.

               ยังชอบห้วยหนองคลองบึงอยู่ไหม
               หรือเปลี่ยนใจไปชอบเขาแล้ว อิอิ

               ไดอารี่ 2 เดินมาถึงครึ่งทางแล้วค่า บทที่ 25 แล้ว 50 บทกำลังพอดีค่ะ คนเขียนคิดแบบนั้น 100 บทก็เยอะไป ไม่รู้จะหยิบอะไรมาเขียนให้อ่าน ส่วนนอกเหนือจากนี้เลขมันไม่สวย 50 บท กึ่งกลางกำลังพอดีค่ะ

                ขอบคุณพี่ ๆ ในห้องถนนนักเขียนที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ และนักอ่านเงาในห้องสมุดทุกคนค่ะ คนเขียนปลาบปลื้มมาก ๆ เลย และเป็นกำลังใจให้อยากเขียนเรื่อย ๆ เช่นกันค่ะ คำทักทายติชมของนักอ่านคือกำลังใจชั้นดีของนักอยากเขียนนะคะ

              หลังจากบทนี้น่าจะได้วางอีกประมาณบทหนึ่งค่ะ หรือไม่ก็พักที่บท 25 พอ ดูก่อนเนอะ แล้วคนเขียนจะหยุดยาวค่ะ พบกับไดอารี่อีกครั้งหลังปีใหม่นะคะ หลังวันที่ 6 เป็นต้นไปค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ คนเขียนมีกำลังใจในการเขียนมาก ๆ เลยค่ะ 😊☺️😉

Chalun Ch
————————————————————————
               
               วันอาทิตย์พวกเธอหกคนพี่น้องอยู่บ้านพร้อมหน้า ยายบ่นตั้งแต่เช้ายังไม่หยุด ไม่รู้สึกเหนื่อยบ้างหรืออย่างไร บ่นได้บ่นดี อยู่บ้านก็บ่นว่าเปิดแต่ทีวีทั้งวัน ไปเล่นก็บ่นว่าไม่รู้จักอยู่ติดบ้าน ไม่รู้ยายจะให้ทำอย่างไรกันแน่ อันนั้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ได้

               ยายเดินเข้ามาในบ้านเห็นเปิดทีวีก็บ่น แล้วก็เดินออกไป สักพักเดินมาเข้าห้องน้ำ เห็นยังเปิดทีวีอยู่ก็บ่นอีก ไม่รู้จักเบื่อบ้างเลย บอสกับพี่ ๆ ก็ทำหูทวนลม ปล่อยให้ยายบ่นไปคนเดียวนั่นแหละ บ่นได้ทุกวัน บ่นได้ตลอดทั้งวันจริง ๆ เดินเข้ามาในบ้านกี่ ๆ รอบ ๆ ก็บ่น พวกเธอนอนเรียงกันดูทีวีสบายใจ ไม่สนคำบ่นของยายสักคน

               “เปิดทีวีทั้งวัน ตั้งแต่ไก่โห่ ทีวีร้อนหมดแล้วมั้ง ระวังมันจะระเบิดใส่ตาตายเด้อ”! ยายเดินเข้ามาในบ้านรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้ เห็นพวกเธอนอนดูทีวีกลางห้องโถงของบ้าน ยืนเท้าสะเอวบ่นอยู่อย่างนั้น ก็ไม่มีใครตอบโต้หรือเอ่ยวาจาใด ๆ กับยาย พี่บอมอมยิ้มหัวเราะคิกคักให้ยาย ปรายตามองทว่าก็ไม่สนใจ พวกเธอยังนอนดูทีวีอย่างคนสบายใจ

               “จะปิดแล้วยาย ซีรี่ย์จบก่อน” พี่ปาวต่อรองยาย คงจะเหนื่อยที่เห็นยายเที่ยวเดินมาบ่น กำลังดูละครจักร ๆ วงค์ ๆ อยู่ รายการต่อไปก็จะเป็นซีรี่ย์เกาหลี พี่ปาวพี่แป้งติดกันงอมแงม บอสกับพี่ชาย และน้องบีมต่างก็ดูเป็นเพื่อน ๆ พี่ ๆ เท่านั้น ไม่รู้จะไปไหนกัน บ้านย่าขี้เกียจไป ขี้เกียจไปหาเล่น

