นั่นแหละครับตามหัวข้อเลย เวลาผมเห็นหน้าพ่อแม่แล้วรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ไม่ได้เป็นตลอดนะครับ จะเป็นแค่บางครั้ง วันไหนอารมณ์ไม่ดี เขาถามอะไรก็จะหงุดหงิดเหวี่ยงใส่ ขึ้นเสียงใส่ตลอด วันไหนอารมณ์ดีก็จะตอบปกติแต่ถ้าเขาถามเยอะผมจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆไม่เว้นแม้แต่เวลาที่เขาจู้จี้จุกจิกกับผม ผมก็รู้สึกหงุดหงิด บางทีก็สงสัยว่าตัวเองเป็นอะไร แล้วไม่ได้เป็นแค่กับพ่อแม่ เพื่อนหรือคนอื่นๆก็เป็นแต่จะเป็นน้อยกว่า คือบางทีก็งงว่าเราเป็นอะไรหรือผมอาจจะเป็นคนขี้หงุดหงิดเฉยๆ ตอนกลับไปคิดก็รู้สึกผิดนิดๆ แต่พอถึงเวลาจริงทีไร ปากมันจะไปก่อนสมองตลอด ผมก็เคยพยายามจะไม่ใส่อารมณ์แต่ก็ทำไม่ได้มันก็ยังหลุดปากขึ้นเสียงใส่อยู่ดี
ปล.ผมอายุ 14 นะครับ ไม่รู้ว่าเป็นที่ฮอร์โมนหรือป่าว เพราะเหมือนครูเขาสอนอยู่ว่าวัยผมจะติดเพื่อนมากกว่าพ่อแม่ เลยทำให้หงุดหงิดกับพ่อแม่ง่าย
ปล.2 ถ้าใครจะบอกว่าผมเป็นลูกอกตัญญู ก็เชิญเลยครับเพราะผมยอมรับว่าผมไม่เคยทำอะไรให้เค้าภูมิใจเลย หาแต่เรื่องให้เขา