คบกันมา 3 ปี ปกติเวลาคุยกัน เจอกันเขาดูดี น่ารักเป็นผู้ใหญ่ คือดีจริงๆตรงนี้ไม่ขอพูดเยอะต
แต่ปีนึงที่อยู่ด้วยกันมาช่วงวันหยุด อยู่ด้วยกันตลอด24ชั่วโมง มันทำให้เราตาสว่างเยอะมาก เช่น สูบบุหรี่บ่อย สูบแต่ละครั้งเปิดประตูรับยุงจนสูบเสร็จถ้าเราไม่ดูก็เปิดอย่างนั้นทุกครั้ง  ทิ้งขยะเปียกทุกอย่างลงในชักโครก ฉี่เลอะเทอะ ไม่กด ไม่อาบน้ำเป็นวัน  ตะโกนคุยโทรศัพท์เสียงดัง  เอารองเท้าเลอะโคลนเช็คพรมในห้อง  ห่วงกินกลัวเรากินหมด กลัวเขาไม่อิ่ม กินของทุกอย่างที่ซื้อมาเผื่อพรุ่งนี้หมดในคราวเดียว ตอนนี้อ้วนเป็นคนละคนกับตอนแรกมาก กินตลอดเวลา เวลาดึงเราไปกอดไปหอมดึงแรงๆกอดแรงๆจนเจ็บตัวแทบกระดูกแตก เขาตัวใหญ่เราตัวเล็ก เขาแรงเยอะมาก
และทุกอย่างที่พูดมาเป็นเรื่องเล็กน้อยมากถ้าคุยกันแล้วมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง แต่มันหงุดหงิดรำคาญจนรับไม่ไหวตรงที่เราบอกเขา ด่าเขา หลายรอบแต่เหมือนลมพัดผ่านจนเรารำคาญแบบสุดๆแล้วตอนนี้ เพราะยุงกัดจนลายหมดแล้ว ฉีดจนคนจะตายก่อนยุงแล้ว. กับข้าวเราจ่ายเราไปซื้อ เรายอมทำเพราะเขาไม่ยอมไป  เร่ลองดูมาเป็นปีละเขาก็ไม่สำนึกที่เราทำไป. จนเราคิดวาเราอยู่คนเดียวดีกว่า  โสดจนตายดีกว่าจะอยู่กับคนแบบนี้  รักนะ แต่เหนื่อยหน่ายอยู่คนเดียว ผู้ชายเขาเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ยคะ เห้อ ไม่รู้จะบอกยังไงพูดยังไงกันแล้ว หงุดหงิดรำคาญ

เพิ่มเติม
อีกอย่างคือเขานอนกรน นอนกัดฟัน ต้องนอนคนละที่แต่ก็ห้องเดียวกันมันก็ได้ยินอยู่ดี. รู้สึกว่าเขาเป็นคนมีกรรมไม่ดีเยอะก็ตอนนอนนี่แหล่ะ  คือนอนละเมอ  เสียงดังพูด ร้อง หายใจแรง รวมๆอยู่ตลอดคืน ที่รู้เพราะนอนฟังทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยค่ะ  แต่บางวันเราก็หลับบ้าง  แต่รวมๆแล้วคิดว่าถ้าเราได้เขาเป็นสามี เราคงทำเวรกรรมไว้เยอะมาก  คงนอนทรมานไม่ได้นอนไปตลอดชีวิต  แล้วอนาคตคนสูบบหรี่ก็คงไม่พ้นดูแลเขาตอนเป็นมะเร็ง.  คิดแล้วถอนตัวอย่างไม่ลังเลค่ะ 😰😰