เรามีน้องคนนึงเป็นน้องคนเล็ก น้องเราเป็นลูกหลงอายุห่างจากเรา 16 ปี ด้วยความที่อายุห่างกันเยอะ เรากับน้องเลยโตมาคนละแบบ เราโตมาในยุคที่พ่อแม่ยังไม่ได้ร่ำรวยสบายมาก จำได้ว่างานบ้านเรากับพี่ชายมีหน้าที่ต้องช่วยกันทำตลอดเพราะพ่อแม่แค่ทำงานนอกบ้านก็แทบจะไม่มีเวลาแล้ว วันไหนลืมทำหรือทำไม่เรียบร้อยพ่อแม่จะดุเลย เวลาอยากได้ของอะไรพ่อแม่ก็บอกให้ต้องค่อยๆเก็บเงินมาซื้อเอง ไปขอพ่อแม่เลยแทบจะไม่มีทางได้ ช่วงมัธยมกับมหาวิทยาลัยเราขยันเรียน ขยันทำกิจกรรม และทำพาร์ทไทม์หลายอย่าง เพื่อจะได้มีประสบการณ์และผลการเรียนที่ดีไปทำงานจริง เรียนจบเรากับพี่ชายก็รีบหางานทำเพื่อจะได้ไม่ต้องรบกวนเงินพ่อแม่ และช่วยส่งเสียน้องด้วย ส่วนน้องเราโตมาตอนพ่อแม่พอมีฐานะแล้ว พ่อแม่เลี้ยงน้องต่างจากตอนเลี้ยงเรามาก น้องเราโดนสปอยล์เยอะ อยากได้อะไรพ่อแม่จัดให้ งานบ้านอะไรไม่เคยทำเลย พ่อแม่ใช้เราทำตลอดไม่เคยใช้น้อง น้องร้องอยากได้อะไรพ่อแม่ให้ง่ายๆเลย ไม่มีต้องมานั่งเก็บเงินซื้อแบบสมัยเรา เราเคยเตือนพ่อแม่ด้วยว่าทำแบบนี้เดี๋ยวน้องเสียนิสัย พ่อแม่ก็จะตอบว่าก็น้องมันอยากได้ ซื้อให้มันไป เรื่องเรียนน้องก็ไม่ได้ขยันอะไรมากเรียนๆเล่นๆ ติดเกมส์เล่นเกมส์ดึกดื่นถึงเช้าประจำ แต่น้องเป็นเด็กหัวดี ผลการเรียนเลยออกมาดีกว่าเรากับพี่ชายและสามารถสอบเข้าม. ระดับทอปของประเทศได้ สมัยมหาวิทยาลัยน้องเราไปเช็คชื่อแล้วกลับบ้านมานอนมาเล่นเกมส์ตลอกไม่ยอมนั่งเรียน พ่อแม่ก็ไม่ว่าน้องด้วยท่านบอกว่ามันจะเข้าเรียนหรือไม่เข้าเรื่องของมันมันเรียนผ่านเกรดใช้ได้ก็โอเคแล้ว เราเคยบอกให้น้องไปหากิจกรรมอะไรทำ หรือทำพาร์ทไทม์จะได้ไม่หมดหมุ่นกับเกมส์ และเป็นการหาประสบการณ์ แต่น้องก็ไม่ไปบอกขี้เกียจ ตอนเรียนจบน้องก็ไม่ยอมไปทำงานขอพ่อแม่พักปีนึง พ่อแม่โอเค เราถามน้องว่าจะไปเรียนอะไรเพิ่มช่วงหนึ่งปีนี้ น้องบอกไม่เรียน สิ่งที่น้องเราทำในหนึ่งปีนี้คือการใช้เวลาไปกับการนั่งเล่นเกมส์ และดูการ์ตูน ตอนนั้นเราค่อนข้างไม่พอใจที่น้องเผาเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ไปเตือนพ่อกับแม่ ท่านก็เข้าข้างน้องบอกว่าน้องเพิ่งเรียนจบ ให้น้องปิดเทอมอีกครั้งก่อนไปทำงาน ปัจจุบันนี้น้องเราทำงานมา 3-4 ปีแล้วเงินดีด้วย

เล่ามายาวเข้าปัญหาของเราเลยค่ะ เรามองน้องแล้วเรารู้สึกอิจฉาน้องค่ะ อิจฉาทุกเรื่องเลย ทั้งเรื่องการเลี้ยงดูที่พ่อแม่สปอยล์น้องทุกอย่าง ดุด่าน้อยมาก ทำผิดก็หยวนๆตลอด แต่กับเรากว่าจะขออะไรได้แต่ละอย่างยากเย็นมาก ทำผิดนิดหน่อยโดนตีโดนดุ ใจนึงก็เข้าใจว่าน้องเกิดมาตอนที่บ้านเริ่มมีฐานะแล้ว อีกใจก็ไม่เข้าใจทำไมน้องโดนสปอยล์ขนาดนี้ เรื่องเรียนก็อิจฉาเราขยัน น้องติดเกมส์ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยน้องกลับเรียนเก่งและจบมหาลัยที่ชื่อเสียงดีกว่าเรา(เราได้เกรดเยอะกว่าได้เกียตรนิยม แต่น้องจบม. ท็อปประเทศ) เรื่องหน้าที่การงานก็อิจฉาเทียบตอนอายุเท่ากันน้องเราไปไกลกว่าเราเยอะ ทั้งที่น้องเริ่มทำงานช้าปีนึงด้วยเพราะเรียนจบไม่ยอมทำงานเลย เราจะจัดการความรู้สึกอิจฉานี้ยังไงดีคะ เราไม่ชอบเลย แต่หยุดคิดไม่ได้ เวลามองน้องเรารู้สึกอิจฉาตลอดว่าทำไมคนที่พยายามทุกอย่างอย่างเรา สู้คนที่แทบไม่พยายามอะไรเลยไม่ได้