สวัสดีค่ะ ฟังเราอธิบายก่อนนะคะ เรามีน้องสาว อายุห่างกัน 2 ปี ที่สนิทและรักกันมากๆ อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ตัวติดกัน น้องสาวเราเป็นคนสวย น่ารัก และมีเสน่ห์มาก เป็นที่รักของคนรอบข้างมาตั้งแต่เด็กๆ เราเองก็รักและภูมิใจที่มีน้องน่ารักมากๆ ทั้งที่คิดอย่างนั้นแท้ๆ


ตั้งแต่เด็กเรามักจะโดนบูลี่ จากญาติ เพื่อนๆ คนรอบตัวอยู่ตลอด เพราะเราเป็นคนอวบมาตั้งแต่เด็ก ส่วนน้องก็ได้รับแต่คำชมว่าสวยมาตลอด เราก็ไม่ได้คิดอะไร เราชอบกิน งั้นขอเอาดีทางอื่นแล้วกัน เราเลยตั้งใจเรียน เป็นเด็กกิจกรรมของโรงเรียน สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนจนเป็นที่รักของอาจารย์ และผู้ปกครอง เพราะเราเป็นเด็กดี

เราจะเป็นที่รักและเอ็นดูในสายตาของผู้ใหญ่ รุ่นพี่ เพราะเราขยันเรียน ขยันทำงานด้วย แต่กลับกัน เราไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อนมักจะชอบหมั่นไส้เรา เพราะครูรัก หรือไม่ก็กลัวเราจะฟ้องครูถ้าทำอะไรไม่ดี เราพยามเฟรนลี่กับทุกคน พยามพูดคุยให้สนุกกับเพื่อนๆแต่ทุกครั้งมันจะออกมาเกร็งๆ เพื่อนๆก็ดีกับเราแบบมารยาท …ซึ่งเราก็ยังคิดว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็เป็นเด็กดีของผู้ใหญ่

ส่วนน้องเราก็เริ่มรับงานถ่ายแบบนั้นแต่ตอนเรียน เลยไม่ค่อยได้สนใจการเรียนมากเท่าไหร่ บวกกับน้องเป็นคนหัวช้าเรื่องเรียน เลยเอาดีด้านงานศิลปะ กับถ่ายแบบแทน เจอสังคม มีเพื่อนเยอะ โดยที่ไม่ต้องไปตีสนิทกับใคร ทุกคนก็อยากสนิทกับน้องแล้ว เพราะว่านอกจากสวย น้องเราเป็นคนขี้อ้อน สกินชิพ ตลก คุยสนุก ทั้งผู้หญิงผู้ชาย เลยหลงรักน้องได้หมด ไม่เว้นผู้ใหญ่ที่แพ้ความขี้อ้อนของน้อง

เวลาผ่านมาเราก็เริ่มอิจฉาน้อง ว่าเอ๊ะ ทำไมเราพยามทำทุกอย่างขนาดนี้ ยังไม่เป็นที่รักของทุกคนได้มากเท่าน้องนะ เราก็อยากให้มีคนรักเราเยอะๆเหมือนกัน …บางคนอาจจะคิดว่า ไม่จำเป็นต้องมีคนรักเยอะ แค่มีคนรักจริงก็พอใช่ไหมคะ แต่สำหรับเรา นอกจากคนในครอบครัว ถ้าเป็นในสังคมคือเราจะถูกมองข้ามตลอด ซึ่งต้องยอมรับจริงๆนะคะว่ามันเศร้า ทุกคนที่เราเจอสุดท้าย จะเข้าหาเรา ทำดีกับเราเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น บางคนสุดท้ายก็หักหลังเรา

เราก็ยังคิดในทางที่ดี อย่างน้อยเรายังมีครอบครัว พ่อแม่ที่รักเรา กับน้องสาวที่น่ารัก

พอเวลาผ่านไปนานขึ้น วัยทำงาน น้องสาวเราก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ นิสัยก้าวร้าวขึ้น ไม่ค่อยทำงาน ส่วนใหญ่จะมาอยู่กับเรา (ตอนนี้เราทำงานเดือนหลักแสน แต่ไม่ใช่งานสูงส่งอะไร แค่เราทำงานหนัก เพราะเป็นพี่คนโต ภาระเยอะ เลยต้องทำงานเยอะหน่อย)

น้องค่อนข้างติดเพื่อน ติดปาร์ตี้ แล้วก็เริ่มมีเรื่องผู้ชายเข้ามา ซึ่งมันแน่อยู่แล้ว เรากับแม่เครียดมาก พยามตักเตือนน้อง น้องก็ไม่ฟัง แต่ผ่านไปช่วงเวลาหนึ่งน้องก็ปรับปรุงตัวขึ้นตามช่วงอายุ แต่กลายเป็นว่าระยะห่างของเรากลับมีมากขึ้นไปแล้วด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างระหว่างนั้น…..

