ทุกคนคือเราจะมาระบายเรื่องในชีวิตให้ฟังคือเราเป็นเด็กบ้านนอกคนนึงตอนเด็กพ่อแม่ของเราทะเลาะกันบ่อยมากและอีกตามเคยพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันอีกแล้วพอจบเรื่องแม่เราก็เดินไปหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำมาด้วยความที่สัญชาติณาญมันบอกว่าแม่กำลังจะฆ.ต.ตจึงรีบห้ามพ่อก็วิ่งเข้ามาห้ามจนแม่สงบสติอารมณ์พอตกเย็นพ่อแม่ก็ยังทพเลาะกันอีกพ่อพุ่งเขาไปบีบคอแม่แล้วจับแม่กดพื้นย่าก็รีบเข้ามาห้ามเราในตอนป.1ทั้งกลัวทั้งตกใจพอได้สติก็รีบเข้าไปช่วยแม่แต่ถูกพ่อถีบหน้าจนเลือดกำเดาไหลเลยวิ่งไปขอความช่วนเหลือจากญาติวิ่งไปเท้าเปล่าเหยียบก้อนหินแหลมก็ไม่สนใจล้มก็ลุกขึ้นมาวิ่งต่อมือเท้าถลอกมีแต่เลือ*พอญาติไปช่วยจนเรื่องจบแม่ก็รีบวิ่งมากอดเราแน่นและนั่งกินข้าวเราพยายามปิดแผลไม่ให้ใครเห็นแต่แม่ก็ดันเห็นแม่ร้องให้ออกมาแล้วบอกว่า"หนูไม่ต้องทำเพื่อแม่ก็ได้"และดูเหมือนพ่อจะรู้สึกผิดเลยไปเก็บตัวในห้องแต่เรารู้สึกแปลกๆเลยให้อาพังประตูเข้าไปเห็นพ่อนอนน้ำลายฟูมปากจึงรีบพาส่งโรงพยาบาลพอพ่อหายดีก็มาก็ดีกันพอเราขึ้นป.5แม่ก็เป็นมะเร็งเต้านมลามไปทั่วตัวเราต้องหยุดเรียนเป็นเดือนเพื่อมาดูแลแม่ที่ราชรีคนเดียวในวัย11ดูแลบางครั้งก็โมโหที่แม่ดื้อมีวันนึงยื่นโจ๊กให้แม่ที่ไม่ได้สติกินปกติถ้าแม่ไม่ได้สติแม่จะเกลียดเราแล้วถามว่าเป็นใครแต่วันนั้นแม่บอกว่าให้ลูกกินเถอะแม่ไม่อยากให้หนูอดจนแม่ความดันต่ำถึงได้รู้ว่าแม่ไม่ไหวแล้วพี่พยาบาลบอกว่าจะขอโทรหาพ่อเราเพราะหัวใจแม่เต้นช้าลงเรื่อยๆพอพ่อรู้พ่อก็เรียกชื่อแม่หัวใจแม่ก็หยุดเต้นไปเลยอยู่กับแม่จนวินาทีสุดท้ายนี้มันโคตรทรมานอยากย้อนเวลากลับไปอยู่กับแม่คิดถึงแม่มากตอนที่แม่เสียตอนป.6เราร้องไห้หนักมากต่อมาเราก็มีภาวะซึมเศร้าและไข้เลือดออกต้องนอนโรงบาลจนแทบไม่ได้เรียนช่วงที้กลับมาก็โดนเพื่อนบลูลี่ทุกปีไม่มีเพื่อนอยากคบกับเราบวกกับเราเป็นอะไรไม่รู้ที่ชอบยันเดเระและเอาไปทำแค่กับสิ่งของแต่พออยูกสัตว์รู้สึกอยากจะบีบคอสัตว์พวกนั้นให้ตุยเราควบคุมตัวเองไม่ได้เลยใจสั้นมือสั่นไปหมดไม่รู้จะช่วยไงดี