ยายเรามีลูก 3 คนค่ะ  แม่เราเป็นลูกคนโต แต่กลับได้มาเลี้ยงดูยายเพราะน้าทั้งสองไปอยู่บ้านสามี ทั้งๆที่ความเป็นจริงลูกคนเล็กน่าจะได้เป็นคนดูแลยาย แต่ก็คงไม่มีใครมาทนอยู่ได้หรอกค่ะ เพราก่อนที่น้าคนเล็กจะออกเรือน น้าได้มาอยู่บ้านพักหนึ่ง ทะเลาะกับยายแทบทุกวัน เรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ ยายแกหาเรื่องทะเลาะได้ทุกวันอยู่แล้ว พอน้าๆออกเรื่อนไปก็สบายใจค่ะ เพราะไม่ได้มาอยู่ทุกๆวันเหมือนแม่เรา แม่เราเป็นคนอยู่ดูแลยายกับตาค่ะ แต่ยายไม่ชอบพ่อ เรียกว่าเกลียดเลยก็ว่าได้ค่ะ แม่เคยเล่าให้ฟังว่า ยายเกลียดพ่อตั้งแต่พ่อก้าวเข้ามาอยู่ในบ้าน ทำอะไรให้ ก็ผิดใจตลอด ที่ยายเกลียดพ่อเราก็เป็นเพราะว่าพ่อเราจนค่ะ ไม่มีที่นามาให้ยาย ครอบครัวพ่อเราแต่ก่อนก็ไม่ได้มีอะไรเลยค่ะ เริ่มมีที่นาตอนที่ป้าแต่งงานนี่เอง ใช่ค่ะ พ่อเราจนจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ยายเกลียดพ่อเรา ยายเอาเรื่องของพ่อและแม่เราไปนินทาให้แม่ของยายและน้องสาวของยายฟังตลอด ว่าพ่อทำงานหน้าเดียว คือ ตื่นขึ้นรอไปทำแต่งานตัวเอง ทั้งๆที่พอพ่อตื่น ก็ออกไปดูไร่นาตามปกติ กลับมาบ้านพ่อก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แต่ยายไม่เคยว่าพ่อเราดีเลยค่ะ พ่อเราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ยายก็ค่อยพูดกับพ่ออยู่แล้ว แต่ยายกลับไปพูดให้คนอื่นๆฟังค่ะว่าพ่อไม่อยากพูดกับยาย ชอบบอกคนอื่นว่าถามอะไรก็ไม่อยากตอบ จนวันหนึ่งทะเลาะกับแม่ค่ะ ทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องเล็กทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แม่เลยเอาเรื่องที่ทะเลาะกับยายไปคุยกับพ่อ แต่ยายหาว่าแม่ฟ้องพ่อค่ะ ยายเกลียดทั้งพ่อเกลียดทั้งแม่เรา เวลาโกธรมาชอบแช่งชอบว่าให้แม่เรา แช่งให้แม่ทำมาค้าขายไม่ขึ้น ทำงานไม่ได้ อยู่แบบจนๆแบบนี้ บางครั้งแม่น้อยใจก็มีถกเถียงบ้าง แต่คนอย่างยายเป็นคนไม่ยอมคนค่ะ เถียงนิดหน่อยแกก็โมโหขึ้นใหญ่ พูดพร่ำเพื่อ พูดเรื่องที่ไม่จริง แต่งเรื่องขึ้นมาบ้าง แม่บอกพ่ออยู่ที่นี้มา 20 ปีแล้ว แต่ไม่เคยเป็นกันเองกับยายเลย หน่ำซ้ำพอยายโกธรอะไร ชอบไล่แม่ออกจากบ้าน ให้หอบลูกหอบผัวไปอยู่ที่อื่น พอจะไปจริงยายก็โวยวายเหมือนเดิม ว่าแม่ไม่ยากอยู่ด้วยไม่อยากเลี้ยง