น้องเราเริ่มอวบขึ้น จนโดนทักจากคนรอบข้าง เป็นช่วงแรกของชีวิตเลยมั้งที่น้องโดนติเรื่องรูปร่าง เราเลยคิดว่า งั้นเราลองลดน้ำหนัก ดูแลตัวเอง ให้สวยหุ่นดีเหมือนน้อง อะไรๆอาจจะดีขึ้นก็ได้ เราเลยชวนน้องคุมอาหารออกกำลังกาย ซึ่งน้องก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ส่วนเราก็เคร่งมากๆๆ จนน้ำหนักลดไปเกือบ 20 กิโล ผอมกว่าน้องแล้ว

สิ่งที่ได้คือ แน่นอน หนึ่ง สุขภาพและความรู้สึกรักตัวเองมีมากขึ้น มีความสุขกับตัวเองที่สุดเท่าที่เคยรู้สึกมา ใส่อะไรก็สวย เริ่มมีคนทักคนชม เรารู้สึกดีมากๆ ในช่วงแรกหลังจากที่ลดได้

หลังจากนั้นผ่านไปพอฐานะการเงินเราดีขึ้น เราเริ่มทำงานน้อยลง หาเวลาใช้ชีวิตบ้าง เพราะที่ผ่านมาเราไม่เคยไปปาร์ตี้ แฮงค์เอ้าท์กับเพื่อน หรือใช้ชีวิตให้สนุกๆเลย คงเป็นอีกสาเหตุที่เราไม่มีเพื่อนเพราะเราเป็นคนน่าเบื่อ คิดแต่เรื่องเงิน กับงาน

แต่ปัญหาก็ยังมี เราเป็นคนคุยไม่สนุก ต่อให้พยามสนุกแต่คนอื่นยังเกร็งๆกับเรา ทุกครั้งเราเลยพาน้องไปด้วย เราจ่ายเองตลอด เพราะอยากได้ใจเพื่อนๆ(เขาจะมองว่าอวดมั้ย อันนี้เพิ่งลองกลับมาคิด แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่า เราให้อะไรเขาได้ ให้ความสนุกไม่ได้ก็ให้ความสะดวกสะบายแล้วกัน) แล้วให้น้องไปช่วยสร้างบรรยากาศ น้องบอกเราว่าเพราะเราเป็นคนมีมาด ดูเป็นคนดุๆ คนเลยเกรงใจ ไม่กล้าคุยกล้าเล่นมาก  น้องก็ตีสนิทกับคนที่เราอยากให้สนิทได้หมด เราก็อาศัยน้อง ร่วมสนุกไปกับวงด้วยตลอด

จนมาเรื่องความรัก

ตั้งแต่เราทั้งสองคนยังเรียนอยู่ ก็แน่นอนว่าน้องสาวเป็นคนฮอตมาก ทั้งในหมู่ผู้หญิงและผู้ชาย ส่วนเราก็ไม่ค่อย เราเคยมีแฟนมา 2 คน เป็นรักที่ดีค่ะ แต่ไปกันไม่ได้เพราะเขาอยากให้เราให้ความสำคัญกับเขามากเกินไป แต่ตอนนั้นเราต้องโฟกัสชีวิตเราก่อน จากนั้นเลยโสดมาตลอด

ส่วนน้อง ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่มีคนคุยเยอะ แนวๆคาสโนวี่555555 วันไนท์แสตนอะไรแบบนี้ น้องค่อนข้างเซียนความรักค่ะ เวลาเราชอบใครเลยมักจะปรึกษาน้อง แต่สุดท้าย คนที่เราชอบก็กลายเป็นคนในสต็อกของน้องเฉย เพราะโดนน้องตก จากการไปตีสนิทให้เรา 555555555555 ทุกคนเลย เราเลยได้เรียนรู้ว่า ไม่มีใครที่เห็นน้องเราแล้วจะไม่รัก ไม่หวั่นไหว ขนาดเรา อยากจะอิจฉา หมั่นไส้มันยังทำไม่ลงเลยยยย น้องเราขี้อ้อนมาก แล้วเราก็รู้ว่าน้องรักเรามาก คิดไม่ดีกับน้องไม่ลงหรอก

