เลิกคุยกันมาเกือบสี่เดือนแล้วค่ะ มีแต่ฝ่ายเราที่ยังง้องแง้งๆไลน์ไปหาเค้าบ้าง แต่เค้าไม่ตอบไม่สนใจ
..ก็ทำใจได้แล้วว่าเค้าคงไม่กลับมา ขนาดคนรู้จักเค้ายังไม่อยากจะเป็นเลยด้วยซำ้ เราเป็นเหมือนคนแปลกหน้ากันแล้ว

ตอนนี้ตัดใจทำใจมาสักพักแล้วค่ะ ไม่ยุ่งไม่กวนไม่ส่องไม่ตื๊อไม่ทักไปอีก คิดถึงยังไงก็เก็บไว้
ปรากฏอาทิตย์หน้านี้ดันมีประชุมร่วม ซึ่งต้องเจอเค้าแน่นอน ต้องคุยงานกันแน่นอน เลี่ยงไม่ได้ด้วย (เราทำงานกันคนละที่ค่ะ)

ไม่รู้จะทำไงดีแล้วค่ะ.. แค่คิดถึงเรายังจะเป็นจะตาย ถ้าต้องเจอหน้ากันนี่มีร้องไห้แน่นอน
เราไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานค่ะ งานเราคืองาน แต่ยอมรับว่าตั้งแต่รู้ว่าต้องเจอกันเราไม่มีสมาธิเลยยยยย
เพื่อนๆมีวิธีจัดการกันกรณีนี้ยังไงบ้างคะ เราพยายามสุดชีวิตละ ขอแลก หาคนแทน แต่ก็เหมือนจะไม่ได้
เกลียดตัวเองมากเลย เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่พอเจอคนๆนี้กลายเป็นคนอ่อนแอไม่ไหวแล้ว
ไม่รู้ไปทำกรรมกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน ตัดใจลืมเท่าไหร่ก็ลืมไม่ลง..