เราเลิกกับแฟนในวันที่รู้ตัวว่ารักเขามาก แต่ มารู้อีกทีว่า วันนั้นคือวันที่เขาหมดรักเราแล้ว
เราค่อยๆฟูมฟัก ความรักที่ค่อยเริ่มนับหนึ่ง จนถึงร้อย จนเรามั่นใจว่าคนๆนี้ล่ะ คือคนที่เรารัก 
และรักเรา คือมั่นใจมากว่าไม่เสียใจที่ได้รักกับเขา
จนกระทั่ง เจอความเปลี่ยนแปลง ผช เริ่มไม่เหมือนเดิม ความรักเริ่มจืดจางลงเรื่อยๆ
จนไม่เหลือความรู้สึกแคร์ หวง ห่วง กันอีกต่อไป
จนเราไม่อยากจะเชื่อในความรู้สึกที่ได้เจอ  ผช ที่เคยรักเรามากคนหนึ่ง  วันนี้เขาบอกว่าเกลียดเราที่สุดในคนที่เขาเคยคบมา
ปล. เราสองคน อายุต่างกันมาก อาจจะความคิดต่างกัน
สาเหตุที่เลิก เกิดจากความน้อยใจของเราที่มันสะสม กลายแรงระเบิด เราอาจจะใช้คำพูดที่แรง ประชดประชัน เพราะอยากเอาชนะ 
อยากให้เขาง้อเราบ้าง อยากให้เขาแคร์เราเหมือนเดิมบ้าง แต่ผลลัพธ์ ความหายนะเกิดขึ้นกับตา  ได้นั่งกินน้ำตาอยู่เกือบเดือน
 
...นึกถึงวันที่ผ่านมา ก็เสียดาย วันเวลา ที่ดีๆด้วยกัน...เพราะเขาคือ ผช ที่ดีคนหนึ่ง....
นึกถึงวันที่ทะเลาะกัน ทุกครั้ง เรากลับเป็นคนเริ่มชวนเขาทะเลาะตลอด
แต่ช่วงเวลาที่ห่างกัน อาจจะเป็นช่องว่างให้ใจคนเปลี่ยนก็คงจะจริง
 
.......ในวันที่ เขาหมดรักเรา.....อยากบอกเขาว่า เรารักเขาสุดหัวใจ......
...........อยากจะเริ่มต้นใหม่......แต่เขาคงไม่มีโอกาสตรงนั้นให้เราแล้ว....