หลังจากที่ได้มาใช้ชีวิต เราก็เจอคนที่ทำให้เรารู้สึกดีอีกครั้ง แต่เขาเป็นผู้หญิงค่ะ(เขาเป็นเลส) เราก็บอกน้องเหมือนเดิม น้องก็ไม่ค่อยสนใจเพราะว่าน้องไม่ได้ชอบผู้หญิง แล้วก็คิดว่าเราพูดเล่นๆ (จริงๆหลังจากแฟนคนแรกที่เป็นผู้ชาย เราก็มีแต่ความรู้สึกกับผู้หญิงมากกว่ามาตลอด แต่น้องคิดว่าเราพูดเล่น)   จนเราพูดบ่อยๆเข้า ดูคลั่งรักเขามากๆ น้องก็เริ่มให้ความสนใจ เราทักเขาไปคุย จนได้คุยกัน เริ่มได้สร้างความสัมพันธ์ สักพักเราเลยแนะนำให้รู้จักน้อง (ใจก็หวั่นๆกลัวเขาจะไปชอบน้องเราแทน แต่ก็คิดว่าเอาวะ ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ช่างมัน)

คนที่เราชอบ กับน้องเราก็แลกไอจีกัน คุยกันนิดหน่อย น้องเราไม่ค่อยชอบแชทค่ะ คุยเก่งต่อหน้ามากกว่า  หลังจากนั้นก็ได้ไปแฮงค์เอ้าท์กัน กับคนที่เราชอบ(ขอเรียกว่าเลสจะได้สั้นๆนะคะ)
น้อง และเพื่อนๆของเลส พอเพื่อนๆของเลสเห็นน้อง แน่นอนว่าตาเป็นประกายค่ะ เพื่อนเลสคนนึงที่เป็นทอม ก็จีบน้องทันที น้องเราดูไม่ค่อยชอบแต่ก็ตามน้ำไป จนคบกับทอมคนนั้น 2-3 เดือน
เห็นบอกว่าแค่จูบกัน ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นเพราะน้องไม่อิน ทอมคนนั้นก็ดูไม่ได้จริงจังอะไร เขาก็เลิกกัน ทอมก็ไปมีแฟนใหม่ แต่ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม หยอกล้อกันได้เหมือนเดิม(สุดยอดเลยเป็นเราคงทำแบบนั้นกับแฟนเก่าไม่ได้แน่ๆ)

ส่วนเรากับเลส ยังไม่คืบหน้าเท่าไหร่ เหมือนเลสเขาก็เป็นคนบ้างาน ไม่ค่อยสนใจความรักเหมือนกัน  เหมือนชอบกัน แต่ไม่อยากคบกัน เราก็ดูแลเขาเท่าที่เขาจะไม่อึดอัด ช่วยเหลือเขาเท่าที่ทำได้ เราก็มีความสุขแล้ว

ที่นี้พอเพื่อนเลสที่เป็นทอมคนนั้นไปมีแฟนใหม่ ก็เลยยุน้องสาวเราให้เลส ตอนนั้นเลสตัดผมสั้นด้วย กลายเป็นสาวหล่อไปอีกคน เลสเป็นคนหน้าตาดีมากค่ะ น้องยังชมว่าเลสตัดผมแล้วหล่อมาก น้องเลยเริ่มคุยกับเลสบ่อยๆ และด้วยสกิลเดิมของน้อง เลสกับน้องก็สนิทกันเร็วมากค่ะ จนเราคิดว่า เลสน่าจะไปชอบน้องแล้ว เราเลยเฟดๆออก แต่พอเราเฟดออก เลสก็ตามเราค่ะ เราเลยคิดว่าเอ้า ยังไงวะ ก็เลยลองอยู่นิ่งๆไปก่อน พอเรานิ่ง เลสก็เป็นฝ่ายเอาใจ ดูแลเราแทน น้องเราก็ไปมีแฟนไปตามประสา ดูไม่ได้สนใจเลสมากขนาดนั้น เราเลยกลับมาใจชื้นอีกครั้ง เลยคิดจะขอเลสเป็นแฟนเลยในวันเลี้ยงฉลองของเลส

