คือผมมีเพื่อนสนิท ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ป.2 ครับ คบกันมาจน จบ ปวช(เทียบเท่า มี.6) แล้วทีนี้ก็แยกย้ายกันไปเรียน ส่วนตัวผมไปต่อ ป.ตรี กับแฟน ซึ่งแฟนของผมก็ได้รู้จักกับเพื่อนคนนี้ ช่วงเราเรียน ปวช (เพิ่มเติม * ในช่วง ปวช นั้น ผมได้เรียนคนละสายกับเพื่อนสนิท เพื่อนของผมอยู่ คอมพิวเตอร์กราฟิก ส่วนตัวผมเรียน คอมพิวเตอร์ธุรกิจ ซึ่งผมได้รู้จักแฟนผมได้เนื่องจากเพื่อนสนิทคนนี้ เป็นคนกลางให้ครับ) นั่นแหละครับ ระหว่างนี้ผมกับแฟนและเพื่อนสนิทคนนี้ ก็มีติดต่อกันประปราย และผมก็ได้ข่าวว่าเพื่อนสนิทของผมก็ได้มีแฟนสาว น้องA (นามสมมุติ) เพื่อนของผมก็พามาทำความรู้จัก ระยะเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง ปัญหาชีวิตคู่ครับ เพื่อนของผมและน้องเขามีเรื่องทะเลาะกัน พอมากๆเข้าทั้งสองก็มาปรึกษา (ต่างคนต่างมาถามนะครับ ผมแค่ให้คำแนะนำ) เรื่องก็เคลียร์ เป็นเคสบายเคสไป  และแล้วก็มาในช่วง ต้นเดือน 11 ปี 67 เพื่อนของผมได้ทักมาว่าเครียดปัญหาเรื่องแฟนของเขา ผมก็ยินดีรับฟัง เขาเล่าให้ฟังว่าเขาอยากจบความสัมพันธ์กับน้องA เพราะเนื่องด้วยเขาทำตัวไม่ดี และอยากให้น้องได้เจอคนที่ดีกว่า หลังจากที่คุยกันเสร็จสับ 1-2 วันถัดมา น้องA ก็ทักมาหาผมว่า น้องเค้าควรทำยังไงกับความสัมพันธ์นี้ดี เพราะน้องเขาบอกว่า เพื่อนของผมนั้น นอกใจน้องเขามาหลายครั้ง และน้องเขาต้องการหยุดความสัมพันธุ์กับเพื่อนของผม ทั้งนี้ผมตอบอย่างเป็นกลางไปครับ ว่าถ้าอีกฝ่าย Toxic จนเราแทบไม่มีความสุข เราไม่ควรอยู่ต่อให้ทรมาณ ต่อให้เรารักเขาก็ตาม หลังจากนั้น และแล้วเรื่องก็เริ่มใหญ่ขึ้น เมื่อประมาณวันที่ 10 พฤศจิกายน 67 เพื่อนของผม ทักมาบอกผมว่า เพื่อนผมไม่สามารถขาดน้องA ไปได้จริงๆ และได้เลิกกับน้องเขาไปแล้ว เมื่อประมาณวันที่ 8-9 ผมจึงบอกกับเพื่อนตรงๆว่า "ถ้ารักเขาจริงๆ ต้องสู้ ทำให้เขาเห็นว่าอยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะยากมาก เพราะทำกับน้องเขาไว้หนักมากๆ แต่ถ้าทำให้น้องเขาเห็นได้จริงๆ ยังไงน้องเขาก็กลับมาหาอยู่แล้ว" เพื่อนมมก็ร้องไห้ ผมก็ปลอบไปหลังเพื่อนผมก็บอกว่า เพื่อนผมจะปรับตัว ออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง จะแสดงความรักกับน้องA และจะจีบน้องA ใหม่ แต่ทั้งนี้เพื่อนผมกับ รังควานน้องเขา แทนที่จะจีบน้องเขาใหม่ เพราะเพื่อนของผมกังวลว่าน้องเขาจะมีคนคุยคนใหม่ ซึ่งน้องA ได้บอกไปแล้วว่าไม่มีแน่นอน
