หนูต้องการคำปลอบใจค่ะ

สวัสดีค่ะหนูอายุ13-14 เริ่มจากตอน8-9ขวบ วันนั้นพ่อเลี้ยงหนูแม่ของให้เขาไปส่งที่โรงเรียนเขาจะเอาตังให้หนูตอนนั้นหนูก้เดินไปเอาเขาดันทำผ้าเช็ดตัวหลุดหนูไม่เห็นหรอกนะคะมันมืดมาก หลังจากนั้นหนูก้ขอให้แม่ไปส่งแต่แม่ไม่ยอมไปส่งจนเขาไปส่งหนูจนได้พอขับรถมาได้กลางทางเขาจอดรถแล้ะหนูก้ถามจอดทำไมแล้วเขาก้ให้หนูเอามือไปจับไอนั่นของเขาแล้วเขาให้หนูอมให้เขาพอเสร้จเขาก้พูดว่าห้ามบอกใครเเล้วไปส่งที่โรงเรียน วันนั้นหนูถามเพื่อนแทบทุกคนว่าเคยเห็นของพ่อตัวเองมั้ยเพื่อนก้ไม่พอตอนเย็นแม่แล้ะพ่อเลี้ยงมารับ ช่วงนั้นเป็นช่วงกำลังจะย้ายบ้าน แม่หนูได้ให้หนูอยู่บ้านเช่ากับพ่อเลี้ยงเพื่อเก็บของส่วนแม่ออกไปบ้านย่า หนูขอแม่ไปด้วยแต่แม่ไม่ให้ พอเข้าบ้านเขาให้หนูไปอาบน้ำหนูก้ไปอาบ แล้วพอเส่ดเขาให้หนูของในห้องแล้วอยู่เขาก้เดินเข้ามาแล้วทำ...กับหนูตอนนั้นหนูเจ็บมาก หนูอยากจะหนีไปให้ไกลแต่มันก้ไม่ได้ หลังจากนั้นเขาก้เริ่มทำหนูบ่อยช่วงเวลาที่ไม่มีใครอยู่จนย้ายบ้านไปอีหลัง รอบบ้านมีแต่ทุ่งนาบ้านคนมีติดแค่หลังเดียวเขาก้ทำมันมากขึ้นๆ จนมีวันหนึ่งพ่อก่ะแม่ทะเลาะกัน หนูสติแตกมากวิ่งออกจากบ้านพร้อมยืนดูแม่โดนกระชากหัว หนูวิ่งออกไปพร้อมร้องให้ แล้ะไปเจอะลุงคนหนึ่งหนูขอให้เขาไปส่งบ้านยาย หลังจากนั้นหนูก้บอกทุกอย่างกับยายจนยายรับหนูมาเลี้ยงจนอยู่ที่นั่นไปปีหนึ่งหลังจากนั้น11ขวบเขาเริ่มทนกับหนูไม่ไหวเพราะหนูชอบออกไปเล่นกับเด่กแถวบ้านหนูติดโทรศัพไม่ช่วยเลี้ยงน้องไม่ทำงานบ้าน (ขนาดหนูพิมแค่นี้ยังร้อง55)ต่อ เขาจึงส่งให้หนูไปอยู่กับแม่พอหนูกลับไปอยู่เขาก้ยังทำกับกนูต่อหมายถึงมีเพศสัมพันจนหนูอายุ13เขายังไม่หยุดจนแม่กับพ่อเริ่มทะเลาะกันรุนแรงมากจนหย่าตอนนั้นหนูดีใจมากที่สุด แต่แม่ก้ไม่มีที่ให้พึ้งแล้วจนพาหนูไปอยู่จังหวัดนู้นจังหวัดนี้ไปนู่นไปนี่เพื่อหาที่อยู่ก้ไม่ได้เรียนจนถึงตอนนี้แม่มีผัวใหม่ตลอดเพราะเพื่อจะหาเงินให้หนูหลังจากนั้นหนูก้กลับมาอยู่บ้านยายหนู
ปัจจุบันแล้วนะคะคือหนูรู้สึกน้อยใจทุกคนที่นี่มากด้วยเช่นกันเพราะเขาอวยหลานชายตัวเอาหนูไปเปรียบเทียบบ่นแต่หนู เขารักหลานชายมากกว่า เป็นอย่างมาแล้ะตอนนี้กนูก้ไม่มีที่ให้พึ่งติดต่อแม่ก้ไม่ได้ หนูต้องทนอยู่แบบนี้ หนูน้อยใจสุดที่หนูไม่สามารถเป็นที่รักของใครได้ เพราะหนูติดเล่นโทรศัพ งานบ้านก้ทำนะคะทำแทบทุกวันบางวันไม่ทำก้โดนบ่น และหนูก้ต้องดูน้องด้วยแต่ก้ไม่ได้ดูทุกวัน ขนาดนี้พิมอยู่เขายังบ่นหนูเลยแล้ะตอนนี้หนูเกลียดชีวิตตัวเองมากอยากจะร้องก้ร้องไม่ได้เพราะไม่ได้มีห้องเป็นของตัวเอง บางทีหนูก้อยากจะตายๆไปนะเพราะหนูไม่อยากมีชีวิตที่น่าเบื่อแบบนี้ ขนาดพิมหนูร้องไม่หยุดนะ เเล้ะหนูไม่ได้ซึมเศร้านะคะทุกวันนี้หนูก้มีความสุขอยาูแต่มีความสุขเพราะหนูมีโทรศัพไม่ใช่ในชีวิตจริง แต่บางทีหนูก้กลั้นไม่อยากจะระบายให้ใครไม่ได้เพื่อนก้ไม่ ยายก้ชอบเอาหนูไปเปรียบเทรียบ หนูยอมรับว่าหนูขี้เกียจแต่ไม่ถึงชอบเอาไปเปรียบเทียบทั้งๆที่หลานชายเขาก้ไม่ต่างจากหนูหรือเป็นพ่อแม่เขาส่งตังมาแต่แม่หนูไม่ส่ง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่