มนุษย์สนทนากับเทวดา...สายชล

 ตอนเกิดมา ข้าเปลือยเปล่า
หลงวนกับดัก เดรัจฉาน
ใฝ่หากิน-กาม-เกียรติ ทุกโมงยาม
อวิชชาปกคลุมข้า มิรู้วันคืน

บังเอิญพบพาน ค่าทิพย์
เหมือนสิทธัตถะ ตื่นจากหลับ
กินปัญญาทิพย์ เลี้ยงกายซากผี
ข้ารำพึงกับแสงดาว ดั่งนี้
" โอ้สวรรค์เอ๋ย โลกหล้า
ใยสร้างสรรค์ มิเท่าเทียม
เพื่อนข้าหลงวน โลกียสุข
เหตุไฉนดึงข้า สู่ปัญญาญาณด้วยเล่า "

พลันใดเทวดาเมตตา ส่งสาสน์
" มนุษย์เอ๋ย เจ้าหาความเท่าเทียม
แต่เจ้าหารู้จริงไม่
ความไม่เท่าเทียมนั่น คือ สมบูรณ์แท้

มนุษย์เอ๋ย เจ้าปราถนาจะกระทำดี ในแบบเจ้าคิด
แต่นั่นหาใช่ ความดีแท้ไม่

มนุษย์เอ๋ย จงยอมรับ ความไม่สมบูรณ์ในโลกเถิด
เพราะนั่น คือ กฎเกณฑ์ที่มิอาจฝืนนิจนิรันดร์ "

                                                                         ...สายชล
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่