สวัสดีครับผมเพิ่งเป็นสมาชิกใหม่ ขอแนะนำเบื้องต้นนะครับเรื่องราวที่เล่าเป็นเพียงการระบายหรือการแชร์ประสบการณ์ของคนๆหนึ่งที่มีคนในครอบครัวป่วยด้วยโรคร้าย ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง ได้มีโอกาสพบเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่ต่างจากผมมากทั้งไลฟสไตร์ การทำงาน การใช้ชีวิต ต้องบอกเลยเป็นคนที่รักสุขภาพ ถือว่าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตในวัยที่ไม่มาก จากนั้นเราก็คบหากันมาผมจำได้ไม่ลืมว่าเป็นวันที่ 1 มค 66 แต่เราทำงานคนละจังหวัด เลยต้องเดินทางไปหาทุกสัปดาห์ เชื่อไหมผมไม่มีรถ น้งรถเมล์ไปทุกสัปดาห์ แต่โชคก็เข้าข้างเรา จังหวัดที่ผมอยู่เปิดรับย้ายพนักงาน เธอจึงได้ย้ายมาอยู่ที่จัวหวัดเดียวกัน มันเป็นอะไรที่ดีมากใช่ไหมล่ะ ต่อไปนี้ก็ได้มาอยู่ใกล้ๆกันแล้ว ผมจะเริ่มเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงให้ฟังนะ
ในวันหนึ่งมีรถโมบายที่ตรวจเมมโมแกรมนอกพั้นที่ ด้วยความที่เธอมีก้อนที่เต้านม แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะเสี่ยงเนื่องจากเธอเป็นคนที่รักสุขภาพ ดูแลตัวเองมากๆ แต่เธอก็ลองตรวจเพราะมันมีอาการเจ็บ ผลออกมาเธอมีระดับความเสี่ยงที่มากถึง 80 % ว่าจะเป็น ผมพยายามปลอมใจว่าไม่เป็นหรอก แต่ในใจลึกๆก็กลัวอยู่ปรึกษารุ่นพี่ที่เป็นพยาบาล หาข้อมูล จนวันที่เธอไปตรวจผลชิ้นเนื้อ เธอเป็นมะเร็งครับ ผมจำได้ว่าหลังรู้ข่าวแอบร้องไห้คนเดียว เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าโรคนี้มันน่ากลัวแค่ไหน หลังจากทำใจได้เราก็ปรึกษากันถึงเรื่องการรักษา ว่าจะเอาไงต่อดี ต้องบอกว่าผมกับเธอใช่ชีวิตกันเพียง 2 คน ผมเองไม่มีพ่อแม่ ส่วนเธอก็ไม่อยากนำความทุกข์นี้ไปให้คนทางบ้านรับรู้ มันเลยดูเหมือนเราสู้กันเพียงลำพังใช่ไหมครับ
จากนั้นเราตัดสินใจไม่รักษาทางการแพทย์ เราไปหายาสมุนไพรตามที่เค้าว่าดี รักษาประมาณ 2 เดืนอ อาการเริ่มไม่ดี เลยตัดสินใจหาหมอ คราวนี้หมอบอกว่าต้องให้ยา 4 ครั้งนะ เพื่อให้ก้อนเล็กลงจะได้ผ่าตัดออกได้ ก็ตามนั้นครับ รับยา ตามหมอ ผลที่ตามมาคือ ผมร่วง เป็นอะไรที่ดิ่งมาก นั้งร้องไห้กัน ปลอบกันกว่าจะทำใจได้มันลำบากมากเลยนะที่คนเรามีผมสวยๆ แล้วหัวล้าน จากนั้นแฟนผมต้องออกจากงานเพื่อรักษาตัว จุดเปลี่ยนเริ่มเกิดขึ้น รายจ่ายเท่าเดิม รายรับหายไป ความเครียดก็เพิ่มมา เราทนให้ยาจนครบ แล้วผ่าตัด ธค 66 ก็เคาท์ดาวน์ข้ามปีที่ รพ.เลย เสร็จจากนั้นฟังผลมีการกระจายไปที่ต่อมน้ำเหลือง 1 จุด ต้องให้ยาสูตรใหม่อีก 4 ครั้ง บอกแฟน เอาว่ะ มันได้หาย รอบนี้ยามีผลมาก คันทั้งตัว ยิ่งเจอความเย็นยิ่งคัน สงสารมาก เธออดทนมาก ไม่ปริปากพูดสักคำ เวลาผ่านไป ให้ยาครบ หมอนัดฟังผล ต้องไปฉายแสงอีก โถ่ ชีวิต 25 แสง ต้องเดินทางไปท่าฉลอมเพราะจังหวัดที่อยู่่ไม่มี ก็ทำไงได้ล่ะ อีกนิดเดียวจะหายล่ะ ปลอบใจตัวเอง สรป ไปฉาย จนครบ กลับมา รับยาต้านโฮร์โมน ก็จบการรักษารักประมาณ เดือน มิย 67 จากนั้นก็ไปตามนัด โอเคร ผลดี ปกติ ไม่มีอะไร จนร่างกายดีขึ้น ต้นเดือน ธค 67 เธอได้งานใหม่ก็ไปเริ่มงาน แล้วก็เป็นช่วงเดือนเกิดเธอด้วย ดูความสุขมันไม่ได้ใจดีกับพวกผมเลย ล่าสุดวานนี้หมอนัดฟังผลอัลตราซาวน์ ผลว่ามีจุดที่ตับ 8 มิล ผมและเธออึ้งมาก ได้แต่ถามหมอว่ามันคืออะไร หมอบอกอย่ากังวล อาจเป็นถุงน้ำหรือปานที่ตับ ต้องทำ MRI จะได้ดูชัด ซึ่งพรุ่งนี้และต้องทำ MRi แล้วไปฟังผล มค 68 ผมคงไม่ขออะไรมากนอกจากขอให้ความทุกข์หลุดพ้นจากพวกผมสักที ขอให้ผลออกมาปกติ ผมกับแฟนคุยกันแล้วุถ้ามีการกระจายคงยุติการรักษา แล้วไปใช่ชีวิตที่เหลือของเราให้มีความสุข เธออยากทำอะไรจะได้ทำ บางทีคนเรา ทุกข์ไปคงไม่ช่วยอะไร