   จนกระทั่ง วันเกิดเหตุ 15 พฤศจิกายน 67 เวลา 04:27 เพื่อนของผมได้ทักมาบอกว่า เพื่อนของผมจะตัดใจจากน้องเขา ปล่อยน้องเขาและจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น และเพื่อนของผมได้โทรมาตอน 08:05 น 2 สาย แต่ผมไม่ได้รับเนื่องจากหลับอยู่และปิดเสียงแจ้งเตือนไว้ ผมจึงได้ตื่นมาตอบในตอนเที่ยง แต่เพื่อนของผมก็ไม่ได้อ่านหรือตอบแชท ผมก็ไม่ได้เอะใจ เพราะคิดว่าทำงาน และแล้วเวลาผ่านไป 1 วัน แฟนของผมปลุกผมในตอน 10 โมงนิดๆ ตอนนั้นผมนอนสลึมสลือ แฟนผมปลุกด้วยคำพูดว่า " ฮาร์ท ไม่อยู่แล้วนะเธอ " คำนั้นทำให้ผมตื่นด้วยความตื่นตระนก พร้อมกับถามแฟนผมว่า อะไรนะเธอ แฟนของผมก็ได้ยื่น ทรศ ที่มีรูปของเพื่อนผม นอนนิ่งอยู่ พร้อมร้องไห้ แล้วถามผมว่า นี่ไม่ใช่ฮาร์ท(เพื่อนสนิท) ใช่ไหม ผมมองตั้งแต่แวบแรก จนครั้งที่ 5 มองยังไงคนในรูปก็คือเพื่อนสนิทของผม หลังจากนั้น ผมก็เปิด ทรศ ดู ปรากฏว่า เพื่อนสนิทคนนั้นของผมได้ กระโดดน้ำเสียชีวิต ตั้งแต่วันที่ 15 พฤศจิกายน เวลาประมาณ 11 โมง และได้นับว่าเป็นศพไร้ยาท เนื่องจากเพื่อนของผม ได้ทิ้ง ทรศ กระเป๋าเงิน และสมุดโน๊ต ไว้ที่บ้านของตนเอง จึงไม่มีใครทราบข่าว จนกระทั่งแฟนของผมได้โพสต์ตามหาคนหาย และมีพลเมืองดีแจ้งข้อมูลเข้ามา และหลังจากนั้น ก็เป็นเรื่องน่า สลดแฟนของผม จนถึงตอนนี้ 21 พฤศจิกายน 67 ก็ยังทำใจไม่ได้ร้องไห้ ทุกวันนับตั้งแต่ทราบข่าว ผมและแฟน ได้ไปงาน ศพ และได้เจอหน้าเพื่อนสนิทคนนั้น ในวันที่ 20 พฤศจิกายน 67 เป็นวัน เผาศพ ทั้ง น้องA แฟนผม และเพื่อน ต่างร้องไห้กันหนักมากๆ ส่วนตัวผม ไม่ร้องไห้ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่เสียใจนะครับ ผมเสียใจมากๆ ใจสั่น นอนไม่หลับ ทั้งนี้ผมได้แค่ปลอบเพื่อนๆ คนอื่นๆมากกว่า จิตใจของผมมันบอบช้ำมากในตอนนี้ รู้สึก ตันที่อก แต่ไม่ยอมร้องไห้ออกมาเลยครับ ฟุ้งซ่าน คิดถึงแต่เพื่อนคนนี้ นึกถึงตอนที่เคยอยู่ด้วยกัน ขำด้วยกัน ทะเลาะกันแต่สุดท้ายก็ยิ้มให้กัน และแล้ว เพื่อนของผมก็ทิ้งผม ให้เดินทางต่อโดยที่ไม่มีเขา ผมเข้าใจครับว่ามันเป็นธรรมดาของมนุษย์ แต่ผมทำใจไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก อึดอัดในใจ ผมไม่โกรธที่เพื่อนตัดสิ้นใจแบบนี้ ผมมองว่ามีทางออกที่ดีกว่าก็จริง แต่ผมมองว่า ในมุมมองเพื่อนของผม เขามืดแปดด้านแล้วรึป่าวเลยเลือกเส้นทางนั้น 
  ผมเลยอยากจะมาสอบถาม ทุกๆ คนในนี้ ที่เสียคนที่ตัวเองรักมาก ผูกพันกันมานานมากๆ ทุกๆ คนทำยังไงกับความรู้สึกแย่ๆ ครับ