ขอฟังประสบการณ์และคำแนะนำ วิธีคิด
สำหรับคู่ที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมานาน
นานจนถึงวันที่เราไม่รู้สึกถึงความรักที่มีต่อกัน ไม่ได้รู้สึกห่วงหาอนาทรอีกแล้ว
ก่อนนี้พยายามคิดว่า เป็นธรรมชาติของความสัมพันธ์
ที่เมื่อเวลาผ่านไป ความรักอาจลดน้อยลงกลายเป็นความผูกพันธ์
แต่ทำไม เราไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลย
และเราก็รู้ว่า เค้าก็รู้สึกเหมือนเราแหล่ะ
 แต่ก็ไม่ได้เกลียดกันนะคะ ไม่เคยทะเลาะโต้เถียงอะไรกัน
 
เรามาคิดดู หรือความรักมันหมดอายุแล้ว
เหมือนยาหมดอายุ ที่สารสำคัญมันเสื่อมไป
แต่ไม่ได้เกิดโทษกับร่างกาย

ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ต้องจากลากันด้วยดี... หรือเปล่าคะ
ท่านใดมีประสบการณ์ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ
ไปไม่ถูกกับความสัมพันธ์นี้จริงๆ
คือถ้าแยกย้าย ก็เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกันมานาน
(.....  เอ้ะ.  หรือไม่ต้องเสียดาย )
ไปอยู่คนเดียว ก็ไม่อยากอยู่คนเดียวอีก
คือ เราเคยเห็นคู่พ่อแม่เพื่อน ที่เค้าอยู่กันมานานนนน
จนอายุ 60_70 แล้วเค้าก็ทะเลาะกัน เฉยชาต่อกัน
เราไม่อยากเป็นแบบนี้
หรือว่า จริงๆแล้ว ธรรมชาติไม่ได้สร้างให้มนุษย์อยู่กับคู่เดิมจนตาย
ช่วยแนะนำลูกนกลูกกาแก่ๆตัวนี้หน่อยนะคะ