เริ่ม ถุงมือเรื่องสั้น ประจำสัปดาห์ที่ 11 ครับ ^^
และจะเป็นสัปดาห์พิเศษสำหรับถุงมือเรื่องสั้นด้วยเช่นกัน ในเมื่อถุงมือกวีจัดหนักจัดเต็มไปแล้วถึง 8 กระทู้ ถุงมือนักเขียนก็สมควรจะมีเรื่องสั้น อย่างน้อยไม่ควรต่ำกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนถุงมือกวี คือไม่น้อยกว่า 4 เรื่อง...อาจจะเป็น 5 เรื่อง หรือไม่ก็ 6 เรื่อง กรรมการจะค่อยๆ พิจารณา...
แต่ตอนนี้ เรามาอ่าน เรื่องสั้นเรื่องแรก ของ จขถม.แรก กันก่อนดีกว่าครับ ^^
เป็นเรื่องราวของสองสหายเพื่อนเกลอกัน แต่วันดีคืนดี หรือวันร้ายคืนซวยก็ไม่ทราบได้ กลับต้องมางัดวิชามวยไทยเข้าห้ำหั่นกัน
เป็นเพราะเหตุอันใด ต้องมาดูมวยคู่นี้กัน จึงจะรู้ครับ ^^
ยามสาย ณ ลานวัดดีหมี มีชายสองคนยืนประจันหน้ากัน
ทั้งคู่เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนรัก แต่ต้องมาหักเหลี่ยมเชิงมวยกันในเวลานี้ เรื่องราวเป็นมาอย่างไรก็มิทราบแน่ชัด
ทั้งสองคนเริ่มไหว้ครูตามลีลาถนัดของตัวเอง แต่ถึงจะไหว้ครู สองเสือผู้ยิ่งยงก็ไม่ประมาท ต่างฝ่ายต่างจ้องมองอย่างไม่วางตา
นายมิ่งจรดท่ามวยประจำตัว ที่คิดค้นมาจัดการกับนายกล้า และมวยสายจู่โจม
นายกล้าจรดท่าเสือปีนเขา นี่คือท่าพร้อมจู่โจม
"เข้ามาสิวะ" นายมิ่งยักคิ้วยียวนกวนบาทา
"ไม่โว้ย เอ็งแหละเข้ามาก่อน"
"มวยข้าสายตั้งรับโว้ย เอ็งน่ะแหละ เข้ามา"
"จัดไป" นายกล้าถลาเข้าไปเตะต่ำแต่ติดหน้าแข้ง
"เหอะ"
"ใช้ได้นี่หว่า"
"เออสิ แล้วนี่ซ้อมมาสินะ"
"ซ้อมกะไอ้เส็งมาสองวันก่อน"
"แล้วก็แพ้มา.."
"เออ ยืนครบยกก็เจ๋งแล้ว"
"อุบ๊ะ ก้าวหน้านี่หว่า"
"ว่าแต่แกเถอะ ไหวป่าว"
มิ่งมองหน้าเพื่อนรัก ด้วยความคับข้องใจ ดูดู๋ บังอาจมาถามว่าไหวป่าว เห็นทีจะต้องงัดแม่ไม้ลูกไม้มาจัดการเสียแล้ว
"ฮ้อยย่ะ!"
"เฮ้ยๆ"
"ฮัดโชะ!"
"เอาจริงเหรอวะ"
กล้าหรี่ตามองเพื่อนรัก ด้วยความประหลาดใจ ดูดู๋ขนาดลงทุนข้ามหมู่บ้านไปฝึกกับไอ้เส็ง ยังได้แค่เสมอกับไอ้มิ่ง มันยังไงกันวะเนี่ย
"วัชช่า!"
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะโว้ย นี่แน่ะ" กล้าง้างบาทาจะถีบใส่ต้นขาไอ้มิ่งเพื่อนรัก แต่มันหลบทันแล้วสวนมาด้วยการเตะพับนอก
"ห่ะ หลบได้ไงวะ" กล้าสบถด้วยความเดือดดาล
"ข้าเก่งซะอย่าง ว่าแต่เอ็งเถอะ ไปซ้อมยังไงวะ หอบเป็นลูกหมาขึ้นภูเลย"
"ไอ้มิ่ง ไอ้ครูพักลักจำ เอ็งไปแอบดูข้าซ้อมมาใช่ไหม"
"เหอะ ใช่แล้ว" มิ่งยิ้มหน้าบานสุดขีด จนเกือบเป็นหัวเราะ
"ว๊ากกกจ้า"
"โอ๊ย" มิ่งไม่ทันระวัง โดนถีบลงไปกลิ้งคลุกฝุ่น
แล้วทั้งสองคนก็โรมรันกันแบบไม่มีใครยอมใคร จนฟกช้ำดำเขียว หัวโนกันไปทั้งคู่
สองนาทีกว่าๆ นายมิ่ง กับนายกล้าก็หมดสภาพ ล้มกลิ้งลงนอนหอบกลางลานวัดนั่นเอง
เด็กอายุแปดขวบคนหนี่งมองอย่างเอือมระอา
ป่วยการที่จะห้าม เพราะห้ามยังไงก็ไม่สำเร็จ
"ปู่กล้ากะตามิ่ง เดินไปศุขศาลาเองละกัน ขี้เกียจแล้ว"
"อ่าวเฮ้ย" ที้งสองคนพูดพร้อมกัน
/// จบ ///
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. Chi River
2. Christian Trevelyan Grey
3. KTHc
4. Ladylongleg - 2326325 (คุณเล็ก)
5. Lady Star 919 (น้องดาว)
6. Psycho G
7. Soul Master
8. TOSHARE - 5212378
9. WANG JIE (กรรมการ)
10. แจ๊คในสวนถั่ว
11. ดินสอสีน้ำ
12. นลินมณี
13. ป้ามล - 3650985
14. รัชต์สารินท์
15. ลุงแผน
16. ลูนาติก
17. วนิล - 3188982
18. ส.สัตยา
19. สวนดอก
20. สิงห์ริมถนน
😎💪😁 THE GLOVES 2020 ถุงมือเรื่องสั้น#31 สัปดาห์ที่ 11 : 8-11 ก.ย. "สองซ่าส์ฆ่าไม่ตาย" - ถุงมือคาดเชือก 😁💪😎
และจะเป็นสัปดาห์พิเศษสำหรับถุงมือเรื่องสั้นด้วยเช่นกัน ในเมื่อถุงมือกวีจัดหนักจัดเต็มไปแล้วถึง 8 กระทู้ ถุงมือนักเขียนก็สมควรจะมีเรื่องสั้น อย่างน้อยไม่ควรต่ำกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนถุงมือกวี คือไม่น้อยกว่า 4 เรื่อง...อาจจะเป็น 5 เรื่อง หรือไม่ก็ 6 เรื่อง กรรมการจะค่อยๆ พิจารณา...