ยายหาว่าแม่ใช้เงินในบัญชียายหมด ทั้งๆที่แม่ไม่แตะเลยซักบาท ยายหวงเงินกับลูกหลาน แต่ยายเอาเงินไปให้พระอยู่วัดใช้ค่ะ ออกรถให้พระ ค้ำประกันให้ แต่ของลูกแค่ยืมเงินไม่กี่บาท ยายก็ทวงเช้าเย็น ทะเลาะกับแม่ทีไรก็พูดดีเข้าตัวค่ะ พูดให้คนอื่นฟังว่าตัวเองไม่ผิด บีบน้ำตา พออยู่กับแม่ก็บอกว่าแม่ไม่ดี พ่อไม่ดี แม่เข้าข้างพ่อ แม่ไม่รักยาย เคยบอกให้แม่ไปอยู่ที่อื่นค่ะ แต่แม่ไม่ยอม แม่บอกยังไงคนคนนี้ก็แม่ของแม่ ดีชั่วก็แม่ของแม่อยู่ดี แม่ทิ้งไม่ได้ ทิ้งไปใครจะมาดูแล ส่วนตา ตาชอบเข้าข้างยายค่ะ ยายพูดอะไร ตาก็พูดไปด้วยสะหมด แทนทีจะเป็นทีพึ่งให้ลูก แต่นี้ไม่เลยค่ะ  แม่หันไปปรึกษาใครไม่ได้ พูดได้แต่กับลูก 2 คน ยายชอบยอปอปั้นเราต่อหน้าคนอื่นค่ะ เพราะเราเรียนเก่ง ชอบเอาเราไปอวดอ้าง แต่พออยู่บ้าน ก็ด่าว่าเรา สาปแช่งเราให้ทำอะไรไม่ขึ้น สอบอะไรก็ไม่ได้ ยายที่อยู่ตรงข้ามบ้าน แกสงสารพ่อแม่มาก จนบางวันแกมานั่งคุยด้วยแกก็จะร้องไห้ค่ะ พ่อแม่ทำงานไม่ได้พัก ไม่ได้อยู่บ้านเลยสักวัน แต่ไม่เคยดีในสายตาคนเป็นที่เป็นยายเลยค่ะ บางครั้งทะเลาะกันยายพูดคำแรงๆ ออกมา พ่อจากที่เป็นคนเข้มแข็ง ก็ร้องไห้ออกมาค่ะ บางทีนั่งมิงหน้าพ่อกับแม่ ก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ ไม่เห็นรอยยิ้มของพ่อและแม่มานานแล้ว หน้าของพ่อและแม่เหมือนคนแบกโลกไว้ทั้งโลกไว้เลยค่ะ หน้าคาดูไม่สดใส เราได้ยินทุกคำที่แม่กับยายทะเลาะกัน ได้ยินทุกคำที่ยายเอาไปพูดให้คนอื่นฟังแล้วพูดดีเข้าตัว เหมือนว่าแหละเนาะ  ใครๆก็พูดให้ตัวเองดูดีทั้งนั้น จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เราเกลียดยาย บางทีก็เผลอปากด่ายายแต่ยายไม่ได้ยินหรอกค่ะ ถ้าได้ยินบ้านแตกแน่ อยากพาพ่อกับแม่หนีไปอยู่ที่อื่นค่ะ อยู่บ้านหลังนี้มีแต่ความลำบากใจ มีแต่ความอึดอัดใจ
ปล.1 ยายเป็นแม่ศีลแม่วัดค่ะ เข้าวัดตลอด พูดเรื่องพระยายยิ้มหัวเราะดูมีความสุข ยายอยากมีลูกชาย แต่ไม่มีจึงเลือกอุปถัมพระที่วัด ซึ่งทำเกินหน้าที่เกินไปค่ะ ทำเหมือนเป็นแม่แท้ๆ แต่พอกับลูกตัวเอง ทำเหมือนลูกเป็นคนใช้ ออกจากวัดมาก็ด่าลูกเช้าเย็น พ่อเข้าวัดก้ยกยอปอปั้นพระเสมือนลูกแท้ๆ ทั้งที่พระองค์นั้นก็ไม่ได้ไรกับแกเลยค่ะ (ไม่ได้ลามปามถึงพระนะ แค่เอามาเปรียบเทียบค่ะ)
ปล. 2 ยายยังไม่แก่มากค่ะ 60 ต้นๆ