คือบ้านหนูที่บ้านคือคาดหวังกับหนูมากทั้งที่อายุแค่20ต้องหาเงินเรียนเองตั้งแต่ม.4
ยายคือคนที่จู้จี้ขี้บ่นมาก บ่น ทุกเรื่อง
หนูเลือกเรียนผู้ช่วยพยาบาล
ทั้งอาทิตย์คือให้หนู300บาทอยู่หอค่ารถ
ไปกลับบ้านแต่ละอาทิตย์100บาท
ไม่กลับไม่ได้เพราะมีงานบ้านให้ทำ
หนูทำทุกอย่างแต่ไม่เคยถูกใจยายหนูเลย
บ่นด่าทุกอย่างที่หนูพลาด
แม้ทั้งที่หนูเรียนจบ แล้ว ต้องสอบสัมภาษณ์แล้วหนูสอบไม่ติดแต่เพื่อนข้างบ้านที่เรียนกับหนูติด แล้วก็มาว่าหนูไม่พยายามคือเขาให้หนูอยู่แต่ในกรอบที่เข้าวางไว้ บ้างครั้งหนูเคยคิดที่จะหนีออกนากบ้านไปให้ไกลแสนไกลแต่ก็ห่วงเขา
บ้างครั้งหนูคิดว่าที่หนูทำไปทุกอย่างเพื่อใครความสำเร็จของหนูเคยมีใครยินดีกับหนูบ้างไหม. แม้แต่รูปใบประกาศหนูเขาก็ไม่เคยหยิบมาดูหรือมาชมแต่กับรูปหลานพี่ชายเขากับติดไว้ตู้ดูทุกวัน
บ้างครั้งหนูเหนื่อยแต่ไม่เคยได้รับกำลังใจจากใครเลยในครอบครัว ทุกคนบั่นทอนกำลังใจจากหนูมาก.