ค่ะ หนูอยากเรียนต่อในกรุงเทพฯค่ะ หนูเคยคุยกับพ่อฯ หลายรอบมากๆ
** แค่อาจารย์คนนึงเขาชอบหนูเพราะเป็นคนมีความสามารถค่ะ แล้วก็แนะนำรร. หนูกแศึกษาข้อมูล มันก็เข้ากับเราดีค่ะ * แบบแรกๆที่บ้านก็ซัพพอร์ตหนูดีค่ะ หนูก็พยายามตั้งใจ พอถึงเวลาใกล้จริงๆ  เขาก็พูดว่าหนูไปไม่รอดหรอก
ไปอยู่ก็ท้อง ตัดสินหนูแบบ555 ทั้งทีไม่ได้รู้จักหนูดีพอ
   
เขาเอาความผิดพลาดในอดีตของคนอื่นมาตัดสินหนู
มาพูดว่าความฝันหนูมันสูงเกินไป ลมๆแล้งๆ ซึ่ง5555 เห้อ หนูไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี หนูเจ็บมากค่ะ เสียความรู้สึกสุดๆ กลั้นน้ำตาไม่อยู่เลย65655
 
ไม่คิดว่าคนในครอบครัวจะพูดแบบนี้ลับหลังเรา
เหอะ หนูพยายามชินอยู่ค่ะ หนูแค่รู้สึกพังที่ไม่มีใครเชื่อใจตัวหนูสักคน ** พ่อก็อยู่ที่กรุงเทพค่ะ เผื่อพวกพี่ไม่รู้ **
  นั่นแหละค่ะ เจ็บใจ หรือที่ตัดสินหนูจากที่หนู ไม่ค่อยเข้าสังคม ไม่ค่อยออกมาใช้ชีวิต ทำให้หนูดูเป็นคนอ่อนต่อโลก 
กลายเป็นว่าหนูดูแย่ เจ็บที่ต่อหน้าพูดดีลับหลัง นินทาฉ่ำ 

ขอบคุณค่ะ หนูแค่อยากระบาย หนูไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
ไม่ค่อยมีใครรับฟังหนูเท่าไหร่ ให้คำพูดที่ดีกับหนูไม่ได้ หนูเชื่อว่าพวกพี่ จะให้คำพูดที่ดีกับหนูได้ จะว่าหนก็ได้ค่ะ อย่าซ้ำเติมหนูก็พอ