ตักเส้นก๋วยเตี๋ยวแบ่งให้หญิงสาวแล้ว พศินก็คีบเส้นจากชามที่ตัวเองสั่งมาทานเองเข้าปาก เขากินเส้นต่อหน้าเธอ แล้วยังนำเสนอตักเส้นก๋วยเตี๋ยวให้เธอชิมนิจพรนึกขำแต่ไม่กล้าพูด 'เราต่างกินเส้นกัน' ถ้าไม่กินเส้นกันคงไม่กล้าที่จะกินก๋วยเตี๋ยวกันต่อหน้าต่อตาอย่างนี้ เพราะกินยากกว่ากินข้าวหรือกินของอย่างอื่น ถ้าไม่สนิทสนม ผู้คนจึงเลี่ยงที่จะกินเส้นกันให้เห็น เพราะมันเสียบุคลิก ระหว่างที่คีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากนิจพรอดที่จะคิดไม่ได้ นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้กินเส้นต่อหน้าชัยยุทธพ่อของเด็กๆ