สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
สรุปให้ คีย์ เวิร์ด ของ กระทู้นี้ อยู่แค่ จน เรียนจบ วิศวะฯ ม รัฐฯ หน้าที่การงานดี เงินเดือน เกือบแสนบาท
อยากอวดแค่นั้นเอง
อยากอวดแค่นั้นเอง
Rabanastre ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 5106514 ขำกลิ้ง, Bring me to the moon ถูกใจ, Spirited A's way ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 2947009 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1745340 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1592644 ถูกใจ, เชอบี้VSชัคกี้ ขำกลิ้ง, หลังกระทรวง ถูกใจ, AIScript ถูกใจรวมถึงอีก 14 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 14
"อย่าไปเชื่อว่าควาพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น"
ขออภัย ที่ต้องเรียนเจ้าของกระทู้นะครับ ว่าผมต้องขอค้านชักเล็กน้อย
ผมเกิดมาไม่จนนะ แต่คุณพ่อก็เคยเป็นเด็กวัด แต่รุ่นผมนะ ไม่ใช่แล้ว
ผมไอคิวสูงมาก แต่กลับเรียนห่วยมากตั้งแต่เด็ก แต่ก็ได้กลับตัวดีขึ้นต้อน ม.ต้น
ผมใช้ความพยายาม ดิ้นรนจนสอบเข้าเรียนคณะวิศวะ ม.รัฐจนได้
ผมจบมาด้วยเกรดต่ำมากๆแค่ 2.1 ด้วยอาการหมดแรงจูงใจ ในการเรียน
ผมทำงาน และไม่พึ่งอะไรทางบ้านอีกเลย
ผมเรียนรู้ ที่จะที่จะทำงานหนัก หนักมากๆ
ผมเรียนรู้ ว่าเราต้องทำ3เท่า เพื่อผลกลับมา1เท่า
ผมเรียนรู้ ที่จะเกิบเงิน (เก็บ50%) (ให้แม่10%)
ผมได้เงินเดือนสูงสุด ไม่เกินแสนบาทเหมือนคุณ
ผมต้องตกงานตอนน้ำท่วมใหญ่ และไม่เคยได้งานทำอีกเลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ใหน
ผมไม่ได้เสียใจ กับความพยายาม ที่ผ่านมาของผม
ด้วยไอคิวของผม กับความพยายามของผม ผมควรมีเงินเก็บมากว่านี้สองเท่า
แต่มันคงเป็นกรรมของผมเอง ที่ผมไม่เคยโชคดี(โชคร้ายตลอด)ในหน้าที่การงาน
และยังเคยถูกโกงเงินไปหลายล้าน แต่เงินที่เหลือ มันก็ยังพอให้ผมใช้ไปจนตายได้
ผมเกษียณแล้ว ตอนอายุเกีอบ41ปี (น้ำท่วม54)
ได้โปรดอย่าบอก ว่าความพยายามไม่มีผลอะไร
เพราะคุณอาจจะ ยังพยายาม ไม่มากเพียงพอ
ความฉลาด ก็เป็นปัจจัย บางครั้งเราอาจตัดสินใจผิดผลาด
ดวง ก็เป็นปัจจัย บางครั้งเราอาจโดนโกง หรือดวงมันซวย
วินัย ก็เป็นปัจจัย ไร้วินัยก็เก็บเงินไม่ได้
แต่อย่าโทษความพยายาม เพราะความพยายามเป็นปัจจัยแรกๆ ในการสู้ชีวิต
ในชีวิตผม ผมรับลูกน้อง ไม่ได้วัดที่ความเก่ง แต่อยู่ที่ความอึดถึกทนครับ
ขออภัย ที่ต้องเรียนเจ้าของกระทู้นะครับ ว่าผมต้องขอค้านชักเล็กน้อย
ผมเกิดมาไม่จนนะ แต่คุณพ่อก็เคยเป็นเด็กวัด แต่รุ่นผมนะ ไม่ใช่แล้ว
ผมไอคิวสูงมาก แต่กลับเรียนห่วยมากตั้งแต่เด็ก แต่ก็ได้กลับตัวดีขึ้นต้อน ม.ต้น
ผมใช้ความพยายาม ดิ้นรนจนสอบเข้าเรียนคณะวิศวะ ม.รัฐจนได้
ผมจบมาด้วยเกรดต่ำมากๆแค่ 2.1 ด้วยอาการหมดแรงจูงใจ ในการเรียน
ผมทำงาน และไม่พึ่งอะไรทางบ้านอีกเลย
ผมเรียนรู้ ที่จะที่จะทำงานหนัก หนักมากๆ
ผมเรียนรู้ ว่าเราต้องทำ3เท่า เพื่อผลกลับมา1เท่า
ผมเรียนรู้ ที่จะเกิบเงิน (เก็บ50%) (ให้แม่10%)
ผมได้เงินเดือนสูงสุด ไม่เกินแสนบาทเหมือนคุณ
ผมต้องตกงานตอนน้ำท่วมใหญ่ และไม่เคยได้งานทำอีกเลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ใหน
ผมไม่ได้เสียใจ กับความพยายาม ที่ผ่านมาของผม
ด้วยไอคิวของผม กับความพยายามของผม ผมควรมีเงินเก็บมากว่านี้สองเท่า
แต่มันคงเป็นกรรมของผมเอง ที่ผมไม่เคยโชคดี(โชคร้ายตลอด)ในหน้าที่การงาน
และยังเคยถูกโกงเงินไปหลายล้าน แต่เงินที่เหลือ มันก็ยังพอให้ผมใช้ไปจนตายได้
