เรื่องราวเริ่มตั้งแต่ขึ้น ม.4 เริ่มจากเป็นเพื่อนแอบชอบกันจนวันนึงได้ตัดสินใจคบกัน ช่วงที่คบกันเป็นแฟนกันมาปีกว่าความสัมพันธ์ก็เริ่มไม่หวานเหมือนตอนแรกเริ่มทะเลาะกันต่างคนต่างทะเลาะกันไม่ได้สนใจความรู้สึกกันด้วยความที่ต่างคนต่างเป็นแฟนคนแรก แต่เป็นตัวผมเองที่ยอมและเก็บความรู้สึกและพยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเพราะเราก็รักไม่อยากให้ทะเลาะกัน ต่อมาก็เริ่มทะเลาะกันเพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะอธิบายเหตุผล หรืออะไรก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเข้าใจความรู้สึกหรือสิ่งที่ผมจะสื่อเลยสักครั้ง แม้แต่ผมเองก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าต้องการ ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน ทะเลาะจนกระทั่งมันทำให้ผมรู้สึกเกลียดผู้หญิงคนๆนี้มากและก็รักมากเหมือนกัน แต่ด้วยความที่เป็นความสัมพันธ์ที่toxicและผมที่เป็นคนต้องยอมเพราะถ้าไม่ยอมก็ไม่มีฝั่งไหนยอมกันเป็นแบบนี้ทุกครั้งจนผมนั้นหมดรัก และทุกครั้งจะจบที่ผมบอกเลิก แต่เขาก็รั้งผมไว้ตลอด จนถึงขั้นเอ่ยปากว่า "ตัวเองไม่ต้องรักเค้าก็ได้ แต่เค้าจะรักเธอเอง เค้าจะยอมเลิกก็ต่อเมื่อเค้าหมดรักด้วยเหมือนกัน" ไม่ยอมปล่อยผมไปและบอกให้เริ่มต้นรักกันใหม่ แต่ในตอนนี้ต่างคนก็ต่างเข้าใจกันมากขึ้นแต่ผมกลับไม่ได้รักเขาอีกแล้วและพยายามบอกเลิก แต่เขาก็ยังรั้งผมไว้อยู่เหมือนเดิม

ในมุมคนที่ยังรัก เขากลับคิดว่าเขาทำอะไรผิดถึงทำให้ผมหมดรัก และเขาอยากแก้ตัวใหม่ด้วยการเริ่มต้นรักอีกครั้ง

ในมุมผม ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ในมุมคนที่หมดรัก ผมเสียใจมากที่ต้องมาบอกเลิกและทำให้อีกคนที่ยังรู้สึกรักต้องมาเสียใจกับคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ แต่ถ้าจะให้ผมที่หมดรักไปแล้ว ไปเริ่มต้นใหม่มันก็ไม่ได้แล้วจิตใจผมมันไม่พร้อมที่จะรักอีกแล้ว ให้ฝืนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ อยากให้เขาเดินต่อไปได้ไม่ใช่มาจมปักเกี่ยวกับเรื่องของผม

ผมอยากเลิกแต่เขาไม่ยอมเลิกแบบนี้ต้องทำตัวยังไงครับ หรือมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับ