เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานตอนเย็นฝากสามีซื้อบะหมี่ร้านประจำ ซึ่งปกติแล้วเราจะสั่งเกี๊ยวน้ำเพราะไม่อยากกินเส้น ไม่อยากกินแป้งในมื้อเย็น แต่เราสั่งผิดเป็นเกาเหลา และสั่งด้วยว่าขอน้ำซุปเยอะๆ เมื่อคุณสามีกลับมาถึงบ้าน เราเห็นถุงแปลกๆ ทำไมไม่แยกเกี๊ยวกับน้ำซุปแล้วผักก็เยอะมาก น้ำซุปเต็มถุงจนถุงแทบจะแตก เราก็ถามว่านี่อะไร เค้าบอกเกาเหลาไง เค้าก็ถามว่าปกติจะกินเกี๊ยวน้ำทำไมสั่งเกาเหลา เค้าก็ไม่กล้าขัดคำสั่งคิดว่าอยากจะกินผักเยอะๆ แต่ก็มีแผนสำรองไว้ให้คือ ซื้อเกี๊ยวแยกมาอีก 1 ถุง เผื่อว่าเราสั่งผิดอยากกินเกี๊ยวน้ำ แต่ไม่กล้าถามกลัวเราด่าว่าถามอะไรเซ้าซี้  ใครจะกล้าด่า เราเป็นคนสั่งผิดเอง

สรุปนั่งกินไปขำไป ขำในความซื่อและความตั้งใจ ให้ทำแบบไหนก็แบบนั้น ไม่กล้าออกนอกลู่นอกทาง กลัวโดนด่า เพราะนางบอกว่าเวลาเราโมโหหิวจะน่ากลัวมาก ไม่กล้าขัดใจเรื่องกิน นางบอกว่าคำสั่งเมียถือเป็นที่สิ้นสุด