              “ซีรี่ย์จบยังปิดไม่ได้ บอสขอดูน้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์ก่อน น้องใหม่จบค่อยปิดนะยาย” เธอต่อรองบ้าง พอซีรี่ย์จบก็จะต่อด้วยรายการละครไทย เป็นละครวัยรุ่นที่เธอโปรดปรานมาก ๆ ไม่สนใจว่ายายจะอนุมัติหรือเปล่า ถึงอย่างไรก็จะดู

                “เที่ยงปิดนะ เดี๋ยวก็ค่ำหกโมงเย็นเปิดอีก ให้มันพักบ้าง” ยายยืนบ่นยังไม่ไปไหน หกโมงเย็นก็เป็นรอบของน้องบีม ดูการ์ตูนพญายมอะไรก็ไม่รู้

               “เดี๋ยวปาวปิด ขอดูซีรี่ย์ก่อน” ตอบไปอย่างนั้นเอง แต่ไม่มีใครสนใจยายเลย อยากบ่นก็บ่นไป

               “ไม่มีอะไรทำ ก็พากันไปงมหอยเก็บกี้มาต้มกินหน่อยไป ที่ฝายนาตาสมบูรณ์น่ะ เพิ่นไปหามาได้เยอะมาก” ยายคงอยากหลอกล่อให้พวกเธอปิดทีวีกระมั้ง ทว่าก็น่าสนใจ บอสสนใจอยู่ในที แต่ก็คงไม่กล้าไปคนเดียวหรือสองคนกันหรอก ถ้าพี่ ๆ ไม่ไปด้วย หอยเก็บกี้อร่อยมาก ๆ ต้มใส่ใบมะขามซดน้ำอร่อยที่สุด

                ที่นาของตาสมบูรณ์จะมีฝาย เป็นฝายดิน ส่วนนาตาสมเด็จเป็นฝายปูน น้ำห้วยนาตาสมบูรณ์ไม่ลึกมาก สามารถลงไปงมหอยได้ ลึกสุดสูงแค่เอวของเธอ หอยเก็บกี้หรือหอยกาบที่ยายพูดถึง เป็นหอยน้ำจืด มีสีดำกาบเล็ก ๆ คล้ายหอยเชลล์หรือหอยแครง แต่มีขนาดเล็กกว่า บางตัวก็ใหญ่กว่าแล้วแต่แหล่งนั้น ๆ ว่ามีความอุดมสมบูรณ์มากน้อยแค่ไหน

               “ใครไปงมยาย เยอะจริงเหรอ ไปมั้ยพี่บอมพี่ปาว” บอสทำท่าทางสนใจ อยากไปเพราะอยากกิน

               “คุ้มเหนือเพิ่นไปงมมา ได้เยอะมาก มีแต่ตัวใหญ่ ๆ อ้วน ๆ ทั้งนั้น พากันไปงมมาต้มกินหน่อย อย่าดูแต่ทีวีให้มากนัก”

               “ไปก็ไปแต่ให้ซีรี่ย์จบก่อนนะยาย” พี่ปาวตอบตกลง แค่ให้หนังจบก่อน บอสรอได้เสมอ และดีใจมาก จะไปชวนสองฝาแฝดด้วยดีมั้ยนะ ไปหลาย ๆ คนจะได้สนุกไม่น่ากลัว

               “ยายบอสไปชวนไอ้แฝดด้วยได้มั้ย”

              “ไปก็ไป ไปกันหลาย ๆ คนเลย” แล้วยายก็เดินออกไปข้างนอก ดูเหมือนยายจะสบายใจเพราะทำให้พวกเธอปิดทีวีได้สักที

