[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฌาน4 มีสภาวะ จิตที่มีอารมณ์ที่เป็นเลิศ อยู่อารมณ์เดียวคือ
ความวางเฉย ปล่อยวาง อารมณ์อื่นๆได้ทั้งหมด
อารมณ์คือสังขาร
สังขารทั้งปวงคือ เจตสิค มีเวทนา สัญญา สังขาร
ฌาน4 ระงับ กามนิวรณ์ได้หมด
มีสติที่แหลมคม ใช้พิจารณาธรรมได้ทะลุปรุโปร่ง
เวลาพิจารณษ สติปัฏฐษน4 กาย เวทา จิต ธรรม
วิปัสสนาเกิด
เห็นกายรู้ แล้วก็ปล่อยวางลง
เห็นเวทนารู้ แล้วก็ปล่อยวางลง
เห็นจิตรู้ แล้วก็ปล่อยวางลง
เห็นธรรมารมณ์รู้ แล้วก็ปล่อยวางลง
เพราะฌาน4 ไม่มีอุปาทาน
มีแต่อุเบกขารมณ์ เป็นอารมณ์เดียว
เป็นเอกคตารมณ์
ใช้พิจารณา อริยสัจจ์4
รู้ทุกข์ แล้วก็ปล่อยวางลง
รู้สมุทัยก็ปล่อยวางลง
รู้นิโรธ ก็ปล่อยวางลง
รู้มรรคก็ปล่อยวางลง
ใช้พิจารณษ ปฏิขสมุปบาท รู้อวิชชาก็ปลาอยวางลง
เพราะจิตไม่มีอุปาทาน มีแต่อุเบกขา เป็นอารมณ์เดียว
จนกระทั่งเกิด การปล่อยวางลงทั้งหมด
เกิดญาณ เป็นสังขารุเบกขาญาณ
ที่เป็นโลกียญาณ เข้าสู่โลกุตรญาณ
ทำไมพระพุทธเจ้าใช้ฌาน4 ไปพิจารณาธรรม จนบรรลุญาณได้