เป็นที่ทราบกันทั่วไปว่า การขุดไม่สามารถทำได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยคนคนเดียว มันไม่ปลอดภัยเนื่องจากกระบวนการที่เกี่ยวข้อง โดยก่อนอื่นทีมงานเหมืองจะต้องทำการตรวจสอบเบื้องต้นว่ามีอัญมณีมีค่าจริงหรือไม่ จากนั้นจะต้องมีการระเบิดสถานที่และอื่นๆ ซึ่งเป็นงานที่ยากลำบากสำหรับคน ๆ เดียว

แต่ Gold Rush ก็ทำให้ผู้คนจำนวนมากออกจากตะวันตกไปขุดค้นสิ่งมีค่าเพื่อความร่ำรวย ความฝันนี้ทำให้เกิดเหมืองหลายแห่งในตะวันตก ซึ่งส่งผลให้มีงานจำนวนมาก แต่มาพร้อมกับความยากลำบากรวมถึงความอดอยากหิวโหยและความตาย

ตำนานเหมืองที่หายไปอาจไม่มีอยู่จริง แต่เรื่องราวได้รับการบอกเล่ามาหลายชั่วอายุคนด้วยข้อมูลที่ต่างกันไป  โดยเหมืองที่สูญหายที่มีชื่อเสียงที่สุดมีสามแห่ง ได้แก่ เหมืองทองคำของชาวดัตช์ที่หายไป (the Lost Dutchman’s Gold Mine)
                       เหมืองปูนซีเมนต์ที่สูญหาย (The Lost Cement Mine) 
                       และเหมืองเตาอบดัตช์ที่สูญหาย (The Lost Dutch Oven Mine)

เริ่มต้นตามตำนาน มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อ Jacob Waltz หรือรู้จักในชื่อ " Dutchman " ยศ มาถึงอเมริกาในยุคตื่นทองเพื่อแสวงหาโชคลาภในปี 1860
ก่อนหน้านี้ Waltz ทำงานเป็นคนงานเหมืองในเหมืองหลายแห่ง และอยากเสี่ยงโชคเพื่อร่ำรวยขึ้น  ซึ่ง Waltz ประสบความสำเร็จเล็กน้อยในการพบแร่ทองคำคุณภาพสูงจำนวนมากจากภูเขาและนำกลับไปที่เมือง โดย Waltz เริ่มบอกใบ้ว่าเขารู้ถึงเส้นทางของทองที่ซ่อนอยู่ในภูเขา

ต่อมา Waltz เสียชีวิตในปี 1891 ด้วยโรคปอดบวม ก่อนจะตายเขาได้ให้เบาะแสสุดท้ายเกี่ยวกับที่ตั้งของเหมืองและเขียนแผนที่หยาบๆให้ด้วย
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีเบาะแสและแผนที่ แต่ก็ไม่มีใครสามารถพบเหมืองของ Waltz ได้  เหมืองทองคำจึงถูกตั้งชื่อว่า Lost Dutchman
เป็นเวลากว่า 120 ปีที่ตำนานของ Lost Dutchman Mine ได้รับการบอกเล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลายคนอ้างว่ามันไม่ใช่เพียงตำนาน แต่มันเป็นจริงอย่างยิ่งซึ่งซ่อนอยู่ในยอดเขาที่ต้องห้ามของเทือกเขา Superstition ที่ลือว่าเป็นเหมืองที่อุดมไปด้วยทองคำ ในปัจจุบันยังคงดึงดูดผู้มุ่งหวังไปยังเทือกเขาแห่งนี้

เทือกเขาอยู่ทางตะวันออกของฟีนิกซ์ รัฐแอริโซนา ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า "Superstitions" ยืนตระหง่านอยู่ด้านหน้าของพื้นที่ขรุขระ ที่สูง 3,000 ฟุต
แต่ชาวสเปนมีความมุ่งมั่นและเริ่มสำรวจ ต่อมาผู้ชายก็เริ่มหายตัวไปอย่างลึกลับทีละคนเป็นจำนวนมาก เมื่อพบศพในเวลาต่อมาร่างกายของพวกเขาขาดวิ่นและถูกตัดศีรษะ  ด้วยความกลัวในที่สุดชาวสเปนก็หนีไปโดยไม่ยอมกลับไปที่ภูเขาอีก และตำนานได้เริ่มขึ้น  หนึ่งศตวรรษครึ่งต่อมาก็มีเรื่องการพบทองมากมายใน Superstitions ซึ่งเป็นที่ปรารถนาและเพิ่มความเชื่อให้กับตำนานทองคำ ทำให้มีผู้คนเข้าไปสำรวจในพื้นที่มากขึ้น
เมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน โครงสร้างทางธรณีวิทยาในเทือกเขาแคลิฟอร์เนียพบว่ามีทองคำที่มีมูลค่าอยู่เป็นจำนวนมาก ทองคำนี้ถูกค้นพบครั้งแรกเมื่อ 170 ปีก่อน ซึ่งต่อมาทำให้เกิดความโชคดีของผู้คนหลายพันคน 