                บอสลุกจากหน้าทีวีเดินไปชวนสองฝาแฝดที่บ้าน สองคนนั้นตกลงไปกับพวกเธอด้วย บอสอยู่รอพี่สาวสองคนแต่งตัวเตรียมพร้อมจนเสร็จ แล้วเดินกลับมาที่บ้านของเธอพร้อมกัน มาถึงก็พบว่าพี่ ๆ และน้องบีมแต่งตัวรอเสร็จสรรพ บอสจึงรีบไปเปลี่ยนกางเกงเป็นกางเกงขายาวอย่างรวดเร็ว

                อุปกรณ์พร้อม สองฝาแฝดนำคุถังไปใส่ พวกเธอก็เช่นกัน มีพี่บอลสะพายข้องไปคนเดียว คาดที่เอวจบ ไม่ต้องถือให้เมื่อยมือ

               “ดูน้องด้วยนะบอม ตรงไหนลึก ๆ อย่าพากันไปลงเข้าใจมั้ย งมหาอยู่หน้าฝายก็พอเข้าใจมั้ย อย่าหาออกไปไกล” ยายกำชับ น้องที่ยายพูดถึงก็คือน้องบีมนั่นเอง

               “ครับ” พี่บอมตอบ

               “ได้หอยอะไรก็เอานะ หอยกาบยาวก็เอา หอยขมหอยโข่งเอาหมด ไม่เอาแค่หอยเชอรี่” ยายย้ำกับพวกเธอ เมื่อพร้อมแล้วพวกเธอทั้งแปดคนจึงออกเดินทางไปยังฝายตาสมบูรณ์

               ช่วงนี้เป็นช่วงหน้าแล้ง น้ำในห้วยแห้งขอดเป็นย่อม ๆ มีเพียงฝายที่น้ำไม่แห้งเหือดไป พอมีน้ำให้ได้ใช้ และพอมีอาหารธรรมชาติให้หาอยู่บ้าง พวกเธอแปดคนเดินตามกันไป คุยหยอกกันไป กวนกันไปตามทางโดยเฉพาะเธอกับน้องบีม และเธอกับพี่บอล พูดแกล้งกันบ้างตามประสาพี่น้อง ตีกันบ้างแล้วก็วิ่งหนีหยอกเล่นกันไปตามทาง

               กรี๊ด! “พี่ปาวบอกอี่บอสหน่อยมันดึงผมน้องบีม ฮ่วย” ห้องบีมหันหน้ามาขึงตาใส่เธอด้วยความโมโห

               บอสแกล้งดึงผมน้องสาวทางด้านหลังแล้วปล่อย พอน้องบีมหันหน้ามาเธอก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บ่อยครั้งเข้าน้องบีมชักรำคาญ และวนมาเดินด้านหลังเธอ บอสก็หยุดเดินและให้น้องเดินไปก่อน ตนเองกก็กลับมาเดินด้านหลัง แล้วทำแบบเดิม แกล้งน้องบีมเช่นเดิมไปตามทาง

               “ฮา พี่ป่าวแกล้งนะบีม อี่แพรวทำ” เธอปฏิเสธน้องสาวลอยหน้าลอยตา แพรวทำหน้าตาตกใจ และโบกมือให้ว่าตนเองไม่ได้ทำ

                น้องบีมกัดฟัดใส่เธอ “มืงนั่นล่ะ “ แล้วก็หันหน้ากลับไปตั้งใจเดินต่อ ทว่ารีบวิ่งขึ้นไปเดินข้างหน้าพี่บอม เพื่อต้องการจะหนีเธอ บอสยังไม่สะใจ แอบเดินแซงพี่ ๆ ไปหาน้องบีม และแกล้งดึงผมจากด้านหลังอีก แล้วรีบวิ่งกลับมา

                 กรี๊ด! แง่! “พี่บอมบอกอี่บอสหน่อยมันดึงผมน้องบีม ฮ่วย” น้องบีมร้องไห้ งอแงฟ้องพี่บอม ทำท่าจะวิ่งมาเอาคืน บอสรีบวิ่งหนีอย่างเร็ว น้องบีมวิ่งไม่ทันปาคุถังใส่เธอทันที แต่ก็ปาไม่ถึงด้วยแรงอันน้อยนิดเดียว เธอวิ่งเร็วกว่า

