เหนื่อยจังเลยค่ะ สับสนไปหมด ไม่รู้จะปรึกษาใคร เพื่อนก็มีแต่แย่ๆคอยซ้ำเติมกัน พูดจาทำร้ายจิตใจแทนที่จะให้กำลังใจ พ่อแม่ก็เหมือนกันรส.ว่าไม่เข้าใจกันเลย ตอนนี้มีแต่เรื่องให้เครียด อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรก็เป็นไปไม่ได้ รู้สึกไม่มีค่าเลย เคยได้ยินมาว่าคนเราเกิดมาใช้ชีวิตเพื่อมีความสุข แล้วถ้าเราไม่มีความสุขจะอยู่ไปทำไม? อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมาอีกเลย ไม่อยากตื่นมาเจอเะไรทำร้ายจิตใจ รส.โทษตัวเองที่แย่ ทำอะไรไม่ได้เลย เหมือนไม่มีวันให้เริ่มต้นใหม่ ไม่น่าโตมาขนาดนี้เลย รส.เป็นภาระ อยากร้องไห้ดังๆ น่าอิจฉาคนที่เกิดมาก็เพรียบพร้อมทุกอย่าง มันเหนื่อย ได้แต่ร้องไห้คนเดียวเงียบๆ หรือว่าเราควรตายๆไปดี