แม่หนูบ้านนอกค่ะคือ หัวบ้านนาที่ไม่ใช่ที่ดีเลยค่ะ ทะเลาะกับพ่อแอบคุยกับเพื่อนสมัยเรียนบ้านนอกตัดสินในย้ายกลับมาเพื่อมาอยู่ใกล้มัน ลากหนูกับน้องมาด้วย สร้างกระต้อบในสวนยางไม่มีไฟไม่มีน้ำประปาด้วยมันมาอยู่ด้วย ผลาญทุกสิ่งอย่างที่พ่อทำไว้รถของพ่อก็ขี่จนพัง หมอแบต ข้าว ที่นอน ใช้ของตายายพ่อหนูหมด ตายายไล่ ชาวบ้านนินทา มันไปแม่ก็ทะเลาะกับตายายหลังจากนั้นก็ไม่ส่งเสียหนูกับน้องพ่อโอนให้ตลอด ไม่ทำนาทำสวนตัวเอง ไปทำงานใต้กับมันส่งเงินมาเดือนละ3000จ่ายงวดรถ ค่ากินอยู่ก็พ่อเหมือนเดิม กลับขึ้นมาไม่มีเงินสักบาท ว่างงานไม่ทำการทำงานนอนอยู่บ้าน กับข้าวกับปลาให้หนูซื้อให้กิน สักพักไปอยู่บ้านมันเอารถไปให้มันขี่ หนูบ่น ก็พากันไปออกรถมากัน แม่ไม่กลับบ้านพักใหญ่ ไม่จ่ายงวดรถเลยตั้งแต่ขึ้นมา บอกพ่อให้ช่วยงวดรถทั้งที่พ่อไม่ได้รับรู้ด้วยเลยตอนไปออก ทุกอย่างที่ใช้เงินพ่อโอนให้หนูทั้งหมดแม่ไม่ได้ให้เลยหลังแม่เลิกทำนาตัวเอง บอกให้พ่อโอนให้1400 สรุปหายไปเลยพักใหญ่ไม่กลับมา กลับมาตอนทะเลาะกันให้หนูไปรับ5ทุ่มเที่ยงคืนตลอด เพราะเงินหมด สุดท้ายไม่ทำงานนอนอยู่บ้านทั้งวันเล่นเน็ตเล่นเฟสข้าวก็รอหนูซื้อมาให้  สุดท้ายวันนี้หนูเสัยใจที่สุดคือเขามายึดรถไปซึ่งมันจำเป็นกับหนูมาก หนูต้องขับไปโรงเรียนกับน้อง แม่ไม่กระเตื้องเลยนอนเล่นเฟสไม่สนใจ หนูจุกจนน้ำตาคลอ ทำไมแม่หนูเป็นแบบนี้ หนูเคยเตือนแม่แล้วด่าก็แล้วแม่ก็ยังทำตัวแบบเดิม "ถ้ามันลำบากทำไมยังอยู่กับแม่หล่ะ"ตอนนี้หนูย้ายไปอยู่กับพ่อได้แล้ว แต่หนูไม่กล้าทิ้งแม่ หนูกลัวแม่จะเสียใจ"งานก็ไม่มีปล่อยมันยึดไปเลย"พูดติดตลกทั้งที่มันไม่ตลก ปัดความรับผิดชอบอย่างนี้ก็ได้หรอ ตอนเด็กๆอยู่กทม.มีภาพจำที่พ่อแม่สร้างไว้แม่ที่ดี ทำงานบ้าน ไม่พูดคำหยาบ ไม่กินเหล้า หน้าตาดูดีตอนนี้พังไปหมดไหนจะการกระทำอีก คือหนูเหนื่อยมากเลยหนูรักแม่นะแต่ทำไมแม่ทำแบบนี้กับหนู