                   “บอกอี่บอสแน่ ฮ่วย” น้องบีมทำเหมือนจะร้องไห้ ฟ้องพี่ ๆ เพราะเอาคืนเธอไม่ได้สักที

               “พวกมืงสองตัวนี่นะ! มืงจะแกล้งให้มันร้องไห้ทำไมบอส” พี่บอมเอ็ดเธอ “น้องบีมมาเดินใกล้ ๆ พี่อย่าไปใกล้มัน”

               น้องบีมเดินด้วยความหวาดระแวงมาก กลัวว่าเธอจะแกล้งดึงผมอีก เดินทีเที่ยวหันหลังมามองทีอยู่อย่างนั้น บอสหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ผิดกับสายตาน้องบีมไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

               พวกเธอเดินมุ่งหน้ามาถึงนาของตาสมบูรณ์กันแล้ว น้ำในฝายแห้ง บางช่วงตื้นเท่าหัวเข่า บางช่วงก็มีน้ำขังลึกเท่าเอว ตรงฝายไม่มีน้ำล้นเอ่อลงไปเหมือนหน้าฝนเลย ที่ริมตลิ่งมีรอยเท้าวัวหลายรอยมาก ๆ ห้วยตรงนี้เป็นที่เดินข้ามของพวกวัวควาย ที่จะข้ามไปยังทุ่งอีกฝั่ง

               “หาฝั่งนี้นะพวกเรา หาไปทางนี้น่าจะเยอะ ฝั่งนี้ไม่ต้องไปน้ำค่อนข้างลึก” พี่บอมบอกกับทุกคนก่อนจะลงน้ำ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเธอมางมหอยกาบ จึงรู้ว่าตรงไหนควรหาไม่ควรหา ฝั่งที่พี่บอมพูดถึงมันเป็นวังหรือที่ลุ่มน้ำอาจลึก ไม่ค่อยมีคนไปงมทางนั้นกันเลย

               บอสมองตามที่พี่ชายชี้บอก น้ำขุ่นไม่ค่อยใสเท่าที่ควร มันแลน่ากลัวอย่างที่พี่บอมบอกจริง ๆ มันลึกแค่ไหนก็ไม่มีใครทราบได้ เพราะไม่มีใครหาหอยเลยเขตนั้นไปเลย ที่คูห้วยมีกอไผ่ตาสมบูรณ์ปลูกเอาไว้หลายกอ หน้าจะมีหน่อไม้ด้วย ขากลับค่อยหาไปฝากยาย

               “น้องบีมห้ามหามาฝั่งนี่เข้าใจมั้ย น้ำมันลึก” พี่บอมหันมากำชับน้องสาวของเธออย่างเด็ดขาด ห่วงก็แต่น้องบีมคนเดียว กลัวงมเพลินไปทางฝั่งนู่น น้องบีมพยักหน้าตกลงเป็นอันเข้าใจ เมื่อทุกคนพร้อมแล้วก็ถอดรองเท้ากองรวมกันไว้บนคูห้วย และลงไปงมหอยในห้วยทันที

               เสียงพวกเธอคุยกันดังทั่วบริเวณ เสียงกระดิ่งของวัวดังให้ได้ยินอยู่ไกล ๆ พอให้บรรยากาศไม่เงียบ เสียงกอไผ่ดังเสียดสีกันไปตามลม ถ้ามาคนเดียวอาจจะรู้สึกวังเวง แต่พวกเธอมากันตั้งแปดคนจะกลัวอะไร

               พวกเธอทั้งแปดคนลอยไปคนละทิศคนละทาง ไม่กลัวปลิงหรืออะไรทั้งนั้น น้ำค่อนข้างขุ่น ช่วงไหนที่น้ำระดับเอวเวลานั่งลงระดับน้ำจะอยู่ประมาณคาง ลำบากในการงมมาก ส่วนตรงไหนระดับน้ำอยู่ที่หัวเข่า เวลางมจะพอดี

