สวัสดีค่ะ

เราไม่รู้ว่ากระทู้นี้ควรเป็นกระทู้ระบาย หรือปรึกษาดี ประมาณหนึ่งอาทิตย์มานี้สภาพจิตใจเราแย่มาก เราเศร้า ท้อ ผิดหวัง เสียใจ โดดเดี่ยว เหนื่อย อยากตาย เกือบตลอดเวลา เรามีปัญหาทะเลาะกับคนที่เรารักมาก ทั้งแม่ ทั้งแฟน ทั้งปัญหาเหนื่อยจากงาน งานบ้าน และอื่นๆ สารพัด

แต่เราแกล้งยิ้ม แกล้งหัวเราะ แกล้งทำตัวให้คนอื่นว่าเราไหว เราโอเคดี เราไม่มีปัญหาอะไร พยายามทำให้คนอื่นมีความสุขและยิ้ม ทั้งๆ ที่ตัวเองแทบไม่ไหวแล้ว ไม่อยากตื่นมาเจอความทุกข์ ความเหนื่อยยาก ปัญหาสารพัดที่ถาโถมหนักหนาสาหัส ไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากได้ยินคำพูดแย่ๆ ไม่อยากโดนดูถูก ประชด เหยียดหยามจากคนที่เรารัก ทั้งแม่ ทั้งแฟน รู้สึกกลัวว่าคนอื่นจะมองเราว่าแปลกประหลาด เรากลัวไปหมด เราพยายามทำตัวว่าตัวเองสบายดี ยังไหว เหมือนยังทำได้ทุกอย่าง ยังหัวเราะ ยังยิ้มได้ แต่ภายในเราเริ่มตายช้าๆ เหมือน Dead inside

เราควรทนต่อไปมั้ยคะ แต่ที่แน่ๆ เราบอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่แม่หรือแฟนเราเอง จะหยุดทุกอย่างก็ไม่ได้ เพราะมันคือหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบ และต้องทำทุกวัน ตลอดเวลา

ขอบคุณมากค่ะ อยากร้องไห้ อยากระบาย แต่มันไม่มีน้ำตาออกมา