ไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นภาวะสิ้นยินดีหรือเปล่าสุขก็สุขไม่สุด ขนาดอยู่กับแฟนตัวเองมันก็ยิ้มได้หัวเราะได้บ้างแต่มันเหมือนขาดอะไรไปทั้งๆที่ทุกอย่างรอบตัวก็โอเคดี เวลาเศร้าก็เศร้าไม่สุด ต้องพยายามกระตุ้นมากๆน้ำตาถึงจะไหล แต่ก็ออกมาแค่ไม่กี่หยด แต่มันยังเหนื่อยอยู่เต็มอก รู้สึกไม่ดีไม่แย่ มันไม่ได้เหนื่อยที่ร่างกายเหมือนไปวิ่งมา แต่มันเหนื่อยที่ใจจนร่างกายมันเนือยๆอ่อมๆอยู่ตลอดเวลา เวลาอยู่กับคนข้างนอกยิ้มได้หัวเราะได้แต่มันเหนื่อยๆในใจ แบบแปลกๆเวลาเจอเรื่องไม่ดีมันอุดตันอยู่ในใจร้องไห้ไม่ออกอยากร้องไห้แต่มันทำไม่ได้ รู้สึกไม่มีเป้าหมายชีวิตไม่รู้จะทำยังไงต่อ ไม่รู้ต้ิงจัดการปัญหายังไง จะไปพบแพทย์เองก็ไม่ได้ ส่วนครอบครัวเหมือนว่าไม่ชอบเรื่องดราม่าปัญหาของใครเสียใจอะไรก็ต้องจัดการเองให้ได้ ควรทำยังไงดี