คือหลังจากทำกิจวัตรประจำวันแล้วกลับมาอยู่ในห้องตัวเองแล้ว จะรู้สึกเศร้า รู้สึกท้อแท้ทันทีค่ะ เหมือนคนเสียใจตลอดเวลา น้ำตาไหลเองหลังจากนั้นก็ร้องไห้ยาวๆจนรู้สึกว่าตัวเองปวดหัวถึงต้องหยุด มีวิธีการรับมือยังไงคะ แล้วทำยังไงให้หาย ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วร้องทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปด้วยเลยอะคะ ต่อให้คุยกับเพื่อนก็แล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ แล้วทุกครั้งที่ร้องจะนั่งกอดเข่าตัวเองความรู้สึกเหมือนเราต้องกอดตัวเองแน่นๆเพื่อให้หยุดแต่ก็ร้องหนักขึ้นมากกว่าเดิม  ใครเคยเป็นแล้วหายช่วยบอกหน่อยนะคะ ตอนนี้รู้สึกรับมือไม่ไหวแล้ว🥺😔