เราอยู่ม.2คือที่บ้านเราครอบครัวเขามีปัญหากันเราอยู่กับยายเเล้วก็ลุงยายกับลุงเราชอบมีปัญหาทะเลาะกันตลอดเราต้องคอยห้ามให้เขาหยุดด่ากันทุกครั้งที่ได้ยินเขาทะเลาะกันเรารุ้สึกหดหู่ไม่อยากอยู่ที่บ้านหลังนี้มันมีเเต่ปัญหาเหมือนเราต้องมาฟังเขาด่ากันทุกวันเราไม่มีความสุขเลยบางทีก็มาเเอบร้องไห้คนเดียวไม่รู้ว่าร้องเพราะอะไรเเต่เรารู้สึกเหนื่อย เหนื่อยกับการเรียนเเล้วต้องมาเหนื่อยที่จะเเบกรับคนในบ้านเราอยากหนีไปไกลๆหรือเลือกได้ก็คงไม่อยากอยู่เเล้ว ความรู้สึกคือยิ่งกว่าคำว่าเหนื่อยอีก