เรากับแฟนคบกันมา4ปี ตอนคบกันแรกๆเคบมีปัญหากันเรื่องเราไม่เคยไปหาแฟนเลยเพราะที่บ้านเข้มงวดเรื่องค่านิยมว่าไม่เหมาะสม... แต่ด้วยความที่อยากทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีปัญหาเราจึงไปหาแฟนบ้างแต่นานนนมากๆ.... มีวันนึงเราบอกแฟนว่าต่อไปนี้เราคบกับแบบ ทำในสิ่งที่ถูกต้องไหมไป ไหนมาไหนได้ ไปเที่ยวกันได้แต่เราจะไม่มาหากันแบบสองต่อสองที่ห้อง ก็เป็นปัญหาเลยค่ะเค้าบอกว่า ได้ แต่เค้าพูดประชด บอกว่า ถ้าเราไม่ไปหา เค้าก็ไม่มา ถ้าเราไม่อยากเจอ เค้าก็ไม่จำเป็นต้องพยายามคนเดียววว.... หลังจากนั้นไม่นานปลายปีที่3เราเลิกกัน เพราะปัญหาทะเลาะกันบ่อย เรายอมรับว่าเราคบเค้า แทบจะเหมือนเค้าไม่มีแฟน ไม่ไปหา ไม่ได้สนิทขนาดนั้น ใน1เดือนเจอกันแค่1ถึง2ครั้ง จนสุดท้ายต้องเลิกลากันไป ผ่านไป5เดือนเค้ากลับมาคุยกับเราใหม่ ตอนนั้นมันก็ความรู้สึกโกรธเคืองกันหายไปหมด คิดว่าจะปรับข้อเสียของกันและกันได้ เราไม่ชอบที่เค้ากินเหล้าบ่อย เค้าไม่โอเคที่เราไม่ค่อยสนใจเค้า... เราคิดในใจเลยว่าจะปรับเปลี่ยน เพราะรุ่นพี่รอบข้างก็เคยบอกเราว่า เป็นแฟนก็ต้องมีไปดูแลบ้าง.. เราเริ่มจากเปลี่ยนทัศนคติเลยว่าจากที่ไม่เหมาะสม กลายเป็นว่าเราต้องดูแลกันบ้างถ้าอยากรักษาความสัมพันธ์และมั่นใจว่าเค้าเป็นคนที่ใช่ กลับมาคบกันรอบนี้เราไปหาเค้าเดือนละครั้ง ส่วนเค้าถ้าว่างก็จะแวะมาหา ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ผ่านมาแล้ว9เดือนเราก็มีความสุขเหมือนได้รู้จักกันมากขึ้น รู้สึกผูกพัน ต่างกับ3ปีที่ผ่านมาที่คุยกันมานานแต่ไม่เคยรุ้สึกว่าเราได้ทำในสิ่งที่คนเป็นแฟนกันเค้าทำ แทบจะไม่เคยนั่งกินข้าวด้วยกันเดินตลาดด้วยกันยังไม่เคยเลยค่ะ ..เรามีความสุขจนลืมเลยว่าทุกอย่างที่เราทำตอนนี่มันผิดกับครอบครัว ทุกอย่าง เรามาไกลเกินแล้ว วันนี้คุยกับแม่ แม่ก็ยังสอนประโยคเดิม ซึ่งเราก็เลยฉุดคิดขึ้นมา แล้วก็เครียด รู้ว่าพลาดไปแล้ว แต่ไม่อยากทำผิดอีก เลยจะคุยกับแฟนดีๆว่า ถ้าเราคบกันเจอกันได้แบบนัดเจอ แต่ไม่ไปหากันแล้วได้ไหมเราก็อธิบายเหตุผลแบบที่เคยพูดเมื่อก่อนว่า คนอื่นจะมองไม่ดี เค้าก็พูดเหมือนเดิมเลยค่ะ ถ้าเราไม่ไปหา เค้าก็ไม่ เราทำยังไงเค้าก็ทำแบบนั้น แล้วพูดอีกว่ามันเป็นเรื่อง2คน แล้วก็บอกเลยว่าต่อไปนี้ไม่ต้องไปบ้านเค้า...เค้าไม่อย่กบังคับเราแล้ว ที่ผ่านมาเค้าพาเราไปพบผู้ใหญ่ที่บ้านของเค้าแล้วว ซึ่งเราไม่ได้หมายความแบบที่เค้าพูด เพราะที่บ้านเราอนุญาตให้ไปได้แบบมีผู้ใหญ่แบะกลางวัน..สรุปเค้าบอกว่า งั้นถ้าทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้.. ชีวิตคู่ถ้ามันยุ่งนากและเหนื่อยกันขนาดนี้ เค้าอยู่คนเดียวดีกว่า... เราเครียดมากกเรารู้สึกไม่อยากทำผิดต่อแม่เพราะที่ผ่านมาก็มากพอแล้ว... แต่ก็อยากทำชีวิตคู่ให้มันดีด้วย...อยากรู้ว่ามันผิดร้ายแรงเลยไหมคะที่เราไปหาแฟนแบบนี้ เราอายุ25ปี เรียนจบแล้วมีงานทำแล้วเราเป็นพยบ.เวลาว่างก็ยิ่งน้อยอยู่แล้ว ถ้าเราทำแบบแม่บอก ปัญหาชีวิตก็จะมี คงอยู่ไม่ถึงแพลนแต่งงานที่คุยกันไว้ แต่ถ้าเราทำตามใจเราทั้งคู่มันก็เป็นสิ่งที่ไม่เหมาะหรอกค่ะ แต่มันก็จะทำให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้น..... เราต้องทำแบบไหนดีคะ จะเลือกจบกับแฟนเพราะเค้ายอมรับข้อนี้ไม่ได้แล้วเจ็บอีกรอบ หรือเชื่อคำแม่แล้วก็ต้องเจ็บอยู่ดีที่แฟนไม่โอเคโอกาสทะเลาะไปตลอกจนถึงเลิกลากันก็จะสูงมาก... หรือสุดท้ายคือไปหาแฟนบ้างโดยไม่นึกถึงค่านิยมที่พ่อแม่ถือดีคะ ทุกคนทำแบบไหนกับแฟนบ้างคะมีวิธีการดูแลความสัมพันธ์ยังไ😭😭
ทะเลาะกับแฟนเพราะค่านิยมที่บ้าน