อันดับแรกต้องขอRepost ประสบการณ์ตรงของผมเองจากเฟสบุ๊คส่วนตัวก่อนนะครับ
.
.
ขอสาบานว่าเหตุการณ์ที่เล่าต่อจากนี้คือเรื่องจริงที่เกิดกับตัวเองเมื่อหลายปีก่อน #ไม่ชอบเลื่อนผ่านได้ #ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ #เตือนแล้วนะ ☠️☠️☠️
.
.
Charpter 1
เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อครั้งอายุประมาณ 17 ปี ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นม.5 ในค่ำคืนหนึ่งที่เป็นช่วงฤดูหนาวประมาณเดือนพฤศจิกายน ผมก็นอนหลับอยู่บนห้องนอนชั้นสองของบ้านยาย นอนกับน้องชาย(ลูกของน้า) ค่ำคืนนั้นเวลาประมาณก่อนเที่ยงคืน อยู่ดีๆก็ฝัน(ซึ่งเหมือนจริงมากๆ)ว่า มีชายสองคนใส่โจงกระเบนสีแดงมายืนรอที่ฝั่งปลายเท้า แล้วอยู่ดีๆเหมือนเท้าผมค่อยๆลอยขึ้น(เหมือนนอนยกขาค่อยๆยกขึ้นมาพร้อมกันจนแทบจะตั้งฉาก ) ตอนนั้นรู้สึกเหน็บหนาวไปทั่วร่างกาย เหมือนรู้สึกว่าหนาวเย็นเข้ากระดูกเลย ในความรู้สึกตอนนั้นผมคิดว่า “นี่เรากำลังจะตายแล้วหรอ???ผมเพิ่งจะอายุไม่มากเลยนะครับ ผมยังอยากจะทำอะไรต่ออีกมากมายที่คิดว่าจะทำ ทั้งอยากเรียนต่อ อยากมีอนาคตที่สดใสเรื่องราวต่างๆมากมายกู่เข้ามาในความคิดว่า “เราจะยังตายไม่ได้” แต่มองไปที่ปลายเท้ากับวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่างไป ยังมีชายสองคนที่ผมคิดว่าท่านน่าจะเป็นยมทูตที่มีหน้าที่มารับวิญญาณ....
ในความคิดเรากำลังต่อรองกับท่านว่า ผมยังไม่อยากตาย ขอให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหมครับ ผมอยากทำความดี ทำประโยชน์ให้ครอบครัวและสังคมอีกมากมายและยังไม่ได้บวชทดแทนพระคุณบิดามารดาเลยนะครับ”
ในขณะที่เหมือนวิญญาณถูกดูดออกทางปลายเท้า(เคยอ่านเจอในหนังสือตามความเชื่อเขาบอกว่าวิญญาณออกทางเท้าเวลาตายคือคนมีบุญน้อย ใช่เลยผมยังไม่เคยได้ทำความดีมากหรอกตอนเด็กอย่างมากก็ใส่บาตร ไปวัดกับแม่กับยายเท่านั้น) ตอนนั้นร่างกายเหนื่อยล้า เหน็บหนาว คิดว่าอาการของคนใกล้ตายคงเป็นแบบนั้นจริงๆ
แล้วสติเริ่มจะมา...ผมสวดมนต์ภาวนาในใจด้วยบท นะโมตะสะภะคะวะโต อะระหะโตสัมมาสัมพุทธะ ท่องรอบแรกไปยังไม่เป็นผล ท่องรอบสองมาเหมือนกับว่าขาทางลอยๆอยู่ค่อยๆกลับเข้ามาประทับร่างที่กำลังนอนอยู่ค่อยๆกลับมาๆๆๆๆแล้วความรู้สึกตอนนั้นคือ จากร่างกายที่เหน็บหนาวค่อยๆรู้สึกอบอุ่นๆๆขึ้นความรู้สึกกลับมา แล้วเหมือนว่าตอนนั้นก็มีผ้าห่มนวมซึ่งหนามากคลุมร่างไว้อยู่ หูเริ่มได้ยินเสียงกรน.... ของน้องชาย ได้ยินเสียงญาติๆที่เพิ่งจะมาจากกรุงเทพกลับมาเยี่ยมยายกำลังสนทนากันอยู่
ตอนนั้นคิดว่าเราจะนำเรื่องนี้ลงไปเล่า แต่ก็กลัวยายและน้าๆจะกลัวและคิดมาก เราเลยลุกขึ้นนั่งสวดมนต์ตั้งจิตอธิษฐานแล้วนอนต่อแบบกลัวๆอยู่หัวใจเต้นแรงมาก.....
