พ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เรายังเด็ก ทำให้เรารู้สึกขาดอะไรมาตลอดตั้งแต่ตอนเด็กยันวัยรุ่นถึงตอนนี้ไม่ว่าจะพยายามหาวิธีทำให้ช่องว่างที่ขาดความอบอุ่นมากเท่าไรเราก็จะยิ่งรู้สึกขาดมากกว่าเดิมค่ะ อิจฉาเด็กคนอื่นอิจฉาครอบครัวคนอื่นที่มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตาได้รับการเลี้ยงดูที่อบอุ่นมาก ตอนนี้เราอาศัยอยู่กับญาติ ส่วนพ่อเรามีเมียใหม่ไปแล้วเรารู้สึกเขาไม่เคยรักลูกๆของตัวเอง เวลาเราขออะไรเรามักจะไม่ค่อยได้หรือชวนไปทานข้าวไปเที่ยวก็ไม่ค่อยว่าง แต่พอเป็นเมียใหม่เขาเราเห็นเขาโพสต์ซื้อของราคาแพง แบรนด์เนมราคาเป็นแสน- หมื่น ได้ไปเที่ยวที่ดีๆสวยๆที่เราอยากลองไปบ้างกับเมียใหม่
เราเข้าใจว่าเขาคงมีชีวิตใหม่ไปแล้วแต่เราก็อดเสียใจและหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย เราก็อยากมีพ่อที่รักเราแบบลูกคนอื่นบ้างทำไมเราไม่เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์กว่านี้ บ้านเรามีฐานะค่ะแต่ที่บ้านไม่เคยคิดจะสนับสนุนเรื่องเรียนเราสักอย่าง เราเคยขอทางบ้านไปเรียนพิเศษ เราก็โดนสวนว่าเรียนไปทำไมก็โง่แบบเดิม ส่วนแม่เราก็คอยยืมตังเราตลอดบางทีเขาก็ดีบ้างไม่ดีบ้างอารมณ์สวิงใส่เราตลอดเรามีตังเก็บแต่บางทีเราก็ไม่อยากให้ยืม เขารู้เขาก็จะด่าเราว่าเนรคุณ ไม่ให้เขาจนตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว เราก็แค่เด็กม.ปลายกว่าจะเก็บเงินแต่ละบาทได้ เราเอาไประบายกับอาที่เป็นน้องสาวพ่อ เราเครียดมากไม่รู้จะทำยังไงเราร้องไห้ทุกคืนตั้งแต่เด็กยันโต คนในบเานก็ตะโกนว่าเราจะเครียดอะไรหนักหนาถ้าเราเครียดขนาดนั้นเขาคงเส้นเลือดสมองแตกกันตาย
สุดท้ายอาที่เราปรึกษาก็เอาเรื่องเราไปเล่าให้คนที่บ้านฟัง แล้วคนในบ้านก็ตั้งใจนินทาพูดเสียงดังๆให้เราได้ยินว่าเรางอแงจะเอาแต่ใจตลอด เครียดเรื่องพ่ออะไรก็พ่อๆ ไม่เคยทำให้ขาดความอบอุ่น หาว่าเราเรียกร้องความสนใจ ทั้งๆที่ตอนเด็กเราโดนทำร้ายทั้งคำพูดและร่างกายเขาไม่พอใจเราเขาก็จะด่าตลอด
กับหมาที่เขาเลี้ยงไว้ที่บ้านยังพูดดีกว่า เราเครียดมากเราเหนื่อยมากอยากลองไปตรวจสุขภาพจิตดูเราร้องไห้ทุกๆคืนไม่มีวันไหนที่ไม่ร้องไห้เลยค่ะ ลูกหลานที่ไม่ใช่หลานแท้ๆเอามาเลี้ยงเขายังลำเอียงเอาทุกอย่างให้เลยค่ะไม่ว่าจะ รถ คอม โทรศัพท์ ห้อง นาฬิกาในขนะที่เราต้องเก็บตังทุกบาทกว่าจะซื้อไอแพดอะไรต่างๆได้ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ไม่รู้จะเอาไประบายกับใครเราเหนื่อยมากค่ะเคยคิดจะฆตตจนทุกวันนี้เริ่มเห็นภาพหลอนได้ยินเสียงในหัวไล่ไปตายแล้วค่ะไม่รู้จะทำยัวไงแล้วค่ะ