คือเรากับแฟนคบกันมาได้ปีนึงแล้วค่ะ ทีนี้ก่อนหน้านี้เราสองคนทะเลาะกันหนักมากๆเรื่องเล็กๆน้อยๆซึ่งเราก็ยอมเขามาโดยตลอดไม่ว่าเขาจะโกรธจะน้อยใจประชดแค่ไหนเราก็ยอมตลอด จนช่วงนึงเราทะเลาะกันหนักมากๆแค่นิดๆหน่อยๆก็ทะเลาะกันสิ่งที่ฝังใจเราคือคำพูดและการกระทำของเขาเหมือนกับคนที่ไม่รักกันเลยทั้งไล่และสบัดมือทิ้งจนถึงเดินหนีเราทิ้งให้เราอยู่คนเดียวก็มีเราร้องไห้หนักมาก จนกระทั่งเขาขอห่างกับเราโดยให้เหตุผลว่าอยากได้พื้นที่ส่วนตัว เรางงมากทั้งๆที่คุยกันวันนึงไม่ถึงครึ่งชม. แต่เราก็เป็นฝ่ายที่ยอมและให้เวลาเขาไป เราทะเลาะกันมาเรื่อยๆแต่มีช่วงนึงที่เราได้ปรับความเข้าใจกันเขาได้ยอมรับกับเราว่าช่วงที่ห่างกันมีคนเข้ามาจีบเขาเขาก็มีคุยๆบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากจนผญ.ถอยออกไป ตอนที่รู้เราเสียความรู้สึกมากและตอนนั้นทำให้เราแตกสลายเราหมดความเชื่อใจและไม่ไว้ใจเขาอีกแล้ว และหลังจากที่คุยกันปรับกันความสัมพันธ์เราทั้งสองมันดีขึ้นมากๆจนกลับมาเป็นปกติแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือความรู้สึกเรา เรารู้ตัวว่ายังรักเขามาก แต่เราเหนื่อยมามากแล้วเราพยายามมาตลอดพยายามมาคนเดียวตลอด มีแต่เขาที่โยนความรู้สึกเราทิ้งเราไม่อยากถอยและก็ไม่อยากเดินหน้าต่อไปแล้วเรารุ้สึกว่าถ้าเขาไม่พยายามในความสัมพันธ์ของเรา มันก็ไม่มีเหตุผลที่เราจะต้องพยายามเพื่อความสัมพันธ์ ของเราทั้งสองไว้แล้ว แต่พอทุกอย่างมันดีขึ้นแบบมากๆเขาเปลี่ยนตัวเองแต่ก็ยังมีบ้างที่ปรับเวลาไม่ได้ มันทำให้เราสับสนว่าเราควรที่จะไปต่อหรือพอแค่นี้