ประสบการณ์วิญญาณออกจากร่างกับการพบยมทูต Chapter 1
อันดับแรกต้องขอRepost ประสบการณ์ตรงของผมเองจากเฟสบุ๊คส่วนตัวก่อนนะครับ
.
.
ขอสาบานว่าเหตุการณ์ที่เล่าต่อจากนี้คือเรื่องจริงที่เกิดกับตัวเองเมื่อหลายปีก่อน #ไม่ชอบเลื่อนผ่านได้ #ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ #เตือนแล้วนะ ☠️☠️☠️
.
.
Charpter 1
เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อครั้งอายุประมาณ 17 ปี ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นม.5 ในค่ำคืนหนึ่งที่เป็นช่วงฤดูหนาวประมาณเดือนพฤศจิกายน ผมก็นอนหลับอยู่บนห้องนอนชั้นสองของบ้านยาย นอนกับน้องชาย(ลูกของน้า) ค่ำคืนนั้นเวลาประมาณก่อนเที่ยงคืน อยู่ดีๆก็ฝัน(ซึ่งเหมือนจริงมากๆ)ว่า มีชายสองคนใส่โจงกระเบนสีแดงมายืนรอที่ฝั่งปลายเท้า แล้วอยู่ดีๆเหมือนเท้าผมค่อยๆลอยขึ้น(เหมือนนอนยกขาค่อยๆยกขึ้นมาพร้อมกันจนแทบจะตั้งฉาก ) ตอนนั้นรู้สึกเหน็บหนาวไปทั่วร่างกาย เหมือนรู้สึกว่าหนาวเย็นเข้ากระดูกเลย ในความรู้สึกตอนนั้นผมคิดว่า “นี่เรากำลังจะตายแล้วหรอ???ผมเพิ่งจะอายุไม่มากเลยนะครับ ผมยังอยากจะทำอะไรต่ออีกมากมายที่คิดว่าจะทำ ทั้งอยากเรียนต่อ อยากมีอนาคตที่สดใสเรื่องราวต่างๆมากมายกู่เข้ามาในความคิดว่า “เราจะยังตายไม่ได้” แต่มองไปที่ปลายเท้ากับวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่างไป ยังมีชายสองคนที่ผมคิดว่าท่านน่าจะเป็นยมทูตที่มีหน้าที่มารับวิญญาณ....
ในความคิดเรากำลังต่อรองกับท่านว่า ผมยังไม่อยากตาย ขอให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหมครับ ผมอยากทำความดี ทำประโยชน์ให้ครอบครัวและสังคมอีกมากมายและยังไม่ได้บวชทดแทนพระคุณบิดามารดาเลยนะครับ”
ในขณะที่เหมือนวิญญาณถูกดูดออกทางปลายเท้า(เคยอ่านเจอในหนังสือตามความเชื่อเขาบอกว่าวิญญาณออกทางเท้าเวลาตายคือคนมีบุญน้อย ใช่เลยผมยังไม่เคยได้ทำความดีมากหรอกตอนเด็กอย่างมากก็ใส่บาตร ไปวัดกับแม่กับยายเท่านั้น) ตอนนั้นร่างกายเหนื่อยล้า เหน็บหนาว คิดว่าอาการของคนใกล้ตายคงเป็นแบบนั้นจริงๆ
แล้วสติเริ่มจะมา...ผมสวดมนต์ภาวนาในใจด้วยบท นะโมตะสะภะคะวะโต อะระหะโตสัมมาสัมพุทธะ ท่องรอบแรกไปยังไม่เป็นผล ท่องรอบสองมาเหมือนกับว่าขาทางลอยๆอยู่ค่อยๆกลับเข้ามาประทับร่างที่กำลังนอนอยู่ค่อยๆกลับมาๆๆๆๆแล้วความรู้สึกตอนนั้นคือ จากร่างกายที่เหน็บหนาวค่อยๆรู้สึกอบอุ่นๆๆขึ้นความรู้สึกกลับมา แล้วเหมือนว่าตอนนั้นก็มีผ้าห่มนวมซึ่งหนามากคลุมร่างไว้อยู่ หูเริ่มได้ยินเสียงกรน.... ของน้องชาย ได้ยินเสียงญาติๆที่เพิ่งจะมาจากกรุงเทพกลับมาเยี่ยมยายกำลังสนทนากันอยู่
ตอนนั้นคิดว่าเราจะนำเรื่องนี้ลงไปเล่า แต่ก็กลัวยายและน้าๆจะกลัวและคิดมาก เราเลยลุกขึ้นนั่งสวดมนต์ตั้งจิตอธิษฐานแล้วนอนต่อแบบกลัวๆอยู่หัวใจเต้นแรงมาก.....