอนนั้นเราเหนื่อยมากเจาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเราชอบอะไร เรา คิดอะไร เราเป็นไงบ้างในแต่ละวัน ยายและคนในบ้านไม่เคยถามเลย เราคิดถึงปู่เรามากเพราะปู่คือคนที่รู้จักเรามากที่สุดเรามีห้องส่วนตัวตั้งแต่ตอนนั้นเรามีปัญหาที่รร.เราก็เก็บไว้คนเดียวเวลามีแขกมาเราต้องคอยทำให้ทุกอย่างตั้งแต่เตรียมจานถือน้ำ  เราเหนื่อยจากรร.ไม่พอเราต้องมาเหนื่อยกัยที่บ้านอีก มีวันนึงมีญาติมาเป็นลุง เขาพาลูกชายคนโตมาด้วยอายะน่าจะ20มั้งนะตอนนั้น ลุงและยายให้เราไปเล่นกับเขาที่บนบ้าน เราไม่อยากจะเชื่อว่าเหตุการณ์มันจะซ้ำอีกรอบเขาขอดูอันนั้นเรา เราตกใจมากเราบอกว่าเราไม่ได้ พี่คนนั้นเหมือนไม่พอใจ เขาเอาหมอนมาอุดหน้าเราแล้วก้มดึงกางเกงในและก็....เรา ในขณะที่ข้างล่างมีความสุขระหว่างยายกับลุงแต่เราที่อยู่บนบ้านกลับเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก พอเสร็จเขาก็ปล่อยเราเเละสั่งให้เงียบๆ เราเลยต้องเงียบเพราะกลัวคนที่บ้าน ระหว่างเขากลับเรารีบเดินไปหาลุงและบอกเรื่องนั้นคร่าวๆลุงมีท่าทีตกใจจากนั้นเขารีบพาลูกเขากลับทั้นที แต่ที่บ้านก็ด่าเราที่เราจู่ก็วิ่งไปกระซิบเขาเขาด่าเราไร้มารยาท
มายาททราม  จากที่เราจะบอกเขาเราก็เลือกที่จะเก็บไว้ หลังจากนั้นเราก็ไม่ชอบพูดมาตลอดเรารู้สึกคิดถึงปู่มากเราร้องไห้ทุกวัน แต่ชีวิตเราต้องเจอกับอะไรที่หนักขึ้นโดยเฉพาะที่บ้าน แม่ก็คอยส่งเงินให้อย่างเดียวจนตอนนี้เราอยู่สายอาชีพปี1. เรามีความสุจมากเรามีเพื่อนที่สนิทมากด้วยแหละเราเริ่มพูดขึ้นเรื่อยๆและมีความสุข แต่พอกลับบ้านก็โดนด่าแบบนั้นมาตลอด5-6ปีจนถึงตอนนี้เรากลับมาเก็บตัวอีกรอบเราโครตรู้สึกแย่ เรามักทำร้ายตนเองมาตลอดตั้งแต่มาอยู่กับยายตั้งแต่ป.4 จนถึงตอนนี้เราอยู่ปวช.1 เราเคยคิดฆ่าตัวตายมาตลอดเราเหนื่อยกับที่บ้านมาก เรา มัก อยู่คนเดียว ไม่พูด เป็นคนชอบคลิปรุนแรงมาก ชอบคนต่อยกันชอบเลือดมาก เรารู้สึกอยากกรีดเนื้อและเอามะนาวมาราด เราเป็นพวกโรคจิตมากโดยการที่เราชอบทรมานตัวเองเราทั้งตบทั้งตีกรีดใบหน้ากรีดตามลำตัว จนมีรอยแผลเป็นเต็มลำตัว แต่พวกนี้อยุ่ในร่มผ้า เป็นคนที่เกลียดผช.มากเวลามาทำหื่นๆใส่ไม่ว่าจะเป็นคนใกล้ตัวหรือไกลตัว และไม่ค่อยชอบผู้ชายมาก หรือว่ากลัวนั้นละชอบตีตัวออกห่าง ไม่ชอบอะไรที่มีกิจกรรมทุกอย่างในรร. แต่ยับดีที้รามีเพ่อนสนิทที่ทำให้เราดีขึ้นทุกอย่าง เราควรจัดการอะไรกับชีวิตดีคะ เราควร ทำอย่างไร เราอยากมีชีวิตเหมือนคนอื่นบ้าง??