ในยุคแรก ๆทองคำมีอยู่มากมายในพื้นที่ของแคลิฟอร์เนีย แค่คนงานเพียงแค่ร่อนดินในแม่น้ำและลำธาร ก็จะได้แร่ทองคำที่ถูกชะล้างลงมาจากภูเขา
ต่อมา คนงานเหมืองเริ่มผันน้ำจากแม่น้ำทั้งสายให้ผ่านทางที่พวกเขาอยู่เพื่อจะได้ร่อนทองคำในก้นแม่น้ำที่เพิ่งเปิดใหม่

เมื่อทองคำกลายเป็นของหายาก การขุดก็มีความซับซ้อนมากขึ้น ซึ่งมีเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับการขุดและการระเบิดหินที่เรียกว่า  “hard-rock mining”
ซึ่งเป็นกระบวนการเดียวในปัจจุบันที่ให้ทองคำในปริมาณที่ทำกำไรได้ แต่ถ้าจะให้เชื่อในตำนานเก่า ๆ ก็ยังมีทองคำมากมายในเซียร์ราเนวาดา ที่รอการค้นพบอีกครั้ง

จากเรื่องราวที่เล่าขานกันในปี 1857 ผู้อพยพชาวเยอรมันสองคนกำลังเดินเท้าผ่านเซียร์ราเนวาดา เมื่อพวกเขาหยุดพักใกล้แม่น้ำโอเวนส์ บนชายฝั่งที่พวกเขาพักอยู่นั้น  พวกเขาสังเกตเห็นหินสีแดงแปลกตาที่มีก้อนโลหะสีเหลืองติดอยู่ ด้วยความเชื่อว่าก้อนนั้นเป็นทองคำ ชายเหล่านั้นจึงทุบหินออกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อปกปิดร่องรอยของเส้นทางแร่ทองคำ  และวาดแผนที่คร่าวๆของท้องที่

จากนั้นก็เดินทางไปทางทิศตะวันตกไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด ความโชคร้ายเกิดขึ้นเมื่อเพื่อนคนหนึ่งสะดุดล้มและขาหัก  อีกคนจำเป็นต้องปล่อยให้เขาไว้
ในถิ่นทุรกันดารนี้  แต่เมื่อผู้รอดชีวิตมาถึงค่ายเหมืองแร่มิลเลอร์ตันก็เกิดป่วยจากความเหนื่อยล้า ซึ่งในระหว่างการเดินทางเขาได้โยนหินทั้งหมดออกไปเรื่อยๆจนเหลือแค่เล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งเขานำออกมาให้หมอ Randal ที่รักษาเขาดู 

ก่อนหน้านี้ ความเป็นไปได้ของเหมืองทองคำที่ยังไม่ถูกค้นพบ ทำให้ทุกคนตื่นเต้นและมีผู้สำรวจจำนวนมากมาตั้งค่ายในภูมิภาคเซียร์ราตะวันออก
เพื่อค้นหาสิ่งที่เรียกว่า “cement mine” ซึ่งแม้แต่ Mark Twain ก็ยังเข้าร่วมในการค้นหาด้วย เขาทิ้งเรื่องราวสั้น ๆ เกี่ยวกับประสบการณ์ของเขาในฐานะนักล่าทองคำในหนังสือ Roughing It ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1872

เป็นเวลาสิบสามปีแล้วที่ Mark Twain ร่วมกับ Mr. Whiteman ผู้ช่วยของหมอ Randal ทำการค้นหาแร่ และการค้นหาเหมืองที่สูญหายยังดำเนินต่อไปตลอดปี 1860-1870 และแม้ว่าจะไม่พบ "สายแร่ซีเมนต์" แต่นักสำรวจหลายคนก็พบทองคำที่อยู่ในค่ายขุดของ Dogtown, Mammoth City, Lundy Canyon, Bodie และอีกหลายที่ 
นอกจากนี้ ยังเป็นไปได้ว่าเหมืองปูนซีเมนต์อาจถูกค้นพบไปแล้วในช่วง 150 ปีที่ผ่านมาโดยที่ผู้ไม่ทราบชื่อ จากนั้น ในปี1980  มีการสร้างแผ่นโลหะสำหรับเหมืองปูนซีเมนต์ที่หายไปใกล้กับถนน Owens River ใน Crestwood