เรื่องเกิดมาจากผมอยู่ในกลุ่มนึงเป็นกลุ่มที่มี3000+คน แล้วกลุ่มนั้นมีกฏข้อนึงว่า "ห้ามล้อเลียนคนอื่น (ถ้าคนโดน ok ก็ไม่เป็นไร) และผมเป็นผู้ดูแลกฏว่าใครทำผิดแล้วอยู่ๆวันนึงมีคนมาล้อเลียนผมแต่ผมไม่เอาเรื่องจนเวลาผ่านไปผมเอาเรื่องแต่เขาไม่ยอมรับความผิด เขาเลยเอาพวกมาเอาเรื่องผมว่า ผมยัดความผิด และวันที่เขามาเอาเรื่องเป็นวันที่ผมต้องคิดอะไรหลายอย่างมากเช่น อยู่บ้านคนเดียว เจอเพื่อนใหม่ เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน เจอเพื่อนของเพื่อนเก่า และต้องมาคิดเรื่องที่ผมโดนเอาเรื่องอีก และจนคนที่เป็นผู้ดูแลเหมือนกับผมแต่ยศสูงกว่าเรียกผมไปคุยด้วยเขาสแปมข้อความผมเยอะมาก ผมเลยเริ่มกลัวกับเริ่มร้องไห้ขึ้นมา จนมีคนโทรมาหาผมเป็นคนที่มียศเท่าคนที่เรียกผมไปคุยด้วยแต่ผมสนิทกับเขามากกว่า ผมเลยรับสายเขาได้ยินเสียงร้องไห้ผมหนักมากเพราะเรื่องที่ผมเจอเยอะเกินไปสำหรับผม เขาเลยให้เวลาผมจนกว่าผมจะหยุดร้องไห้ พอเวลาผ่านไปผมยังร้องไห้อยู่แต่น้อยลง แล้วคนที่มาล้อเลียนผมยอมรับแล้วว่าผิดแต่พวกเขาถามคนที่ผมเรียกผมไปคุยด้วยว่าผู้ดูแลใช้อารมณ์ส่วนตัวผิดมั้ยพวกเขาได้คำตอบมาว่าผิด แต่เรื่องนี้ผมเป็นคนที่โดนล้อเลียนและผมไม่ ok  และพวกเขาถามผมว่าทำไมถึงเอาเรื่องตอนนี้ผมเลยตอบไปว่า ผมไม่ยอมให้คนที่ทำผิดอยู่สบายไปตลอดหรอก จนมีคนบอกว่าผมแกล้งร้องไห้ทั้งๆที่เขารู้ว่าผมแกล้งร้องไห้ไม่เป็น ผมเสียใจมากผมเลยขอคนที่ยศสูงกว่าผมว่า ผมขอเวลาไปทำใจก่อน และผมบอกว่าผมไม่รู้นะว่าจะใช้เวลากี่วัน กี่สัปดาห์ กี่เดือน และเขาให้ผมทำใจก่อน แต่สิ่งที่ผมบอกว่าขอไปทำใจไม่ใช่ว่าผมยังเจอคนในกลุ่มอยู่ ผมจะไม่เจอคนในกลุ่มอีกนาน และกลุ่มนั้นมีแต่เพื่อนผมทั้งนั้นแล้วผมจะไม่ได้เจอเพื่อนอีกนานด้วย เพื่อนที่รู้จักกันนาน เพื่อนเพิ่งรู้จัก และกลุ่มนั้นกับเพื่อนเหมือนบ้านผมครอบครัวผม
ผมขอบอกอย่างนึงด้วยนะว่ามันมีคนที่ไม่รู้เรื่องมาเกี่ยวข้องด้วยผมรู้สึกผิดมาก
คือผม....ผมไม่รู้จะทำไงดีแล้วแทบไม่เหลือใครเลย