แต่ตอนนี้ เรามาอ่าน เรื่องสั้นเรื่องแรก ของ จขถม.แรก กันก่อนดีกว่าครับ ^^
เป็นเรื่องราวของสองสหายเพื่อนเกลอกัน แต่วันดีคืนดี หรือวันร้ายคืนซวยก็ไม่ทราบได้ กลับต้องมางัดวิชามวยไทยเข้าห้ำหั่นกัน
เป็นเพราะเหตุอันใด ต้องมาดูมวยคู่นี้กัน จึงจะรู้ครับ ^^
ทั้งคู่เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนรัก แต่ต้องมาหักเหลี่ยมเชิงมวยกันในเวลานี้ เรื่องราวเป็นมาอย่างไรก็มิทราบแน่ชัด
ทั้งสองคนเริ่มไหว้ครูตามลีลาถนัดของตัวเอง แต่ถึงจะไหว้ครู สองเสือผู้ยิ่งยงก็ไม่ประมาท ต่างฝ่ายต่างจ้องมองอย่างไม่วางตา
นายมิ่งจรดท่ามวยประจำตัว ที่คิดค้นมาจัดการกับนายกล้า และมวยสายจู่โจม
นายกล้าจรดท่าเสือปีนเขา นี่คือท่าพร้อมจู่โจม
"เข้ามาสิวะ" นายมิ่งยักคิ้วยียวนกวนบาทา
"ไม่โว้ย เอ็งแหละเข้ามาก่อน"
"มวยข้าสายตั้งรับโว้ย เอ็งน่ะแหละ เข้ามา"
"จัดไป" นายกล้าถลาเข้าไปเตะต่ำแต่ติดหน้าแข้ง
"เหอะ"
"ใช้ได้นี่หว่า"
"เออสิ แล้วนี่ซ้อมมาสินะ"
"ซ้อมกะไอ้เส็งมาสองวันก่อน"
"แล้วก็แพ้มา.."
"เออ ยืนครบยกก็เจ๋งแล้ว"
"อุบ๊ะ ก้าวหน้านี่หว่า"
"ว่าแต่แกเถอะ ไหวป่าว"
มิ่งมองหน้าเพื่อนรัก ด้วยความคับข้องใจ ดูดู๋ บังอาจมาถามว่าไหวป่าว เห็นทีจะต้องงัดแม่ไม้ลูกไม้มาจัดการเสียแล้ว
"ฮ้อยย่ะ!"
"เฮ้ยๆ"
"ฮัดโชะ!"
"เอาจริงเหรอวะ"
กล้าหรี่ตามองเพื่อนรัก ด้วยความประหลาดใจ ดูดู๋ขนาดลงทุนข้ามหมู่บ้านไปฝึกกับไอ้เส็ง ยังได้แค่เสมอกับไอ้มิ่ง มันยังไงกันวะเนี่ย
"วัชช่า!"
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะโว้ย นี่แน่ะ" กล้าง้างบาทาจะถีบใส่ต้นขาไอ้มิ่งเพื่อนรัก แต่มันหลบทันแล้วสวนมาด้วยการเตะพับนอก
"ห่ะ หลบได้ไงวะ" กล้าสบถด้วยความเดือดดาล
"ข้าเก่งซะอย่าง ว่าแต่เอ็งเถอะ ไปซ้อมยังไงวะ หอบเป็นลูกหมาขึ้นภูเลย"
"ไอ้มิ่ง ไอ้ครูพักลักจำ เอ็งไปแอบดูข้าซ้อมมาใช่ไหม"
"เหอะ ใช่แล้ว" มิ่งยิ้มหน้าบานสุดขีด จนเกือบเป็นหัวเราะ
"ว๊ากกกจ้า"
"โอ๊ย" มิ่งไม่ทันระวัง โดนถีบลงไปกลิ้งคลุกฝุ่น
แล้วทั้งสองคนก็โรมรันกันแบบไม่มีใครยอมใคร จนฟกช้ำดำเขียว หัวโนกันไปทั้งคู่
สองนาทีกว่าๆ นายมิ่ง กับนายกล้าก็หมดสภาพ ล้มกลิ้งลงนอนหอบกลางลานวัดนั่นเอง
เด็กอายุแปดขวบคนหนี่งมองอย่างเอือมระอา
ป่วยการที่จะห้าม เพราะห้ามยังไงก็ไม่สำเร็จ
"ปู่กล้ากะตามิ่ง เดินไปศุขศาลาเองละกัน ขี้เกียจแล้ว"
"อ่าวเฮ้ย" ที้งสองคนพูดพร้อมกัน