เราเหมือนยิ่งโตเเล้วยิ่งไม่ชอบอ่ะค่ะหรือจะเรียกว่าเกลียดก็ไม่รู้เราไม่รู้ว่าทุกคนชอบไหมนะคะหรือคิดยังไง คือเขาชอบมาเเหย่ชอบมาเเกล้งเราค่ะ ตอนเด็กๆเราก็เราชอบหยอกล้อกัน เเต่พอโตเรากับไม่ชอบมันเลย เเล้วเค้าชอบพูดว่าเราดูหยิ่ง อกตัญญู รังเกลียดเขา ทั้งๆที่จริงเราลำคานเขามากเลย เขาชอบมาเจ๊าะเเจ๊ะ แตะเนื้อต้องตัว ความที่เราลำคานนะคะเราจะรีบเดิน หรือ หลบ เลี่ยงไห้ไปจากเขา เเต่ทำไรไม่ได้เลยเราก็ต้องเจอเรื่องเเบบนี้ทุกวันเราไม่มีห้องส่วนตัวเหมือนทำไรก็อยู่ในสายตาตลอดเลยค่ะบ้านเราเป็นบ้านชั้นเดียว เราอายุ16นะคะ เราดูผิดปกติไหมคะ เราเป็นคนขี้ลำคาญ ด้วยค่ะ  เราเบื่อมากๆๆเลยค่ะมันทุกวันๆๆๆเลยค่ะเรารู้แบบบางที่เขาก้อยากเล่นนะคะเเต่เราก็เริ่มโตเเล้วนะคะ มันไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย ลำคาญจนเราอยากหนีไปอยู่คนเดียว บางทีก็ไม่อยากอยู่เเล้ว บางทีนะคะเขาแกล้งเเเหย่เล่นหรือพูดอะไรไม่คิดก็เเล้วเเต่จนเราโมโหอะคะ เราก็ชอบพูดไรไม่คิดเขาก็ด่าเราตีเราบอกว่าเราหัวสูงมั้ง เนรคุณ ขึ้นเสียง ตะคอก บางทีก็มาอารมร้ายใส่เราใส่อารมณ์เราเเต่ละคำพูดเขาคือเรามันบันทอนความรู้สึกเรานะเราไม่อยากคิดมันก็คิดเราอยากหนีไปไกลๆ เราคิดตลอดนะ ถ้าเราตั้งตัวได้หรือเรามีเงินมากพอเราก็ไม่อยากอยู่จุดนี้เเล้วเราเหนื่อย😭😢