วันนี้เป็นอะไรที่แย่อีกวันนึงเลยก็ว่าได้ เริ่มเรื่องเลยวันนี้คำว่าเพื่อน ที่จะเรียกว่าสนิทเลยก็ไม่เชิง หนีกลับบ้านแล้วทิ้งเพื่อนตัวเองไว้อยู่คนเดียวมันเป็นแบบนี้ทุกครั้งแล้วเขาก็ทำแบบนี้ไม่เลิก
ทั้งที่เราค่อยอยู่เป็นเพื่อนตอนทำงานกลุ่มถึงเราจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้นแต่เรายังค่อยอยู่เป็นเพื่อนเมื่อวานก็ต้องเสียวันหยุดไปเพราะแค่ไปเฝ้าเพื่อนทำงาน ทำไมถึงกลับก่อนล่ะ รู้สึกผิดหวังมากที่หวังอะไรลมๆแล้งๆ ก่อนที่จะโดนทิ้งเขาจะชวนคนคุยไปเดินด้วยแล้วให้เราเดินตามหลัง เรารู้สึกไม่ชอบยังไงไม่รู้ แต่ก็ทำไรได้ไม่มากเพราะอยู่กันแค่สองคนอีกคนดันมีเพื่อนเยอะ กลัวว่าจะโดนตัดเพื่อนแค่นั้นแหละ มีอีกเยอะเลยที่ไม่อยากระบายออกมาเก็บไว้ก็ดีแล้วแหละ