ก็คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ
คือตัวผมเองก็อึดอัดใจมากม๊ากทะเลาะกับเเม่แบบทุกวันเลย
ยอมรับเลยว่าปกติเวลาที่ผมทะเลาะกับแม่ก็จะมีอยู่แค่เรื่องเงินเท่านั้นเเหละครับเรื่องล่าสุดเมื่อวานนี้ทำให้ผมถึงจุดที่ผมไม่ขาดคิดเลยว่าผมเองจะคิดแบบนี้ไปได้ไงกับการทิ้งแม่ไว้กับพี่คนโต
ล่าสุดแม่ผมได้มายืมตังแฟนของผมแล้วเเฟน
ของผมได้มาบอกว่าพอดีแม่ของเธอยืมตังเค้าอะ1000นึงเเต่เค้าไม่มีจริงๆถ้ามีก็อยากให้เหมือนกัน
แล้วเเม่ของผมก็ได้โทรมาหาผมในเวลางานผมเเล้วผมก็ได้รับสายแม่โทรมายอมรับว่าไปยืมตังแฟนผมคือเรื่องเป็นงี้ครับแม่ของผมได้สั่งเเฟนผมไว้ว่าห้ามบอกฟลุ๊คนะเดี๋ยวฟลุ๊คเครียด
ใช่ครับเครียดแน่นอนแต่ไม่ได้เครียดเรื่องเงินนะครับเเต่เป็นเรื่องความเกรงใจทางแฟนมากกว่า
ที่แม่ผมได้ไปยืม ทำไมหรอครับ?ก็เพราะผมกับเเฟนพึ่งคบกันได้4เดือนกว่าๆเองพึ่งจะได้เรียนรู้อะไรด้วยกันเองครับและอีกอย่างผมก็ได้บอกกับแม่ว่า
แม๊ทำแบบนี้ไม่ได้นะจะยืมเขาไม่ได้เเม่เองก็พึ่งจะรู้จักแฟนผมถ้าขอแบบนี้เดี๋ยวเขาก็จะมองเราไม่ดีด้วยแม่เลยพูดว่ากูยืมเดี๋ยวกูคืนไงผมก็เลยบอกว่าใช่เเม่ยืมเเล้วเเม่คืนก็จริงเเต่คนเรามันคิดไม่เหมือนเรานะเเม่ถามฟลุ๊คสิฟลุ๊คจะหาตังใช้หนี้ให้อย่าไปยืมแฟนผมเกรงใจเขาของ่ายๆกันแบบนี้ไม่ได้นะแล้วเเม่ก็ด่าผมบอกผมเข้าข้างแฟนอย่างงั้นอย่างงี้ทำไมหรอครับกับการที่ผมไม่อยากให้ใครมองแม่ผมไม่ดีเข้าใจว่าเดือดร้อนเงินแต่มองข้ามผมไปจนตอนนี้ผมกับเเม่ไม่ได้คุยกันมา4-5วันเเล้วครับเพราะโกรธผมมากที่คิดว่าผมช่วยเเฟนคิดว่าเห็นแฟนดีกว่าแม่
เเล้วไม่ได้ยืมแฟนผมแค่1000นึงนะครับวันก่อนก็ยืมไปครับ1000นึงเเล้วเดือดร้อนอีกขอยืมอีก1000นึงจะไม่ให้ผมคิดมากได้ไงถ้าพ่อแม่เขาคิดไม่ดีกับเราเราจะทำไงจริงมั้ยครับ

แล้วผมกับเเม่ก็ไม่ได้ทะเลาะครั้ง2ครั้งผมทะเลาะตั้งเเต่พ่อผมเสียเเล้วครับยอมรับว่าผมรักพ่อมากกว่าเเม่เพราะเเม่บอกกับผมว่าตัดแม่ตัดลูกไปอย่าได้มาเรียกว่าแม่อีกผมน้ำตาตกมากๆเลยเพราะตอนพ่อผมอยู่ผมมีความสุขมากๆเลยครับพ่อไม่เคยดุว่าผมเลยตามใจทุกอย่างไม่เคยเอ้ยปากบอกว่าตัดพ่อตัดลูก

จนพ่อผมเสียได้อยู่กับเเม่กับ
ส่วนพี่สาวมีครอบครัวเเล้วทิ้งเเม่ไปตั้งเเต่
ตอนม.ต้นเพราะติดผู้ชายผมกับเเม่ร่วมลำบากกันมาตลอดแต่แม่ก็โกรธผมตลอดกับผมมองลูกเนรคุณ ลูกนรก เพราะผมไม่เคยทิ้งเเม่เลยทำงานหาเงินช่วยเเม่ตลอดเวลาผมทำไรผิดหรือแม่ผิดผมเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้งเพราะผมเป็นลูกทะเลาะทุกวันจะทุกวันนี้ผมจะเป็นโรคซึมเศร้าเเล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าแม่เคยรักผมบ้างรึป่าวเสียใจมากที่พูดขึ้นมาว่าตัดแม่ลูกกันไปเลยแต่กับพี่คนโตที่ทิ้งเเม่ไป20กว่าปีกับไม่โกรธสักครั้งมีแต่รักกับรักหรือว่าแม่ผมหน้าเงินต้องเงินหน่าหรอครับถึงเเม่จะรัก
ผมเลยทักหาพี่อยู่บ่อยครั้งว่าทะเลาะกับเเม่จนถึงวันนี้ผมเลยบอกกับพี่ว่าพี่ฝากดูแลแม่ด้วยนะผมคงเป็นลูกที่ไม่ดีพี่สาวก็บอกว่าใจเย็นๆค่อยๆคุยกันพูดแบบนี้ซ้ำๆเดิมก็เป็นเหมือนเดิมเหมือนกลัวได้กลับมาดูแลมั้งผมเกลียดพี่สาวที่สุดที่ทิ้งแม่กับผมจนลำบากแต่ตอนนี้พี่สาวมีครอบครัวคงมีตังเขาคงดูเเลได้
ส่วนตัวผมแล้วอึกอัดใจมาตั้งเเต่สมัยเรียนเครียดอึดอัดไม่อิสระเลย

คิดไงกับคำถามผมครับพี่ๆช่วยเม้นหน่อยนะครับ