บางอย่างมันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆนะคะ
โดยรวม แม่เราถือว่าดี เลย คือค่อนข้างให้โอกาสเราคิดเราทำ คอยซัพพอร์ตเรา แต่บางทีมันก็มีบางอย่างที่ทำให้พาลหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
ส่วนใหญ่เวลาเค้าพูดหรือทำอะไรแล้วเรารู้สึก หงุดหงิด เราจะเงียบค่ะ ไม่พูด ไม่ตอบโต้หรือแบบยิ้มๆ บางทีเวลาเหนื่อยๆ เราก็จะพูดว่าเราไม่ชอบ แค่นี้ แต่ส่วนใหญ่เราจะปล่อยค่ะ ไม่เคยทำอะไรรุนแรง
เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็เช่นพวก ท่านชอบแซวค่ะ คิดออกไหม
บางอย่างท่านก็แซวขำๆแหละค่ะ แต่เราไม่ค่อยขำ เช่นชอบพูดว่าเราขี้เกียจ เราไม่ยอมทำอะไร คือเราอยู่บ้านค่ะ เป็นฟรีแลนส์ ทำงานในคอม ก็เลยกลายเป็นคลุกอยู่บนห้องนอนทั้งวัน
บางวันแฟนเรามาช่วยทำงาน คืองานล้น ทำไม่ไหว แฟนก็มาช่วย ท่านก็แซวว่า นี่คืออฟนมาคุมทำงานใช่ไหม
เวลาทำงานก็ชอบเอะอะเปิดประตูเข้ามาพูดๆๆสักอย่างแล้วก็ออกไป ท่านคงเป็นห่วงนะคะ แต่ว่าบางที เราต้องการความสงบในการทำงาน การที่ท่านแวะมาบ่อยๆมันก็ชวนหงุดหงิด
จนเคยฝันว่าทนไม่ไหวจนเผลอตวาดไป แต่แค่ฝันนะคะ

เรื่องส่วนใหญ่คือมันเล็กมากค่ะ
แต่เราก็อดหงุดหงิดไม่ได้ นอกจากนี้ก็มีอยู่เรื่อยๆค่ะ
แม่เราเป็นพวก เก็บความลับไม่ได้ ช่วงที่เราเป็นซึมเศร้า เรารวบรวมความกล้าบอกแม่ แม่ฟังสักพัก ท่านก็พูดแต่เรื่องตัวเองค่ะ ว่าตอนโน้นตอนนี้เคยเป็นอย่างงั้นอย่างนี้ (แม่เราไม่เคยไปหาหมอ แต่ว่าหมอบอกว่าพันธุกรรมเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าค่ะ)
คือเรา แค่อยากให้แม่รู้ กลายเป็นว่า แม่เอาไปพูด ให้ญาติๆฟัง
สำหรับเรา เราไม่ชอบให้ใครรู้ค่ะ

แม่กับพ่อเราแยกทางกันได้ 8 ปีแล้ว พ่ออันนี้เราไม่ยุ่งเลยค่ะ พ่อเคยมีเมียน้อย เรารับไม่ได้

เราควรทำอย่างไรดีค่ะ

เราคิดขนาดว่าเราจะย้ายออกไปอยู่กับแฟนจะได้ทำงานช่วยกันค่ะ เราคุยกันว่าเรากำลังพยายามวางรากฐานเพื่อที่จะตั้งบริษัทได้ในอนาคต
เราอายุประมาณ 27 ค่ะ แต่ยังไม่ได้แต่งงาน