ขอเล่าย้อนไปตอนหนูอายุ7-12 ครอบครัวหนูปกติมากๆ(ไม่ได้ยุกับพ่อแต่พ่อก้มาหาบ้างปกติและรักเราปกติ) เราอาศัยอยู่กับก๋ง(อายุ77)(พ่อของแม่อ่ะคะ) ตั้งแต่7ขวบ เราอยู่ต่างจังหวัดและก๋งเป็นคนกรุงเทพ แม่ซื้อบ้าน

สวัสดีคือเรามาเล่าต่อจากกระทู้ที่แล้วนะ(ถึงจะไม่มีใครอ่่านก็เถอะ)https://ppantip.com/topic/36301562 คือมันมีคอมเม้นหนึ่งที่บอกให้เราบอกความในใจที่มีต่อเพื่อนคนนี้ซึ้งเราก็ใช้เวลาทำใจอญู่สักระยะหนึ่งนะ

คือหนูเป็นลูกคนสุดท้องและวันนี้เป็นเกิดของหนูปกติทุกปีแม่จะพาหนูไปเที่ยวตลอดแต่ปีนี้ไม่ได้ไปเพราะโควิดอันนี้หนูเข้าใจ แต่หนูไม่เข้าใจ ว่าทำไมวันเกิดพี่หรือวันเกิดพ่อเลี้ยง ถึงได้กินเลี้ยงกันแต่ทำไมหนู

เรื่องมีอยู่ว่าหลานเราป่วย วันแรกมีไข้ อ้วก แล้วก็ท้องเสียตามมา พี่ชายเราสังเกตุเห็นว่าหลานเราดูซึมๆเหงาๆเลยอยากพาหลานมาเล่นกับลูกเราที่บ้าน พี่ชายเราบอกว่าหลานหายไข้แล้ว เหลือแต่ท้องเสีย ส่วนตัวเราก็

คือหนูเป็นผู้หญิงแล้วมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันมาก ไปไหนด้วยกันบ่อยอยู่ด้วยกันตลอดจนมีแต่คนทักว่าเป็นพี่น้องกันหรือป่าว หนูมีแฟนมา3ปีหลังจากนั้นหนูเลิกกับเขาแล้วก็มีคนคุยมาเรื่อยๆแต่เพื่อนผู้หญิงคนนี่ไ

เป็นเหตุการ์ณที่มันไม่ควรทะเลาะกันแต่กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ..      เนื่องจากว่าเรากลับจากทำงานแล้วเห็นว่าน้องแมวป่วยแล้วเราก็กลัวว่าอดีตจะซ้ำรอยน้องแมวตัวเก่าที่น้องตายเพราะโรคนี้ .

สวัสดีค่ะ. หนูอยากหายจากการเป็นซึมเศร้าหนูทรมานเหลือเกิน  กับโรคบ้าๆนี้. อยู่ที่วิลัยหนูจะไม่แสดงออกว่าหนูเศร้าเสียใจ  หนูจะยิ้มหัวเราะซึ่งมันไม่ใช่ความสุขที่ทำให้หนูยิ้มหรือหัวเราะเหมือน เป

สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงเรียนออนไลน์ หนักหน่วงมากเลยค่ะ เรารู้สึกท้อมากกับชีวิต เบื่อหน่ายมาก หมดกำลังใจกับทุกอย่าง ไม่รู้ว่าจะหาทางออกยังไงดี บอกก่อนว่าความรู้สึกแบบนี้เรามีมานานมากเลยค่ะเกี่ยวกับกา