ส่วนเสริมการเจริญพรหมวิหาร

ถือพรหมจรรย์
มีศีล ยิ่งๆขึ้นไป
เเผ่เมตตาจิตเป็นนิสัย

( ในทางโลกธรรม )
เสียสระความสุขที่ตนพึ่งได้ให้คนอื่นด้วยความเมตตา
 เสียสระลาภที่ตนมีให้คนอื่นที่ไม่มีเเละทั้งกำลังลำบากอยุ่
 ยกคำสรรเสิรฐให้คนอื่นที่ตนเห็นว่าควรได้รับด้วยจิตที่เมตตาเสียสระ
ไม่เห็นเเก่ประโยชน์ของตำเเหน่งที่ตนมี มีความคิดว่าตำเเหน่งของตนจะทำอะไรให้เกิดประโยชน์อันเหมาะสมมากที่สุด