คือเราเกิดมาตอนแรกอยู่ที่ราชบุรีกับแม่และพ่อแต่พ่อเราทำงานอยู่ต่างจังหวัดเลยมาให้เราได้ตอนเย็นทุกๆวันเสาร์อาทิตย์และแม่เราเหนื่อยที่ต้องเลี้ยงเราคนเดียวเลยติดต่อไปหายายซึ่งเป็นแม่ของแม่พอติดต่อได้ก็เลยย้ายกลับไปอยู่ด้วยกันที่สามพราน(บอกก่อนนะคะว่าช่วงเวลาที่เรายังเด็กยายกับแม่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะแม่มาเรียนที่ราชบุรี)​แล้วพอเรากับยายมาอยู่ด้วยเราก็อายุประมาณเข้าอนุบาล2ค่ะแล้วครั้งแรกที่เราเริ่มไม่ชอบเลยคือบิดเราจนเขียวตอนนั้นเราแค่เล่นของเราอยู่ดีๆแล้วเค้าเรียกเราแต่เราไม่ได้ยินเพราะเราอยู่ชั้น2ยายอยู่ชั้น1แล้วยายก็โมโหว่าเรียกแล้วทำไมเราไม่ลงไปเราก็เลยบอกขอโทษจ้ะยายหนูไม่ได้ยินเสียงพัดลมกับทีวีดังเค้าเริ่มทำร้ายเราตั้งแตนั้นมาและมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆจนเราย้ายมาอยู่ไปอีกจังหวัดหนึ่งตาเราก็มาอยู่ด้วยแล้วทีนี้มีอยู่วันหนึ่งทีบ้านช่วยกันทำความสะอาดบ้านเพราะจะขึ้นปีใหม่แล้วเรากับครอบครัวก็มาเก็บของหน้าบ้านตอนนั้นยายบอกให้เรากับแม่เราช่วยขัดรองเท้าแล้วเอาไปตากตอนนั้นประมาณ20คู่เพราะนวมของทุกคนและจึดนั้นเป็นอีกจุดนึงที่ทำให้เราเริ่มอยากนับถือเขาเป็นยายก็คือเราทำผิดอะไรซักอย่างนี่แหละแล้วเค้าก็เอารองเท้าตอบปากเรา(ปล.แรงมาก)​เพราะรอบๆปากเราเป็นรอยจางๆของพื้นรองเท้าหลังจากนั้นก็เอามีดมาจ่อคอ, เอาจานฝาดหัว, เอาขวดน้ำทีมันเป็นขวดแก้วทุบหัวเรา(มีรอยฟกช้ำขึ้นปูดเป็นลูกมะนาว)​หลายอาทิตย์กว่าจะหาย, ปาของใส่หัวจนหัวโน,เอาไม้กวาดหยักไย่ฝาดจนเป็นแนวข้างหลังบวมขึ้นมา, เอาไม้แขวนเสื้อมาตีที่หน้าไม่ยัง(อันนี้ล่าสุดเลยค่ะ)​จนเราปวดมากและขึ้นรอยเป็นแนวบางอย่างเราอาจจะทำผิดมากๆไปบ้างแต่เราก็ขอโทษมาโดยตลอดจนมาปัจจุบันบางอย่างเราไม่ได้ผิดอยู่เงียบๆก็โดนด่าเราเลยไม่ขอโทษแต่เราจะไม่ตอบโต้อะไรเลยตอนที่เค้าโมโหนอกจากนิ่งจนมีครั้งหนึ่งเค้าเอาบวดน้ำพลาสติดขวดที่มีน้ำเต็มมาฝาดกระหน่ำที่น่องขาเราตอนแรกคืดว่าแค่ขวดพลาสติกแป๊ปเดียวก็หายเจ็บแต่เปล่าเลยค่ะเราเดินแล้วเจ็บตรงน่องขาอยู่หลายอาทิยย์มากจนเราไม่ไหวเลยตะโกนสวนกลับไปอันนี้เรารู้ว่าเราผิดแต่เวลาเราทำผิดอะไรกับแม่เราแม่เราจะใช้เหตุผลสอนค่อยๆพูดเสมอเราจึงเชื่อฟังแม่มากกว่ายายเพราะชอบใช้อารมณ์เป็นหลักและเค้ายังพูดทำร้ายจิตใจเราตั้งแต่เราอนุบาล1ตอนเราอยู่อ.1ชอบบอกว่าเราเป็นลูกเก็บมาเลี้ยงซึ่งตอนนั่นเรายังเด็กเราก็คิดไม่ได้ว่าเค้าประชดเราแอบไปร้องไห้คนเกียวและตอนเด็กเราถูกกักขังไม่ให้ออกไปพบปะผู้คนหรือเล่นกับรเพื่อนเลยจนกว่ายายเราจะอนุญาตเราก็มีแอบไปเล่นบ้างเพราะเราอยากมีเพื่อนแต่พอกลับมาบ้านจะโดนไม้แขวนเสื้อกระหน่ำตีที่หน้าแข้งและน่องขาเราจนมีครั้งนึงเลือดซิบเนื้อเกือบแตกแต่ไม่แตกและชอบด่าเราตอนนี้ว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานแย่งหมาเกิดรกโลกซึ่งพอเราฟังมันเสียใจว่าทำไมคนเป็นยายหลานกันมันต้องด่าต้องทำกันถึงขนาดนี้สินและพูดด้วยวิธีอื่นไม่เป็นหรอเราก็เลยบอกพ่อแม่พ่อแม่​เราพ่อแม่เราก็จะบอกว่าทนๆไปลูกให้แม่ได้ทดแทนบุญคุณตากับยายก่อนส่วนพ่อเรายังทำงานอยู่ต่างจังหวัดและมาหาเราทุกๆวันเสาร์อาทิตย์เหมือนเดิมแต่มาค้างคืนด้วยแต่เราทนไม่ไหวแล้วเหนื่อยเหลือเกินไม่ไหวแล้วตอนนี้เราอายุ15ค่ะขึ้นม.4เราเป็นคนตลก, ทำงานบ้านได้ทุกอย่าง, อารมณ์ดี แต่พอกลับมาบ้านก็จะหดหู่