สวัสดีค่ะ ขอระบายหน่อยเถอะ แค่มาเอาก๋วยเตี๋ยวเราบ่นว่าเหนื่อยเขาทำงาน 6 โมงเลิกงานบ่าย 3 เราทำงาน 12 ชั่วโมงเราต้องหาข้าวหาน้ำให้กินตลอดเราเลิกดึกกว่าแต่เขาใช้ให้เราไปซื้อก๋วยเตี๋ยวให้ ตัวเองเลิกงานก่อนแทนที่จะไปซื้อเองเดินก็ไม่ได้ไกล  ใช้งานเราสาระพัดเลยเวลาไปทำงานแทนที่จะประหยัดช่วยกัน รถ 2 แถวประจำทางราคาถูกก็มีไม่ขึ้นเลือกที่จะนั่งแท็กซี่เพราะมันสบาย พอตังไม่พอโทรไปขอพ่อแม่ตลอด บางทีก็ยืมเราบ้าง
แรกๆไม่คืนเราก็คิดว่ายังปรับตัวไม่ได้เลยให้ยืมไป สรุป (ยืมไม่คืน)  แต่พอนานวันเข้าเขาไม่คิดจะปรับตัวเลย บ้างวันเลิกงาน ตลาดใกล้ๆไม่ไปเลือกที่จะสั่งไลน์มากิน 200 กว่าบาท สิ้นเดือนมาค่าห้องไม่มี มาขอยืมเราอีกแล้วมาบ่นว่าตังไม่พอใช้ ผู้ชายแบบนี้ควรไปต่อดีไหม ไม่รู้จักเก็บ ทำงานมาครึ่งปีแล้วยังไม่มีตังเก็บเลย ภาระก็ไม่มี ส่งกลับบ้านก็ไม่เคย ทำงานกินเที่ยว พอมีตังก็ไม่คิดจะคืนเราสักบาท พอเราถามเขาก็บอกว่าถ้าคืนจะเอาที่ไหนใช้ตังออกน้อยบ้างแหละ แต่เบิกตังทุกวัน  แต่ก่อนบอกว่ามีตู้เย็นจะทำกับข้าวกินจะได้ประหยัด แต่พอซื้อมาแล้วกลับไม่ซื้อกับข้าวมาทำเพราะขี้เกียจ เวลาพูดก็โกรธโมโหหงุดหงิดใส่เรา  บ้างทีตังออกเหลือ 1000 สุดท้ายแทนที่จะเก็บไว้กินใช้ กลับโอนไปปั่นสล็อตบ้าง ไม่รู้จักการวางแผน ไม่มีความเป็นผู้นำเลยเวลาเกิดปัญหาให้เราเคลียร์ตลอด มีครั้งหนึ่งเขาโมโหเรามากๆ เราซื้อตั๋วรถลงกรุงเทพมาโมโหเราฉีกตั๋วทิ้ง พออารมณ์เย็นลง ไม่กล้าไปติดต่อเจ้าของตั๋วรถที่เขาฉีกทิ้งกลับให้เราเป็นคนไปติดต่อเองทั้งๆ ที่ตัวเอง ทำผิด 

บ้างครั้งเขาบอกเราว่าไม่ว่างแต่กลับแอบคุยกับเพื่อนร่วมงานผู้หญิงอีกของเขาอีก