               น้องบีมตัวเล็กสุดงมหอยแถว ๆ ชายหาดใกล้ ๆ ตลิ่ง ไม่ลงมาลึก ถึงน้ำจะไม่ลึกท่วมหัว ทว่าเวลานั่งก็อยู่ระดับคอ จึงไม่ให้น้องลงมาให้หาอยู่ตามชายขอบ หรือตรงระดับน้ำเท่าหัวเข่า

                ในการงมหอยเราก็นั่งลงแช่น้ำเลย จะนั่งท่าไหนก็ได้ตามอัธยาศัย จะคลานจะนั่งจะเหมบก็ได้ใช้มือคลำ ๆ ไปกับทรายใต้พื้นน้ำ ตรงไหนมีหอยมันก็จะสาก ๆ มีทั้งหอยเก็บกี้และหอยช้อน หอยช้อนจะมีลักษณะยาว ๆ รี ๆ คล้ายหอยแมงภู่ บอสค่อย ๆ ใช้มือคลำหาหอย พอเจอก็ใช้มือนั่นแหละขุดหอยขึ้นมาทั้งทรายเลย

                มือหนึ่งถือคุถังเอาไว้พยุงให้มันลอยน้ำไม่ให้คว่ำ อีกมือก็คลำหาหอยเรื่อย ๆ บ้างก็ปล่อยคุถังลอยน้ำเลย ใช้สองมืองมหอย คอยมองว่ามันจะลอยไปไกลหรือยัง ถ้าคุถังมันจะลอยไปไกลออกห่างตัวก็คว้าเอาไว้ ดึงมันกลับมา

               ตรงนี้หมดก็ไปตรงนั้น พวกเธอกระจายกันหา คิดว่าตรงไหนมีก็ไปตรงนั้น ไม่มีผิดหวังเพราะหอยเยอะมาก ๆ ไปตรงไหนก็เจอ ตัวเล็กตัวใหญ่ก็ว่ากันไป

               “พี่ปาวน้องบีมได้หอยกาบใหญ่ ดู! ฮา” น้องบีมโชว์หอยกาบตัวใหญ่มาก ๆ ใหญ่จริง ๆ ให้พี่ปาวดู ตัวเองก็ดีใจมากด้วย นั่งงมอยู่ตั้งนานกว่าจะหาเจอ เพราะลงมาลึกไม่ได้ นั่งลงทีน้ำถึงคอ  

               น้องบีมหัวเราะลั่นฝายด้วยความดีใจ ทำให้เธอต้องหันไปมองด้วย ก็งั้น ๆ “ป๊าดเก่งน้องบีมคือเก่งแถะ หาอีกให้มันได้เยอะ ๆ “ พี่บอลเป็นคนตอบ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาหาหอยต่อไป

               “น้องบีมได้ตั้งเยอะ”

              “เหรอ! ไหนดูซิ” พิมพ์เดินไปดูคุถังของน้องบีม แล้วก็หัวเราะ “ป๊าดได้เยอะมาก” พิมพ์หัวเราะ ที่พูดมาประชดทั้งนั้น “ดูของพี่พิมพ์ ได้เยอะกว่าน้องบีม”

               “ก็น้ำมันลึก ถ้าน้ำไม่ลึกหาได้เยอะกว่าพี่พิมพ์แล้ว” พูดจบน้องบีมก็ไถลตัวไปกับน้ำ นอนเหมบลาบไปกับพื้นน้ำ เป็นการเล่นน้ำมากกว่าจะมาหาหอยจริง ๆ จัง ๆ พวกเธอก็ไม่ว่าน้อง ปล่อยให้เล่นไป

               ที่ฝายแห่งนี้ส่วนมากจะมีหอยเก็บกี้เยอะที่สุด หอยกาบที่เหมือนหอยแมงภู่ไม่ค่อยมี น้อยมากที่จะหาเจอ บอสเองหาได้เยอะพอสมควร นำไปรวมกับพี่ ๆ พอต้มเย็นนี้แน่นอน