ผมเกษียณแล้ว ตอนอายุเกีอบ41ปี (น้ำท่วม54)
ได้โปรดอย่าบอก ว่าความพยายามไม่มีผลอะไร
เพราะคุณอาจจะ ยังพยายาม ไม่มากเพียงพอ
ความฉลาด ก็เป็นปัจจัย บางครั้งเราอาจตัดสินใจผิดผลาด
ดวง ก็เป็นปัจจัย บางครั้งเราอาจโดนโกง หรือดวงมันซวย
วินัย ก็เป็นปัจจัย ไร้วินัยก็เก็บเงินไม่ได้
แต่อย่าโทษความพยายาม เพราะความพยายามเป็นปัจจัยแรกๆ ในการสู้ชีวิต
ในชีวิตผม ผมรับลูกน้อง ไม่ได้วัดที่ความเก่ง แต่อยู่ที่ความอึดถึกทนครับ
สมาชิกหมายเลข 6180914 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1745340 ถูกใจ, AIScript ถูกใจ, แมวแว่นอ้วน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2891250 ถูกใจ, TIKSENG ถูกใจ, ไข่เจียวมิชิลิน ถูกใจ, คนดีผีคุ้ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4187992 ถูกใจ, กว่างกว๊าง ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ผ่านโลกมาจนอายุ 44 ปี เพิ่งเข้าใจนะ อำนาจ วาสนา บารมี มันแข่งกันไม่ได้จริง ๆ
https://www.youtube.com/watch?v=CuszsNXu1Sg&feature=share&fbclid=IwAR06206kFfLbd-Lb44_aEPVlpda_6EdcNo1f-oZjfKDsLjVqdHDAWY704mA
คนเราเกิดมาเป็นอะไรต่างหาก อย่าไปเชื่อว่าควาพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น มันอาจใช้ได้จริงสำหรับบางอย่าง แต่บางอย่างใช้ไม่ได้
แม้กระทั่งความรัก คนที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ อะไรที่ใช่มันก็เป็นของเรา เรื่องฐานะและการศึกษา รวมถึงเรื่องอื่นก็เหมือนกัน
ถ้ายกตัวอย่างที่ผมเองเลยนะครับ ผมเกิดมายากจนเรียนไม่เก่ง เรียนแค่ปานกลาง ดิ้นรนจนสอบเข้าเรียนคณะวิศวะ ม รัฐจนได้ แต่สอบเข้าแพทย์อย่างที่ฝันไม่ได้ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาทำงานโรงงาน ก็พยายามอดทนทำงานหนักไป แต่ก็ไม่ก้าวหน้าบัดนี้เงินเดือนยังอยู่ที่ ไม่เกินแสนบาท โดนคนดูถูกสารพัด ทั้งเพื่อนรวมงาน ผจก ญาติ ๆ ดูผิวเผินเหมือนล้มเหลว แต่ชีวิตมันก็แปลกนะ สมัย 10 ปีก่อนผมเริ่มทำธุรกิจเล็ก ๆ ตั้งแต่ขายออนไลน์มาจนกระทั่งเปิดร้านทำกิจการตนเองไปพร้อมกับทำงานบริษัท ได้แต่งงานกับคู่ชีวิตที่ดีมาก เป็นข้าราชการใน สธ (แบบไม่นึกไม่ฝัน ) ทุกวันนี้มีเงินเก็บเข้าบัญชีเดือนละ 2-3 แสนบาท ช่วงแย่โควิดยังมีเงินเก็บเดือนละ 1-2 แสนบาท ดูผิวเผินเหมือนชีวิตจะดีประสบความสำเร็จมาก ตรงกันข้ามกับการทำงานและการเรียนมหาลัยเลยใช่ไหม ที่ล้มเหลวทั้งคู่
- ถามว่าวันนี้อยากรวยมีเงิน 100 ล้านแบบเค้าไหม อยากใจจะขาด แต่วาสนามันไม่มีทางไปถึงแน่ ๆ ต้องออกปากบอกคนอื่นทั้งน้ำตาว่า แค่นี้ก็พอเพียงแล้วเริ่มแก่แล้วไม่อยากขออะไรไปมากกว่านี้
- ผมมีรถสปอร์ตขับ แต่แน่นอนว่ามันแค่รถสปอร์ต อยากมี Supercar เฟอรรารี่ แต่ฐานะมันไม่ให้
- ย้อนเวลากลับไป อยากจีบคนสวย อยากจีบคนเคยรักแต่สมัยนั้นยากจนทำไม่ได้ ไม่มีเงิน แต่มาแต่งงานกับคนน่ารัก คนจิตใจดีแบบภรรยาอย่างเหลือเชื่อ โลกเรานี้มันก็ตลกดี
- อยากทำงานบริษัทเป็นระดับ GM หรือ CEO แต่วาสนาเราเป็นได้แค่วิศวกร ทั้งที่เรื่องการงานเรามองขาด แต่ไม่กล้าพูดเพราะเราเป็นลูกน้องเขา คนมองว่าเราด้อยกว่าไม่มีความคิด ผมมองคนอื่นขาดนะว่าทำแบบนี้ไม่เจริญแน่ ๆ หรือคนคิดแบบนี้มันเป็นได้แค่ลูกน้องเขาจริง ๆ แต่ผมกลับไม่สามารถทำงานบริษัทให้ประสบผลสำเร็จได้ หรือไม่ใช่ทางของเรา
ผมเชื่อว่าหลายอย่างในชีวิตเป็นแบบที่น้าเน๊กพูด อะไรที่ไม่ใช่เราทำไปก็ไม่สำเร็จ บางอย่างมันใช่มันก็จะเป็นของเราเอง