ถึงวันเลี้ยงฉลองก็มีเรา น้อง เลส และเพื่อนๆเหมือนเดิม เพื่อนบางคนแซวเรากับเลส บางคนก็แซวน้องกับเลส น้องก็ทำหน้าที่ผู้สร้างความสนุกเหมือนเดิม ส่วนเราอยู่ฝ่ายจัดเตรียมความสะดวก อาหาร เพลง บลาๆในงานเพราะเราเป็นเจ้ามือให้ ระหว่างที่กำลังสนุก เมากันได้ที่ทุกคน(ยกเว้นเราเพราะเราไม่ดื่ม) เลสก็ถามน้องว่า ชอบคนอายุมากกว่ามั้ย น้องเราบอกว่าชอบ เลสเลยถามว่า งั้นเป็นแฟนกับพี่ไหม แล้วก็สกินชิพกัน เอาตัวกับหัวนัวเนียอะค่ะ (เราไม่ค่อยสกินชิพกับเลสนะคะ เรากลัวเขาจะไม่ชอบ ค่อยๆสนิท ค่อยๆสกินชิพไปเรื่อยๆ) น้องก็หัวเราะไม่ตอบ ส่วนเพื่อนๆก็เฮ สนุกสนานกัน เราก็เนียนๆ เฮไปด้วย แต่ในใจเจ็บมากเลยค่ะ เราน่าจะเชื่อความคิดตัวเองที่ว่ายังไงเราก็สู้น้องไม่ได้จริงๆในเรื่องนี้ คิดจะเป็นโสดไม่ชอบใครก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าเสี่ยงเอาใจลงไปเล่นอีกเลย

สุดท้ายเลสกับน้องก็ไม่ได้อะไรค่ะ เพราะน้องเราไม่ตอบ เลสเลยทำเล่นๆไปแต่เราคิดว่าเลสคงมีคิดจริงแหละ ไม่งั้นไม่พูดออกมาหรอก เราเลยเลือกตัดใจจากเลสค่ะ ทำตัวเป็นคนรู้จักกันปกติ

แต่ก็ไม่รู้ว่าเลสจำได้มั้ยเพราะหลังจากนั้นเขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิม แต่เห็นว่าเราเริ่มถอย เขาก็เลยไม่อะไรมากเหมือนกัน เขาก็กลับไปบ้างานเหมือนเดิม ไม่ได้มีความรักหรือสานต่อกับน้องหรือกับคนอื่น เราก็กลับมาอยู่ที่เดิมของเรา แต่ครั้งนี้เรากลับมารักตัวเองมากขึ้น หาความสุขที่มาจากตัวเอง ใช้เวลากับครอบครัว พาพ่อแม่น้องไปเที่ยวหลายๆที่ แต่ในใจก็ยังคิดเรื่องนี้อยู่ตลอด ว่าถ้าเราเป็นได้เหมือนน้อง น่ารัก อ้อนเก่ง พูดคุยสนุกแบบน้อง เป็นที่รักของทุกคนได้ หลายๆอย่างในชีวิตเราคงง่าย สบายกว่านี้ แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่าเราเกิดมาไม่เหมือนกัน อย่างน้อยเราก็ได้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีของครอบครัวเรา ดูแลทุกคนในครอบครัวให้สบายได้ เพราะเรารักครอบครัวเรามากๆ ถึงเรื่องเพื่อน และ เรื่องความรัก จะยังเป็นเรื่องน่าเศร้าของเราตลอดมาก็ตาม เพราะมีคนชื่นชมเราเยอะในเรื่องการงานก็จริง แต่คนที่สนิทใจกันได้เรียกได้ว่าไม่มีเลย แต่ลึกๆก็แอบหวังแหละ ว่าต้องมีคนชอบเราบ้างสิน่า 555555555555 ทุกคนคิดว่าเราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ ที่พยามเพื่อจะมีเพื่อน มีคนรัก แต่ไม่ประสบความสำเร็จสักกะที หรือควรจะปลงได้แล้ว ขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยนะคะ คงช่วยเราได้มาก ถือว่ามาฟังผู้หญิงน่าเบื่อคนนึงระบายความในใจผ่านตัวหนังสือ ที่ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่ะ