การทำร้ายตัวเองเรามองเป็นเรื่องปกติเลยอะ เราไม่เคยระบายอะไรกับใครเลย เพราะทุกครั้งที่อยากจะพูดก็แทบไม่มีใครอยากจะรับฟัง เหมือนอยู่คนเดียวตลอดเวลา โดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใคร ทุกครั้งที่เครียดก็มักจะระบายเป็นการกระทำ เช่น หยิกแขนหยิกผมตัวเอง กรีดข้อมือให้เลือด ออกเยอะๆยิ่งเยอะมากเท่าไหร่ยิ่งระบายมากเท่านั้น เราเครียดมาก ทุกครั้งที่มีปัญหานิดเดียวเข้ามา เราก็พร้อมดิ่ง ทำร้ายตัวเองตลอดเวลาเลย จนกลัวคนรอบข้างมองว่าเราบ้า...มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่อยู่กับเรา มันไม่ทรยศเลย ตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่าสิ่งที่อยู่ข้างๆเราเป็นเพื่อนที่ดีของเราก็คือคัทเตอร์ที่ใช้กรีดข้อมือ และมือ ที่ใช้หยิกตัวเอง แค่นั้น